Hemmoorer Ammel
Hemmoorer Ammels sünd en Soort Fatt ut Metall in Zylinnerform mit en runnen Bodden un en Ring oder Foot, op den dat steiht. Welk hebbt en Relief-Fries buten rüm. Blangen Ammels ut Mischen un Bronz gifft dat ok en poor enkelte, de ut Sülver sünd. De Ammels sünd in dat Röömsche Riek maakt worrn un hebbt jemehr Naam na de Funnen von son Ammels bi Hemmoor. Dor hebbt se 1892 un 1893 18 Stück von de Ammels funnen. Alltohoop sünd üm un bi 150 Ammels funnen worrn.
De Ammels ut Mischen harrn Wänn ut Blick, de so 0,4 bet 1 mm dick weren. Se sünd dör Drücken in en Form ut Hartholt maakt worrn. De Ammels ut Bronz dorgegen sünd dör Geten in en Verloren Form maakt worrn. De Rohling, de denn noch keen Bodden harr, is denn op en Dreihbank nabearbeidt worrn. Tolest is de Bodden un de Foot ranmaakt worrn.
Tied un Bruuk ännern
De Ammels sünd in germaansche Grafffeller funnen worrn. Se sünd as Urnen bruukt worrn, in de de Asch von de Doden rindaan worrn is. Dat weer so in de Tied von de twete Hälft von dat 2. Johrhunnert bet in de Midd von dat 3. Johrhunnert. Egentlich sünd de Ammels wohrschienlich in de Köök bruukt worrn. Dor wiest de Biller op’n Sark von Simpelveld op hen, de twee Fäät wiest, de de Ammels liekt. Ok de Matronensteen ut Vettweiß wiest en Ammel, de mit Aavt füllt is. Heinrich Willers weer 1907 moden, dat de Ammels ut Capua importeert worrn sünd[1]. Von so üm un bi 150 n. Chr. af an schöölt se ut inheemsch Galmei maakt worrn wesen.
Welk von de ammels hebbt baven rundüm en Relief-Fries, dat so fiev bet söven Zentimeter breed is un an de Terra-Sigillata-Kermaik denken lett. De Form liekt op de Situlas, de in dat 8 Johrhunnert v. Chr. bet 4. Johrhunnert n. Chr. ut Noorditalien (Bologna un Este) bekannt sünd. De Ammels hebbt meist jümmer Henken oder Ösen för Henken.
Bi Gressenich gifft dat Galmei, dat för Mischen bruukt warrt, un dat gifft ok annere Indizien, de op Gressenich as den Oort henwiest, in den de Ammels herstellt worrn sünd. Dorüm warrt de Hemmoorer Ammels ut Mischen ok af un to Gressenicher Ammels nöömt.
Rebeed ännern
De Ammels sünd vör allen in Neddersassen as Urnen in Grafffeller funnen worrn, ünner annern in Hemmoor/Warstood (18 Stück 1892/1893), in Gessel un in Grethem (twee Stück 1843 un 2004[2]). In Skandinavien, Mekelborg, Polen, de Ukrain, Tschechien un Frankriek sünd ok welk in Liekengräver funnen worrn. In de Nedderlannen sünd welk bi dat Utgraven von Dörper funnen worrn.
Geschicht ännern
De eersten Ammels sünd 1892/1893 bi Hemmoor funnen worrn un na dat Provinzialmuseum in Hannover bröcht worrn. Dor hett Heinrich Willers de Herstellungsoort ünnersöcht un jem 1901 as egen Typ inornt.
Hans Jürgen Eggers hett denn 1951 de Ammels in 15 Typen indeelt (Eggers Typ 52-66).
Literatur ännern
- Heinrich Willers: Die römischen Bronzeeimer von Hemmoor. Hannover/Leipzig 1901
- Hans Jürgen Eggers: Der römische Import im freien Germanien. in: Atlas der Urgeschichte 1 Hamborg 1951
- Michael Erdrich: Zu den Messingeimern vom Hemmoorer Typ: Verbreitung, Datierung und Herstellung. in: Rom an der Niederelbe Katalog zur Ausstellung, Niemünster 1995, S. 71-80 ISBN 3-529-01836-8
Footnoten ännern
- ↑ Heinrich Willers: Neue Untersuchungen über die römische Bronzeindustrie von Capua und von Niedergermanien. 1907
- ↑ http://www.museum-badfallingbostel.de/3000-20061123.html