Hades (Ünnerwelt)

De Hades is in de greeksche Mythologie dat Riek vun de Doden ünner de Eer. De Stroom Styx oder Acheron scheedt de Lebennigen ehr Welt vun de Ünnerwelt vun de Doden. Anner Strööm, de dor fleten doot, sünd de Kokytos, de Pyriphlegethon un de Lethestroom. Denn gifft dat dor ok noch den „See vun den Acheron“. De Ingang vun den Hades liggt in dat Land vun de Kimmeriers, an dat Enn vun de Welt, an dat Öwer vun den Okeanos in een Kluft, wo de swarten Floten vun de Strööm Kokytos un Pyriphlegethon dalsuust. Dor is ok de Persephone ehr Holt vun Pappeln, Ellern un Wicheln.

Hades mit Kerberos

Hermes (as Psychopompos) bringt de Selen vun de Doden nah de Styx. Dor weert se vun den Schipper Charon mit sien Fähr öbersett na den Hades. Dor leevt de Doden denn as Schaddens sünner Liev. Lieden mütt se dor normalerwies nich, man een paar Selen mütt dor denn doch ewig Strafen afsitten. All Minschen, de starven mütt, kaamt nah den Dood in dat düüster Schaddenriek vun den Hades. Een besunnern Deel vun den Hades is de Tartaros. Dat is de Oort, wo de Sünners jem ehr Straaf afböten mütt.

Man denn gifft dat dor ok noch dat Elysion (de Seligen ehr Insel) un den Asphodeliengrund. Bloß wenig Minschen, un ok bloß de, de sik dat in’t Leben verdeent hefft, wohnt in de Landstreken vun de Glückseligen un bloß ganz wenig Minschen, de utwählt wurrn sünd, weert hen un wenn vun de Gödder hoochböört na’n Olymp. De Ünnerwelt ehr Baas is de Olympsche Gott Hades. Em sien Hund Kerberos mit de dree Köpp paßt dor för up, datt numms wedder ut de Ünnerwelt utbüxen kann.

Eerst laat in de Geschicht vun dat antike Grekenland keem de Glööv up, dat de Doden nah den Dood wiederleben döen (kiek ok bi Orphiker. Platon denkt sik mit sien Idee vun een Gericht öber de Doden ganz wat Nees ut.