Bookwoord

En Bookwoord betekent op de een Sied en Woord, dat blot noch in Böker opdükert un in de normale Spraak kuum noch oder gor nich mehr vörkummt. Op de anner Sied betekent dat aver ok Wöör, de ut de Böker wedder in de normale Spraak opnahmen worrn sünd. En Kennteken vun sone Bookwöör is, dat se de normalen Luudwannels vun de Spraak nich mitmaakt hett. En Bispeel is dat Woord Thing för de Gerichten bi de olen Germanen. Dat germaansche Woord Thing hett sik na de Luudgesetten ännert un hett Ding heten. In disse Form is dat Woord ok noch in öllere plattdüütsche Tieden bruukt worrn. Denn is dat Ding-Gericht aver verswunnen un de Lüüd hebbt den Naam Ding vergeten. Eerst in dat 19. Johrhunnert hebbt sik de Wetenschoppers wedder för de Germanen interesseert un wedder en Woord för dat Gericht bruukt. Dor hebbt se denn aver dat ole Woord Thing ut de Böker ruthaalt un nich dat Woord Ding bruukt, so as dat toletzt begäng weer. Faken gifft dat ok Doubletten, dat dat ole Arvwoord, dat sik na de Luudgesetten wannelt hett, un dat Bookwoord all beid in en Spraak vörkaamt un en lütt Ünnerscheed in’t Bedüden hebbt.

Dat gifft dat to’n Bispeel veel in de romaanschen Spraken, de sik ut dat Latiensche entwickelt hebbt, de aver ok later noch veel Wöör ut dat Latiensche övernahmen hebbt. Ut Latiensch causa hett sik to’n Bispeel na de Luudgesetten franzöösch chose (Ding, Saak) entwickelt. Later direkt ut dat Latiensche övernahmen worrn is denn dat Woord cause, wat Grund bedüden deit.

Ok bi de Nafolgerspraken vun dat Sanskrit un dat ole Araabsch gifft dat veel Bookwöör. Dat passeert also jümmer veel, wenn en ole Spraakform noch wieder as Schriftspraak bruukt warrt, wenn sik de sprakene Spraak al lang in en annere Spraak wannelt hett.