Filmtheorie

Bi de Filmtheorie geiht dat üm dat theoretische Verstahn vun Filmen un Filmkunst. Se is verwandt mit dat Rebeet vun de Filmwetenschap.

Ansetten

Filmen künnt op ünnerscheedlich Oorden begrepen warrn. Se sünd en Medium to’n wietergeven vun Biller un Geschichten, en Form vun Kunst, aver gliektietig ok en Woor, de an de Tokiekers verköfft warrt. Ut den Grund gifft dat ok verscheedene Filmtheorien, de sik mit kommunikatschoonstheoretische, ästhetische oder weertschoppliche Sieten vun’n Film’ uteneensetten doot. Ünnerscheedt warrt ok Theorien, de sik tomeist mit de Filmprodukschoon befaten doot, vun de Theorien, bi de dat dorüm geiht, woans en Film bi de Tokiekers ankummt un woans he op jem wirken deit (Rezepschooon).

Bekannte Ansätz för Filmtheorien sünd t. B.:

de Genre-Theorie, wo dat dorüm geit, Gemeensomkeiten vun Filmen ruttofinnen un jem denn in de so nöömten Genres intoorden.
de Auteur-Theorie, de versöcht, in Filmen de Handschrift vun sünnere Künstlers (Schriever, Speelbaas) wedder to finnen.
de Psychoanalytisch Filmtheorie.
de Feministisch Filmtheorie.
de Filmsemiologie, de den Film as System vun Tekens opfaten deit (kiek ok Semiotik).
de Apparatus-Theorie.
de Neoformalistisch Filmtheorie.

För de weertschoppliche Siet is sünners ok de Theorie vun Bedüden, de sik mit de Wirken vun Filmen op Minschen befaat, de so nöömte Medienwirkungsforschen.

Historie

Mit de Spraak vun Filmen un mit de Filmtheorie hebbt sik Minchen to’n eersten mol na de Filmkries 1907-1908 uteneensett. De Besökertallen vun de Kinos güngen to de Tiet in vele Länner torüch, wieldat de eenfachen un tomeist teemlich phantasielos maakten Kortfilmen nich mehr so intressant fünnen as noch de Johren dorvör. De Lüüd harrn sik doran satt sehn.

Bald dorna füng de Filmtheorie dormit an, sik ok mit de Bedüden vun den Film för de Kultur vun’t egen Land to befaten. In Öösterriek weer to’n Bispeel de Film lange Tiet gor nich as Kunst verstahn. De böveren Schichten hebbt bit in de 1920er Johren de Filmkunst as Ünnerhollen för dat eenfache Volk afdoon. Eerst mit den in Wien leven ungaarschen Filmtheoretiker Béla Balázs geev dat en Ümdenken.

Literatur

Franz-Josef Albersmaier, Texte zur Theorie des Films, Stuttgart: Reclam, 5., dörkeken un wietermaakt Oplaag 1999
Béla Balázs, Der sichtbare Mensch (1924), Frankfort an’n Main: Suhrkamp 2001
André Bazin, Was ist Film?, Berlin: Alexander Verlag 2002
L'Estrange Fawcett: Die Welt des Films. Amalthea-Verlag, Zürich, Leipzig, Wien 1928 (düütsche, vun S. Walter Fischer wieter maakte Faten)
Thomas Elsaesser, Malte Hagener: Filmtheorie zur Einführung, Hamborg: Junius 2007, ISBN 978-3-88506-621-7
Siegfried Kracauer, Theorie des Films, Frankfort an’n Main: Suhrkamp 2001
Anke-Marie Lohmeier, Hermeneutische Theorie des Films. Tübingen: Niemeyer 1996.
Jürgen Felix, Moderne Film Theorie, Mainz: Bender 2002
Benjamin Pauwels: Kino Mensch Kybernetik - über das komplexe Wirkungsgefüge des Lichtspiels. Gießen: VVB, 2006. ISBN 978-3896872890

kiek ok

Weblenken

Helmut H. Diederichs: Frühgeschichte deutscher Filmtheorie. Habilitatschoon 2002 (hoochdüütsch)
www.montagetheorie.de (hoochdüütsch)