Giù la testa

Giù la testa (op plattdüütsch so veel as „Rünner mit den Kopp“; dt. Titel: Todesmelodie) is de Titel vun en Italo-Western vun den Speelbaas Sergio Leone ut dat Johr 1971. In de Hööftrullen spelen James Coburn un Rod Steiger. Dorbi hannelt sik dat üm den tweeten Deel vun de so nöömten Amerika-Trilogie vun Leone, de mit C’era una volta il West losgüng un mit Once Upon a Time in America to Enn geiht. De Filmen wiest Parallelen op, hebbt aver vun’n Inholt her nix mitenanner to doon.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Giù la testa
Düütsch Titel:	Todesmelodie
Produkschoonsland:	Italien
Johr vun’t Rutkamen:	1971
Läng:	151 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 16
Filmkru
Speelbaas:	Sergio Leone
Dreihbook:	Luciano Vincenzoni Sergio Donati Sergio Leone
Produkschoon:	Fulvio Morsella
Musik:	Ennio Morricone
Kamera:	Giuseppe Ruzzolini
Snitt:	Nino Baragli
Dorstellers
James Coburn: John Mallory Rod Steiger: Juan Miranda Romolo Valli: Dr. Villega Maria Monti: Adelita Rik Battaglia: Santerna Franco Graziosi: Don Jaime Antoine Saint-John: Gutierrez Vivienne Chandler: Leefste vun John David Warbeck: Sean Nolan

Inholt

De Film fangt dormit an, dat de Bandit Juan, sik ünner en Vörwand barfoot vun en Kutsch mitnehmen lett, in de Lüdd ut de mexikaanschen Böverklass ünnerwegens sünd. Op de Fohrt riet se sik bannig dat Muul apen över dat eenfache Landvolk un bedenk em egalweg mit Schimp un Schannen. Sülvst de Kutschers slaht den glieken Toon an, as se an en piele Steed en poor junge Lüüd Bescheed seggt, dat se schuven schüllt un hollt jem blots för Slefen un fule Schietbüdels, de nix döögt. In Wohrheit aver höört de jungen Lüüd to Juan sien Bande. Se överfallt de Kutsch, scheet jeden Dood, de sik wehren will, roovt allns wat Weert hett un teht de Reisenden nackig ut. Juan vergeiht sik butendem an de eenzige Fro in de Kutsch, de sik vörher noch luuthals över dat Sexualleven vun de Ünnerschicht lustig maakt harr.

Mit de Kutsch as Büüt dröpt Juan mit sien Lüüd nu op den Iren John (Sean) Mallory, de as Terrorist söcht warrt un Fackmann för Nitroglyzerin is. John vertellt jem dat he in en Mien för den Besitter Aschenbach na Sülver söken deit. Juan aver sütt in em den idealen Kamerad för sien ollen Droom vun’t grote Gold: He will de Bank vun Mesa Verde utroven un hapt, dat Mallory em mit sien Sprengstoff helpen deit. Wiel se doröver diskuteert, flüggt de Kutsch in de Luft.

John hollt ganz apensichtlich nix vun den Plaan un versöcht, Juan un sien Mackers mitsams en Kark in de Luft to jagen. Man, wohrhaftig sünd dat denn aver Aschenbacher, en Hööftmann un en poor Soldaten, de in de Kark gaht. Juan, de John rinleggt hett, löst dorophen de Sprengung ut. Op’n Weg na Mesa Verde kann John aver op en Tog opspringen un Juan dormit afhangen. Liekers neiht de Bande John achteran. In’n Tog drapt se tofallig op den Anföhrer vun de mexikaanschen Revolutschoon, den Dokter Villega, de Juans Moord an twee Polizisten decken deit. In Mesa Verde ankamen stellt se fast, dat de Stadt vull mit Soldaten is. De Revolutschoon is vör jem in de Stadt ankamen. Un ok John is dor un seggt, dat he nu praat is, de Bank uttoroven.

Man, de Bank is in de Twüschentiet to en politisch Gefängnis worrn, so dat Juan dör sien Överfall, ahn dat he dat wull, to’n Revolutschoonshelden worrn. Ok de nächste Versöök, sik vun de Revolutschoon aftosetten geiht scheef: John un Juan hollt alleen en hele Kompanie vun Soldaten op, de vun de Regeeren schickt worrn sünd, dordör dat John en Brüch in de Luft jaagt. Alleen Colonel Gutierrez överleevt in sien Panzer. In de Twüschentiet warrt all de Söhnen vun Juan, de he in dat Lager vun de Rebellen seker glöven de, vun annere Truppen vun de Regeeren ümbröcht.

Blind för Raasch will he den Dood vun sien Jungs torüchbetahlen, warrt aver fastnahmen. Kort för sien Henrichten warrt he vun John reddt. De Flucht in en Veehwagen na „Amerika“ ennt dormit, dat General Huerta (de in glieken Tog föhrt) in jemehr Hannen fallt un vun Juan doodschaten warrt. Wedder sünd Juan un John de Helden vun de Revolutschoon. Vun Mesa Verde bit to de Flucht warrt wiest, woans egalwech Lüüd doodschaten warrt bit hen to Massenhenrichten. Bi een vun de Henrichten sütt man Dr. Villega, de apensichtlich foltert worrn is un nu gegenöver Gutierrez Rebellen verraden deit. John mutt torüch denken an sien Tiet in Irland, wo he jüst so en Verraat al mol beleevt hett.

An’t Enn vun’n Film kummt dat to’n Showdown mit Colonel Gutierrez, de jem mit en Armeetog in de Mööt kummt. John geiht nu an Steed vun Juan mit Dr. Villega an de Siet los, de wedder in de Reeg vun de Revolutschoon torüchkamen is. Se hollt den Tog midden in de Wööst an. Dorto laadt he en Lokomotive mit Dynamit vull un föhrt dormit op den Armeetog to. Op de Fohrt hollt John Villega sien Verraat vör, liekers is he praat, em dat natosehn – anners as bi sien Kameraden in Irland, den he doodschaten hett, as in en Rüchblick kloor warrt. Man, Dr. Villega beslutt, dat he mit de Lokomotive in sien Dood föhren will, wiel John rechttietig afspringen deit.

De Angreep op den Armeetog funkschoneert. Man, de Colonel kriggt John vör den Loop un schütt em daal. Gutierrez warrt kort later in den Kugelhagel vun Juan an de Siet maakt. vördem John an sien swore Sehren doodblifft, tünnert he en Stang Dynamit mit de korten Lunt un jaagt sik dormit sülvst in de Luft. Juan blifft opletzt aleen torüch.

Kritik

Arne Laser in Das große Film-Lexikon: alle Top-Filme von A - Z: […] ein durchaus vorhandenes komödiantisches Element […] Im großen und ganzen ist Todesmelodie jedoch ein ziemlich grimmiger, gewalttätiger Streifen. […Steiger und Coburn] liefern exzellente Darstellungen als grundverschiedene Charaktere […] Vorherrschend sind natürlich trotzdem die abenteuerlichen Elemente der Handlung, die der Regisseur in ein action-geladenes, mitreißendes Spektakel verpackte, das vor allem optisch seinen Stempel trägt. Ennio Morricone komponierte wieder eine seiner charakteristischen Musiken.

En nich nöömten Schriever schreev 1972 in Der Spiegel: „Unmotivierter Verschleiß an Pulver, Blei, Musik und Statisten, dazu viele manieristische Kamerafaxen machen Leones schlicht gemeinte Revolutionsparabel schließlich doch noch zum brutalen Spektakel, dem man ansieht, daß es 3,5 Millionen Dollar gekostet hat.“

Achtergrünnen to’n Film

Utteken

De Film is mit een Filmpries uttekent worrn: In’t Johr 1972 kreeg Sergio Leone as Best Speelbaas den David di Donatello Filmpries, wat as natschonalen Filmpries vun Italien vergliekbor is mit den Oscar in de USA.

Histoorsche Fehlers

Jüst so as bi vele annere Italo-Western gifft dat ok hier bi de Utrüsten vele Saken, de nich nau afbillt sünd. En Deel vun de Wapen, de in den Film vun de Protagonisten bruukt warrt, hett dat to de Tiet in de de Film speelt, noch gor nich geven. To’n Bispeel schütt John ünner annern mit en MG42, dat eerst Mitt vun’n Tweeten Weltkrieg in Europa insett worrn is.

Titel

De Filmtitel hett för Kuddelmuddel sorgt: De Arbeitstitel vun’t Dreihbook weer „C'era una volta la rivoluzione“. Leone sülvst hett later den Titel „Giù la testa“ wählt, de för de US-amerikaansche Faten mit „Duck, You Sucker“ (so veel as Duuk di, Tüffel!) översett worrn is. „Giù la testa“ weer in Italien as Snack begäng, wiel de engelsche Titel in de USA den Indruck maken de, as weer de Film en Western-Kummedie. Dorüm is he in Anlehnen an Leones eersten Western later in „A Fistful of Dynamite“ (En handvull Dynamit) ümnöömt worrn. In Grootbritannien is he blots ünner dissen Naam lopen.

In Frankriek is de Film ünner de Översetten vun’n Arbeitstitel „Il était une fois la révolution“ rutkamen, womit he ok an den Spood vun den eersten Film C’era una volta il West ansluten schüll. De düütsche Titel „Todesmelodie“ hett gor keen Betog to den Film sülvst, schall aver woll ok an den eersten Film „Spiel mir das Lied vom Tod“ anlehnt wesen. In’n engelschen Spraakruum warrt mitünner ok „Once Upon a Time… the Revolution“ as Titel bruukt.

Wegen de glieken Filmtitels warrt faken ok vun de „Once Upon a Time“-Trilogie snackt, ok wenn se jüst so wenig as Trilogie plaant weer, as de Dollar-Trilogie. Man, de dree Filmen fangt blots in’n franzööschen Spraakruum wohrhaftig mit „Il était une fois…“ an.

Weblenken

• Giù la testa in de Internet Movie Database (engelsch)
• [ Kritiken to Todesmelodie] op Rotten Tomatoes
• Kritik vun Christoph Huber. Filmzentrale, 2000 (hoochdüütsch)
• Essay vun Karli Lukas. Senses of Cinema, 2003 (engelsch)