Blaue Kricke
De Blaue Kricke (Anas querquedula), ok Blauen Teeling oder Knäkaant(e) nömmt, is en lüttje Aart ut dat Geslecht vun de Aanten an sik. Bröden deit se unner annern ok in Middeleuropa. Se is man bloß en beten grötter, as de Kricke, de in Middeleuropa fökener vorkamen deit. Man gegen de Kricke over is se en beten slanker un fiener. Bi den Waart in sien Smuckkleed geiht n breden witten Striepen in en Bogen over dat Ooge weg bit in’n Nacken. De is düütlich afsett‘ vun’n roodbrunen Kopp un den dunkern Nacken. Bi’n Flegen kann een de Blaue Kricke vunwegen ehrn hellblau-grauen Vörflunken unnerscheden vun annere Aanten.
| Blaue Kricke; Blau(en) Teeling; Grote Krick;
Knääk; Knäkaant(e); | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_RWD3.jpg) | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Anas querquedula | ||||||||||||||||
| Linnaeus, 1758 |
_--_Males_near_Hodal_with_a_Wood_Sanpiper_in_between_I_Picture_2118.jpg)
Kennteken
ännernDe Blaue Teeling warrt 37 bit 41 cm lang, siene Flunken sünd bi den Waart 18,7 bit 21,1 cm lang un bi de Aante 18,2 bit 19,6 cm. Wegen deit he bit hen to 550 g (Aante) oder bit 600 g (Waart).
In sien Slichtkleed kann de Blaue Teeling licht dör’nanner smeten weern mit en annere Aart ut datsülvige Geslecht, sunnerlich mit de Kricke, vunwegen, datt se liek groot sünd. Dat Seken verscheelt sik vun de Seken bi annere Aarden dör de Striepen an’n Kopp. Boven up’n Kopp is en dunkerbrune Kapp to sehn, en dunkeren Striepen treckt sik over dat Ooge hen un de Backen sünd ok en beten wat dunkerer, as de Rest vun’n Kopp. An’t Lief hett se meist brune Feddern mit en breden, blassgelen Rand. De Waarten ehr Smuckkleed fallt up: En witten Striepen löppt in en Bogen vun’t Ooge bit to’n Nacken. De Rest vun’n Kopp is roodbruun. Ruggen un Bost sünd in’n Grunne grau mit brune Stippels. Over de witten Flanken hen gaht dünne graue Striepen. Over den Ruggen hen fallt lange Schullerfeddern, de sünd swatt-witt. Bi’t Flegen kann een bi beide Geslechter den blaugrauen Binnenflunken un den grönen Spegel sehn. De Snavel is bi de blaue Kricke man tämlich groot mit siene 3,5 bit 4,5 cm un lett an de Slubbaante denken. De Föte sünd dunkergrau.
Wo se vorkamen doot
ännern_RWD4.jpg)
In de Paläarktis kummt de Blaue Kricke man faken vor. Se besiedelt meist dat ganze Oosteuropa un hen un wenn ok West- un Middeleuropa. De Noordgrenz, bit wo se hen bröden doot, liggt bi 64 °N; in Asien bröödt se nich wieter na Norden hen, as man bit 62 °N. De Noordgrenz vun ehr Vorkamen liggt dor an de 16 °C-Juli- Isotherme mit. Over de Süüdgrenz vun dat Vorkamen in Asien is nich veel bekannt. Annahmen warrt, dat de Süüdgrenz twuschen 44° un 46° lopen deit.[1]
Normolerwiese treckt de Blaue Kricke dör Düütschland bloß man dör. Dat gifft en poor minne Brödelplätze, man bloß in dat Siedland in’n Norden. An de wecken Brödelplätze is se man bloß hen un wenn an to drepen. In de Brödeltied sünd de Blauen Kricken schoo un man minne to sehn. In de Nedderlannen bröödt se fökener, mit bit hen to 5.000 Paare. In Skandinavien sünd se rund um de Oostsee rum to finnen. Na Osten to leevt se in en breden Striepen bit hen na Sachalin.
Overwintern deit de Blaue Kricke in Afrika, Noordindien un Süüdoostasien. In Australien is de Blaue Kricke elk Johr in lüttje Tahl to finnen, vunwegen datt se sik dorhen verbiestert hett.[2] Sehn warrt se up den ganzen Kontinent vun Australien.[3]
Wo se leven doot
ännernBlaue Kricken bröödt an nehrstoffrieke Dieke un Moore mit allerhand Unnerwaterplanten. Vörkamen doot se ok an plantenrieke Gravens to’n Dröögleggen vun’t Land un up overswemmte Wischen. An de Waterkant vun Oostdüütschland bröödt se af un an ok up (natte) Wischen, wenn dat Gras hooch noog is.[4] Faken bruukt se desülvigen Rüme, as de Slubbaante. In’n Winter hoolt se sik an Meere un overswemmte Gemarken an de Ströme up.
Wat se freten doot
ännernDe Blauen Kricken freet Insekten, Kreeftdeerter, Weekdeerter, Saat un Waterplanten. An’n leevsten möögt se Deerter. De Aanten grünnelt nich veel un nehmt ehr Freten vundeswegen direktemang vun de Bovensiet vun’t Water up oder vun en beten dor unner. Dor swemmt se to mit utreckten Hals hen un her un steekt den Kopp to’n Deel in’t Water, liek as de Slubbe.
Wie se sik vermehrt
ännernIn de Rebeeden, wo se overwintern doot, sünd de Blauen Kricken bannig gesellig. Man wenn se bröden doot, besett se en groot Revier un verdeffendeert dat buten de Maten dull gegen Aartgenoten. Wonnehr se mit Bröden anfangt, hangt vun de Gegend af. In’n Süden fangt se dor Midden April mit an, in’n Norden eerst gegen Enne Mai. Blaue Kricken treckt bloß eenmol in’t Johr Junge groot. Dat Nest besteiht ut en Kuhlen. De warrt utstaffeert mit Dunen un mit Gras. Boon doot se dat mank dichte Planten nich wiet af vun’t Water. De Aante leggt acht bit ölben beige Eier, dor brott se denn 21 bit 23 Dage up. Na 35 bit 42 Dage könnt de Lüttjen flegen. Se kniept glieks ut’n Nest ut.
Belege
ännernLiteratur
ännern- Hans-Günther Bauer, Einhard Bezzel und Wolfgang Fiedler (Rutg): Das Kompendium der Vögel Mitteleuropas: Alles über Biologie, Gefährdung und Schutz. Band 1: Nonpasseriformes – Nichtsperlingsvögel, Aula-Verlag Wiebelsheim, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89104-647-2
- John Gooders und Trevor Boyer: Ducks of Britain and the Northern Hemisphere, Dragon's World Ltd, Surrey 1986, ISBN 1-85028-022-3
- P. J. Higgins (Rutg): Handbook of Australian, New Zealand & Antarctic Birds, Band 1, Ratites to Ducks, Oxford University Press, Oxford 1990, ISBN 0195530683
- Erich Rutschke: Die Wildenten Europas – Biologie, Ökologie, Verhalten, Aula Verlag, Wiesbaden 1988, ISBN 3-89104-449-6
