Night on Earth
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Night on Earth |
| Düütsch Titel: | Night on Earth |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1991 |
| Läng: | 123 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch Düütsch Franzöösch Italieensch Finnsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 16 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Jim Jarmusch |
| Dreihbook: | Jim Jarmusch |
| Produkschoon: | Jim Stark Masahiro Inbe Noboru Takayama |
| Musik: | Tom Waits Kathleen Brennan |
| Kamera: | Frederick Elmes |
| Snitt: | Jay Rabinowitz |
| Dorstellers | |
Rom:
| |
Night on Earth (op plattdüütsch so veel as „Op de Eer is dat Nacht“) is de Titel vun en Episodenfilm vun Jim Jarmusch ut dat Johr 1991. In de enkelten Episoden warrt Geschichten vun fief Öörd op de Eer vertellt, de all in de glieken Nacht to de glieken Tiet (aver in verschedene Tietzonen) passeert. In jede vun de fief Städer is en Taxifohrer ünnerwegens, de mit sien Fohrgast in’t Vertellen kummt un so wat över jemehr Leven höört aver ok vun sien egen Leven priesgifft. De Episoden sünd all in de Landspraak dreiht worrn un duert ruchweg 25 Minuuten. Üm de Egenorden vun de Stimmung nich to ännern, is de Film in de düütschen Faten ünnertitelt, aver nich synchroniseert worrn.
Inholt ännern
Los Angeles ännern
An’n fröhen Avend levert de junge Taxifohrersche Corky twee besopene Rockmusikers an’n Flaaghaven af. Dör en Tofall dröpt se op de Casting-Agentin Victoria, de sik vun de Deern mit dat rünnerkamen Taxi na Huus in Beverly Hills fohren lett. Corky is de hele Tiet an’t Smöken un Kaugummikauen, wiel Victoria mit ehrn Baas un ehr Partners an’t Telefon ehr Gewarf wieterföhrt. De beiden kummt in’t Vertellen, as se markt, dat se beid Problemen mit jemehr Arbeit hebbt, an de se aver nich sülvst Schuld sünd. Ünnerwegsn kummt Victoria en Infall, un so fraagt se Corky, as se tohuus ankamen is, wat se nich en Rull in den Film will, för den se jüst dat Casting maakt. Corky will aver lever Automechanikersche warrn un lehnt dat Anbott af.
New York ännern
Laat an’n Avend steiht de Afroamerikaner Yoyo in de Binnenstadt vun New York un will na Huus. Man, de Straten sünd üm de Tiet so unseker, dat em nümms na Brooklyn fohren will. Opletzt hollt aver doch en stötern Taxi un Yoyo dröpt so den ut Oostdüütschland utreisten Helmut Grokenberger, de kuum een Woort Engelsch snacken kann un mit dat Automatikdrift vun sien Taxi nich torecht kummt. Yoyo sett sik korterhand an’t Stüer, üm överhaupt na Huus to kamen. Ünnerwegens maakt se sik gegenseitig över jemehr Mützen lustig un kamt so in’t Snacken. Denn deckt Yoyo sien Swagersche Angela op, de utgahn will. Man, Yoyo vermoodt, dat se blots Blödsinn maakt, wenn se alleen dör Brooklyn löpt un tarrt ehr mit in’t Taxi. Gegenseitig haut se sik een starken Schimp na’n annern üm de Ohrn. Helmut, de sowat noch nich beleevt hett, is hen un weg vun Angela, acht aver nich op’n Weg oder dorop, dat he ok sien Geld kriggt. As sien Fohrgäst utstegen sünd, vergitt he bats den Weg un fohrt jümmer deeper na Brooklyn rin.
Paris ännern
Kort na Middernacht mutt sik en Taxifohrer över twee Fohrgäst ut Swartafrika argern, vun wegen dat se sik över em lustig maakt. Korterhand sett he jüm op de Straat. ’N beten later nimmt he en blinne Fro mit. Ofschoonst se nich kieken kann, överrascht se em doch mit tosätzliche Anlagen. To’n Bispeel kennt se alleen an sien Stimm, woneem he herkummt un antert op sien Fragen över ehr Leven as en Blinne mit veel Verstand. Ok markt se, dat he nich den Weg föhrt is, as se em dat seggt hett. As de Fro utstegen is, boet de Fohrer en Unfall. De Fro höört den Larm vun den Unfall un de Stimmen vun de Bedeeligten, de sik gegensietig as blind beschimpen doot.
Rom ännern
Jüst to de glieken Tiet klabastert en Taxifohrer mit Sünnbrill dör de drangen Straten vun Rom. Üm de Tiet doodtoslahn flirtet he mit veel Gesabbel mit de Mitarbeitersche vun de Taxizentrale – man blots to’n Spaaß. Dat Mikrofon lett he ut. He fohrt verkehrt rüm dör Eenbahnstraten un leggt sik mit annere Autofohrers an, bit he opletzt en ölleren Priester as Fohrgast opnehmen deit, den he de hele Tiet as „Bischop“ ansnacken deit. Ok em sabbelt he de hele Tiet vull un bicht em sien sexuellen Insichten, de he mit Körbsen maakt hett, mit Schaap un nich toletzt mit sien Swagersche. Dorbi markt he nich, dat de olle swoor hartkranke Priester op de Rüchbank mehr un mehr Wehdaag un Atennoot kriggt, bit he opletzt doodblifft. As de Fohrer dat opletzt markt hollt he an un sett den doden Priester op en Parkbank ennerworrns in de Stadt ut.
Helsinki ännern
Kort vör’n Sünnopgang föhrt de Taxifohrer Mika mööd vun de Arbeit un vun’t Leven dör Helsinki, as en Opdrag för em rinkummt. So finnt he vör en Kneipe dree Besopene vör, de he na Huus fohren schall. Een vun de dree, Aki, is so duun, dat he nix mehr mitkriggt, de annern beiden vertellt Mika vun sien böös Schicksal, dat he vundaag sien Arbeit verloren hett, sien Auto tweimaakt weer un he denn ok noch hören müss, dat sien minnerjohrige Dochter ein Kind kriggt. Dormit nich noog, is opletzt ok noch sien Fro afhaut. Mika höört sik dat allens an un vertellt denn sien egen Geschicht vun sien lütten Dochter, op de se sik so lang freit harrn, de denn aver to fröh boren weer. He vertellt, as se üm ehr Leven bangt hebbt, bit se opletzt denn na dree Weken doch doodbleven weer. Wohrhaftig sünd de beiden Fohrgäst bannig mitnahmen vun de Geschicht, versöökt Mika to tröösten. Mit eenmol finnt se ok, dat jemehr Kolleeg gor nich so’n swoor Unglück harr und dat he jo egentlich ok en Snurrer is, de doch blots op annere Lüüd jemehr kosten leevt. Tohuus ankamen, sett sik de beiden gau af, Aki mutt vun sien Affinnen dat Taxi betahlen.
Kritiken ännern
- Lexikon vun’n internatschonalen Film: Jim Jarmusch entwirft in durchgängig lakonischem Grundton Momentaufnahmen fernab jeden Hollywood-Glamours; eine entspannte, kurzweilige Fingerübung, ebenso "bescheiden" wie sympathisch.[1]
- Roger Ebert schrifft in de Chicago Sun-Times, dat he an’t Enn vun’n Film keen grote Lekschoon lehrt harr un keen spannende Slussfolgern tehn künn. Man, he harr de Gemeenschop vun de Nacht deelt, dor woneem de Minschen apen un besehrbor weern un mehr praat doröver to snacken, wat jem wirklich bewegen deit.[2]
Utteken ännern
De Film is 1993 mit den Independent Spirit Award uttekent worrn. Den Pries kreeg Frederick Elmes in de Kategorie Beste Kameraarbeit.
Borns ännern
Weblenken ännern
- Night on Earth in de Internet Movie Database (engelsch)
- Kritiken to den Film op Rotten Tomatoes