Downhill (Film)
Downhill (op plattdüütsch so veel as „Bargdaal“) is de Titel vun en britischen Stummfilm vun Alfred Hitchcock. Dat Filmdrama baseert op en Theaterstück mit glieken Naam, dat Ivor Novello tosamen mit Constance Collier – ünner dat gemeensome Pseudonym David L’Estrange – schreven hett. Dat weer de föffte Film, den Hitchcock as Speelbaas maakt hett.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Downhill |
| Düütsch Titel: | Downhill |
| Produkschoonsland: | Grootbritannien |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1927 |
| Läng: | 80 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK a.A. |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Alfred Hitchcock |
| Dreihbook: | Eliot Stannard |
| Produkschoon: | Michael Balvon un C.M. Woolf för Gainsborough Pictures |
| Musik: | — |
| Kamera: | Claude McDonnell |
| Snitt: | Ivor Montague, Lionel Rich |
| Szenenbild: | Bertram Evans |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernRoddy Berwick is Schöler an en düür engelsch Internat, woneem he de Schollkaptein vun de Rugby-Mannschop is un en hooch achten Speler. Dat geiht op ’t Enn vun de Internatstiet to, as he un sien besten Fründ Tim Wakeley anfangt, sik mit de Kellnersche Mabel to drapen, de ok in en Laden arbeit. De beiden Frünnen hebbt sik gegensietig sworen, sik bit in alle Tieten to hülpne un bi de Siet to stahn. As Mabel korte Tiet later vertellt, dat se en Kind kriegen deit, kummt Roddy in den Verdacht, de Vadder to wesen, ofschoonst in Wohrheit Tim ehr dat Kind maakt hett. Man, Tim bruukt en Stipendium vun de School, dat he in Oxford to studeeren kann. Dorüm kann he sik dat nich leisten vun’t Internat smeten to warrn. Roddy nimmt de Schuld op sik un versprickt Tim, dat he fast to jemehrn Swoor stahn deit un nix verraat. Dormit nimmt he ok op sik, vun de Scholl verwiest to warrn.
Tohuus mutt he faststellen, dat ok sien Vadder an sien Schuld glöövt. De Beiden kriegt sik dorophen in de Hoor, wat an’t Enn dorto föhrt, dat Roddy dat Öllernhuus verlaten deit un sik nu sülvst dör dat Leven slahn mutt. He finnt Arbeit an en Theater. Dor versöcht he dat Hart vun de Schauspelersche Julia to winnen, de an’t Theater en Star is. Eerst intresseert se sik nich recht vör em, heiraat em denn aver doch, as Roddy een Dag £30.000 vun en Patentante arvt. Man, Julia leevt op groten Foot un is em bito untro. Heemlich hett sejümmer noch wat mit en annern Mann an’t Lopen. As sien Arv opbruukt is lett se em sitten. Roddy geiht dorophen na Frankriek, woneem he as Gigolo in en Pariser Dansclub arbeit. Man gau höört he dormit op, vunwegen dat he sik för sik sülvst dorför ekelt dat he mit öllere Fronslüüd Romanzen gegen Geld ünnerhollen deit.
Opletzt lannt Roddy alleen un in en rünnerkamen Kamer in Marseilles, woneem he in en Delirium fallt. En poor hebbt Mitgeföhl mit em un nehmt em mit an Boord bi sik, üm em wedder torüch na England to bringen. Natürlich verspreekt se sik dorvun ’n beten Lohn. AS Roddy wedder na sien Öllernhuus kummt, stellt sik rut, dat sien Vadder intwüschen Bescheed weet, dat sien Söhn nich de Vadder vun Mabel ehr Kind is. Mit grote Freid nimmt he em wedder bi sik to Huus op un Roddy kummt so torüch in sien oolt Leven.
Kritik
ännernDe engelsche Kritiker in Biograaf vun Hitchcock, John Russell Taylor, schreev 1978, dat to de Tiet, as Downhill entstahn is, in’n helen britischen Film nümms mit so en filmische Fantasie arbeit hett, un nümms anners en Film mit dieser wunnerboren Beherrschung vun de filmischen Mööglichkeiten vertelln de. Man harr meist dat Geföhl, dat Hitchcock gor nich anners künnt harr – nich mol bi en Thema, dat em överhaupt nich toseggen de.
Produkschoon
ännernOp de Bühne is dat Theaterstück blots en korte Tiet in West End loper, in de Provinz ’n beten wat länger. De Fronslüüd ünner de Tokieker hett Novello dormit grote Freid maakt, dat he sik na dat Rugby-Speel de naakten Been waschen de, wat de Kritiker James Agate in de Sunday Times so opgriepen de: „de Röök vun go’e, ehrliche Seep keem över de Ramp“. Hitchcock harr en vergliekbore Szeen in sien Film, as he Novello vun Buuk an na baven naakt wiesen de.
De Film wiest goot den tokamen Stil vun Hitchcock. He bruuk en grote Tall vun verschedene Opnahmtechniken, üm de Gesicht mit mögglichst wenig Twüschentitels wiesen to künnen. He vertro dorbi mehr op de Vertellkraft vun de Biller sülvst. En goot Bispeel is de Szeen, as Roddy dat Öllernhuus verlaten deit. De Szeen fangt an mit den Twüschentitel „The world of make-believe“ (De Welt vun’n Schien) un weist glieks dorna Roddy in en Smoking. Denn föhrt de Kamera torüch un wiest, dat Roddy blots en Kellner in en Theaterstück spelen deit. Hitchcock föögt butendem dat Bild vun en Rulltrepp in, de na ünnen föhrt, as en visuelle Metapher för dat langsome sellschoppliche Ünnergahn vun Roddy. Hitchcock experimenteert mit Droom-Szenen, de he mit unscharpe Biller opnehmen deit. Butendem speel he mit Licht un Schadden, as dat to de Tiet ok vele düütsche Speelbasen maken deen.
In de Original-Opnahmen vun den Film weer de Szeen, in de Roddy krank op en Schipp torüch na England bröcht warrt, mit en Grööntoon infarvt, wat den kranken Tostand vun sien seelischen Tostand un dat slecht Wesen ünnerstrieken schüll.
Weblenken
ännern- Downhill in de Internet Movie Database (engelsch)
- Downhill bi screenonline