Woord
Een Woord is dat lüttste sülvständige Element in de Sprake, dat sik in sproken Sprake uut Luden un in de schreven Sprake uut Bookstaven tohoopsett. Sinds Ferdinand de Saussure weet een, dat sik „Woord“ un Kunzept unnerscheed. Dat heet: de Betog twischen Ideen un Wöör is willköörlik un tofällig.
Ene anner Defintschoon för „Woord“ is lüttste psycholoogsch-linguistsche Eenheed in de Sprake, de för sik sülvst stann kann, annerster os bunnen Morpheme. Een Woord sett sik uut tominsten enen friegen Morpheem un kenen oder ook meer as enen bunnen Morpheem tohoop. In de Praxis is dat ene Folge van Luden oder Bookstaven, de tohope enen Sinn hebbet, den de Kounventschoon mank den Sprekers fastleggt het.
De Beteeknis Lexeem kümt wal övereen med de van Woord. De Beteeknis Lexeem is man spetschell in Bruuk Eenheden, de een Bedüden dregt to benömen, to’n Bispeel ook bunnen Morpheme.
Blangen de hier boven beschreven linguistsche oder psycholoogsche Beteeknisse för Woord, givt’t den orthograafschen Begreep Woord, de ene Rege Schrivttekens betekent, de een Leddigteken van een scheed.
Woordaarden ännern
Na de Funktschoon, Rulle un Upgave givt dat verscheden Woordaarden:
Formen ännern
Besunner Woordformen binnen ene Sprake sind:
- Anagramm
- Diminutiv
- Euphemismus
- Hapax (eenmalig Woord)
- Homophoon
- Homograaf
- Homonym
- Hyperonym
- Hyponym
- Neologismus
- Palindroom
- Ameliorativ
- Pejorativ
- Synonym
- Antonym
- Porte-manteau (Kufferwoord, Mengelwoord)
Leenwöör sind Wöör, de uut ander Spraken komen sind.