Dat Krüüz is in den Olen Orient un in de Antike en Straaf ween, wo Lüde mit to Dode bröcht wurrn sünd. Se is toeerst upkamen as en sunnerliche Form vun dat Uphangen. De Pien vun den Dood scholl dor länger mit maakt weern. Dor is en Minsch bi an en lootrechten Pahl anbunnen oder nagelt wurrn. Of dor dwars över den Pahl noch en Balken anbröcht weer oder nich, weer ganz verscheden.[1]

Michelangelo – „Dat Krüüz“, 1540

In dat Röömsche Riek sund sunnerlich Nich-Römers un Slaven an dat Krüüz slahn wurrn, wenn se weglopen weern oder wenn se upsternaatsch ween sünd. Na de Wenn vun Konstantin (313) sünd de Verbrekers in Europa nich mehr an dat Krüüz slahn wurrn. In en Reeg vun Länner, de vun den Islam präägt sünd, gifft dat bit up den hüdigen Dag na dat Gesett noch dat Krüüz as Straaf.

Belegen ännern

  1. Heinz Wolfgang Kuhn: Die Kreuzesstrafe, insbesondere in Palästina von 63 v. Chr. -66 n. Chr., in: Artikel Kreuz II, Theologische Realenzyklopädie Band 19, Walter de Gruyter, Berlin/New York 1990, S. 713f