Boniface Ferdinand Leonard „Buddy“ DeFranco (* 17. Februar 1923 in Camden, New Jersey24. Dezember 2014 in Panama City, Florida[1]) weer en US-amerikaansch Jazz-Klarinettist.

Buddy de Franco, ca. September 1947.
Fotografie vun William P. Gottlieb.

DeFranco wunn in dat Öller vun veerteihn Johren den Tommy Dorsey Swing contest. Siet 1939 is he mit Johnnie Scat Davis uptreden. In de 1940er Johren speel he in de Bands vun Gene Krupa, Ted Fiorito , Charlie Barnet, Tommy Dorsey un Boyd Raeburn. 1949 weer he an dat Avantgarde- Album Crosscurrents vun Lennie Tristano bedeeligt. 1950 wurr he Liddmaat vun dat Count Basie Septet. Dorneben hett he in de 1950er Johren as Sideman vun Art Blakey, Kenny Drew, Sonny Clark un Norman Granz un ok as Bandleader arbeit. 1951 harr he en eegen Bigband un af 1952 en Quartett (mit Kenny Drew (p), Milton Hinton (b), Art Blakey (dr)) bzw. Quintett. 1954 weer he up Europa-Tour mit Billie Holiday.

Van 1960 bit 1963 weer he Baas vun en Quartett, mit dat de Akkordeonist Tommy Gumina uptreden is un he nehm ok mit Art Blakeys Jazz Messengers en Album up. Van 1966 bit 1974 hett he dat Glenn Miller Orchestra leit (nipp un nauer de Glenn Miller Ghost Band). In de Folgetiet is he bi tallriek Festivals uptreden, geev Ünnerricht un hett mehr as hunnertfieftig Aleben upnommen. För You Must Believe in Swing kreeg he en Grammy-Nomineeren as best Jazz-Instrumentalsolist. He hett ok dat Lehrbook Hand in Hand with Hanon verapenlicht.

2006 kreeg he de NEA Jazz Masters Fellowship.

Diskographie ännern

 
Buddy DeFranco (Enn’ vun de 1970er Johren)

Weblenken ännern

  1. Jazz clarinetist great Buddy DeFranco dead at 91