Ernst Kuzorra
Ernst Kuzorra (* 16. Oktober 1905 in Gelsenkiärken; † 1. Januar 1990 ok dor) weer en düütsch Footballspeler.
Kuzorra speel in de 1920er bit 1940er Johren för den FC Schalke 04 un wurr mit den Vereen söss Mal Düütsch Meester un wunn eenmal den Tschammerpokal. Tosommen mit sien Schwager Fritz Szepan hett he den so nömmten Schalker Kreisel schafft. 1950 hett he mit 45 Johren sien aktiv Loopbahn as Speler afslooten.
Leven
ännernFröhe Johren
ännernKuzorra, Söhn vun den ut Masuren[1] stammen Bargmann Karl Kuzorra un sien Fru Bertha,[2] hett nah sien Schooltiet tonächst up de Zeche Consolidation arbeit, bit he sück af Midden vun de 1920er Johren ganz up den Football konzentreeren dee.
1926 steeg de Club in de dormals hööchste westdüütsche Speelklass up. En Johr later hett „Clemens“, as hüm sien Kameraden nömmen deen, de Sprung in de Natschonalmannschap schafft un speel bi dat 2:2 gegen de Nedderlannen up de halflinke Positschoon.
1928 weer de Störmer bi de Olympisch Spelen in Amsterdam dorbi, keem aber nich to'n Insatz. 1930 wurr sien internatschonale Karriere wegen en Sparr gegen de Schalker Speler (wegen nich erloovt Geldtowennen) för en Johr ünnebraken. Kuzorra harr dormals för 1.000 Mark in' Maand as Profi in Wien spelen können, hull aber Schalke di Trüe. 1930 hett sück Kuzorra dör twee Lännerspelen in ganz Düütschland en Naam maakt: to'n 5:0-Sieg över de Swiez hett he dree Doren bistüert. Dat sück ansluuten sensatschonelle 3:3 in dat „Moderland“ vun den Football gegen England weer för hüm en vun de prägen Ereignisse in sien internatschonale Karriere.
Ära Schalke
ännernDe „Ära Schalke“ fung 1933 an, as de Vereen eerstmals en Endspeel um de düütsche Meesterschap recken dee, allerdings mit 0:3 gegen Fortuna Düsseldorf verlor. Een Johr later hemm de „Königsblauen“ en 2:1 gegen den favoriseerten 1. FC Nürnberg schafft. In disse Begegnung hull Kuzorra trotz en Liestenbröök dör, hett kört för dat Enn# vun dat Speel dat Siegdoor schaaten, is denn tosommen braken un wurr to en leven Legende. In de nächst teihn Johren jaag en Erfolg den annern: 1935 düütschr Meester, 1937 Meester un Pokalsieger (eerst Gewinner vun dat „Doubles“), 1939 to'n veerten Mal Meester dör en 9:0 över den SK Admira Wien. Een Johr tovör harr Kuzorra gegen Ungarn sien twalft un letzt Lännerspeel (söben Doren) bestreeden.[3] Wiedere Insätze in dat DFB-Trikot hett Riekstrainer Otto Nerz verhinnert, de mit Kuzorra sien Aart, direkt sien Meenen to seggen, nich torech keem.
Dat Schalker Erfolgsrezept, de „Kreisel“ (nau un gau Körtpassspeel), stell de Gegner ok bi de Meesterschapsspelen 1940 un 1942 vör nich to lösen Probleme. De Dresdner SC verlor mit 1:0; in dat Johr dorup verlor Schalke mit 3:4 gegen den SK Rapid Wien. Bi den sössten Titel vun Schalke verlor Vienna Wien 1942 mit 0:2.
1935/36 traineer Kuzorra den hüüdigen Schalker Arzrivalen Borussia Dortmund. He hett dorbi offiziell den eersten professionellen Trainer Fritz Thelen vertreeden, ebenfalls en ehmalger Speler vun den FC Schalke 04 un en Schwager vun Kuzorra.[4] To de dormalig Tiet geev dat de Rivalität tüschen de beid Clubs noch nich in dat hüdig Maat un Kuzorra sülvst harr verwandtschapliche un früendschapliche Betecken in dat Düörpmer Borsigplatzveertel.
Van 1942 bit 1946 traineer Kuzorra de SpVgg Erkenschwick. Mit den Vereen hett he de Gauliga, de dormals hööchste düütsch Speelklass reckt.[5] Van Juni 1949 bit 1951 traineer Kuzorra Borussia Hückelhoven, en Mannschap in de Rhienbezirksliga. Trotz sien Trainerschien hett he sück blots "Berater" nömmt. En letzt Mal nehm Kuzorra in de Saison 1969/70 as Trainer up de Schalker Bank Platz. He weer dorbi "Strohmann" för Slobodan Čendić, de Rudi Gutendorf aflööst harr, aber noch kien DFB-Lizenz kreegen harr.[6]
Sowohl Kuzorra, de gliekermaaten genial Speler as vörbildlich Kämper weer, as ok sien Vereenskamerad un Schwager Fritz Szepan harrn Midden vun de 1940er Johre den Zenit vun hör Können överschreeden. Se hemm nah dat Enn' vun den Tweeten Weltkrieg noch bi den Neeupbau vun de Schalker Mannschap in de westdüütsch Böverliga mithulpen. Kuzorra weer noch bit Enn' 1948 aktiv un nehm twee Johr later gemeensam mit Fritz Szepan mit en Speel gegen Atlético Mineiro in de Schalker Glückauf-Kampfbahn offiziell Abscheed.[7]
Ruhestand
ännernAn' 19. April 1971 wurr Kuzorra in de WAZ mit de Kritik ziteert, dat 0:1 vun de Schalker an' vörangahn Saterdag gegen Arminia Bielefeld weer en „schwache Schalker Vorstellung“ un ferner „keine 18 DM für die Tribünenkarte wert“ ween. Later stell sück denn herut, dat dit Speelergevnis för 100.000 DM Besteekensgeld „köfft“ wurrn weer, en Slötelereignis in den so nömmten Bundsligaschandaa.
1980 wurr Ernst Kuzorra mit dat Verdeenstkrüüz an' Bande vun de Bundsrepubliek Düütschland uttekent un 1985 to'n Ehrenbörger vun Gelsenkiärken nömmt. He is an' Neejohrsdag 1990 in Gelsenkiärken mit 84 Johren storven.
Nahleven
ännernEn starke Diskussion entstunn dorto in de 1990er Johren, as vermehrt Stimmen to en Ümbenennen vun den Kuzorra-Platz un en Aferkennen vun de Gelsenkiärker Ehrenbörgerschap upkeemen, wiel Ernst Kuzorra tosommen mit sien Mitspelern Fritz Szepan un Hans Bornemann an‘ 1. Mai 1937 in de NSDAP intreeden weer (Liddmaatnummer 5 415 713).
Se diskuteert Maatnahmen wurrn aber nie dörsett, de Naam vun de Platz wurr nich ännert. Tüügen ut de Tiet hemm Kuzorra grundsätzlich as unpolitischen Minschen beschreven. In eenzelt Fällen hett he aber apen de natschonalsozialistische Sportpolitik kritiseert. As in dat Endspeel um de düütsch Meesterschap 1941 Schalke 04 gegen den SK Rapid Wien nah en 3:0-Vörsprung noch mit 3:4 ünnerleegen weer, hett he en Manipulatschoon vermoot. In Richt vun den Riekssportführer Hans von Tschammer und Osten hett he den Verdacht ütert: „Dass wir hier verloren haben, war Politik, kein Sport“.[8] Antisemitische Instellungen vun Kuzorra sünd nich bekannt. He hett ok för de Kinner vun jöödsch Kunden vun sien Tabakgeschäft Intrittskoorten, as de de Besöök vun Sportveranstaltungen all verboden weer.[9]
Sonst noch wat
ännernLuut en dör de Bild-Zeitung in de Welt sett Legende wull de dormalige Vereenspräsident vun den FC Schalke 04, Günter Eichberg (de „Sünnenkönig“), de ut en Utlandsurlaub nicht o rechte Tiet to de Beerdigung kommen weer, unbedingt up dat offiziell Foto vun de Bisetten to sehn ween, weswegen nah de Bisetten vun Kuzorra de Truertoog und at Kranzdaalleggen en tweet Mal dorführt wurrn ween sullen. Eichberg sülvst gifft an, dat he blots vun de Presse to en nahhaalt Foto, tosommen mit den Gelsenkiärker Böverbörgermeester un den dormaligen Schalke-Viezpräsidenten, an Kuzorra sein frisch Graff bewagen wurr. Doröver herut hett dat kien widere Aktschonen geeven.[10]
En Bonmot to Ernst Kuzorra wurrd den ehmalgen Bundspräsidenten Johannes Rau toschreven: Up de Fraag, of Footballstadien nich ok mal nah Fruen nömmt wurrn sullen, sall he seggt hemm: „Und wie sollen wir das denn nennen? Dem Ernst Kuzorra seine Frau ihr Stadion?“[11]
Ernst Kuzorra is en vun de Speler, de in hör Karriere blots för een Club speelt hemm.
De jöödsch Geschäftsmann Leo Sauer hett Kuzorra Anfang vun de 1930er Johren den Führerschien betallt un hüm as Fohrer instellt, dormit he he nich mehr in’t Bargwark arbeiten muss.[12]
Zitate
ännern- König vun Sweden:„Wo liegt Gelsenkirchen?" Ernst Kuzorra: "Bei Schalke? - König vun Sweden: Wo liegt denn Schalke?“ Ernst Kuzorra: „Anne Grenzstraße, Majestät!“
- „Wenn ich nicht wusste, wohin mit dem Ball, hab ich ihn einfach reingewichst!“
- Bei einem Disput mit Reichstrainer Otto Nerz antwortete er auf die Frage, ob er keine Lust habe für Deutschland zu spielen: „Sie können mich am Arsch lecken!“
Literatur
ännern- Champions. 100 große Fußballer und ihre Erfolge. Gondrom-Verlag, Bindlach 2004, ISBN 3-8112-2342-9, S. 97.
Footnoten
ännern- ↑ Thomas Urban: Schwarze Adler, weiße Adler. Deutsche und polnische Fußballer im Räderwerk der Politik. Göttingen 2011, S. 53 ISBN 978-3-89533-775-8.
- ↑ Stefan Goch, Norbert Silberbach: Zwischen Blau und Weiß liegt Grau; Essen 2005; ISBN 3-89861-433-6; S. 212.
- ↑ [1] Ernst Kuzorra - Goals in International Matches, Matthias Arnhold van' 26. September 2016, RSSSF}}
- ↑ Thomas Spiegel/Gerd Voss: Fast alles über Schalke 04, KiWi paperback, Köln 2009, ISBN 978-3-462-04101-9, S. 54.
- ↑ Hans Dieter Baroth|: Jungens, Euch gehört der Himmel! Die Geschichte der Oberliga West 1947–1963|Verlag Klartext, Essen, 1988,ISBN 3-88474-332-5, Siet 45.
- ↑ Newsticker FC Schalke 04 an' 1. Dezember 2011.
- ↑ Vereinschronik FC Gelsenkirchen-Schalke 1904 e.V.
- ↑ vgl. Arbeitskreis der NS-Gedenkstätten in NRW, http://www.ns-gedenkstaetten.de/nrw/aktuelles/index.php3?id=231&einrichtung=arbeitskreis&status=show&direkt=0&archiv=1] WM – SPEZIAL: Fußball im Nationalsozialismus
- ↑ Zwischen Blau und Weiß liegt Grau, Westdeutsche Allgemeine Zeitung van‘ 20. November 2014.
- ↑ Ben Redelings: Schalke-Album. Göttingen: Verlag die Werkstatt (2014), S. 132–133.
- ↑ de.wikiquote.org Johannes Rau
- ↑ Thomas Urban: Schwarze Adler, weiße Adler. Deutsche und polnische Fußballer im Räderwerk der Politik. Göttingen 2011, S. 56 ISBN 978-3-89533-775-8.
