Imke
Imke oder Imcke (ok Imecke) is een plattdüütschen Vörnaam för Deerns.
Herkamen ännern
Anners, as een denken kann, hett de Naam Imke toeerst mal rein gar nix mit de Immen to kriegen. Ofschoonst dat jüst so utsehn deit, dat düsse Naam dorvun herkamen deit, stimmt dat nich. Imke kümmt vun den olen germaanschen Naamen Irmgard her. Dor steekt de twee Wöör ermin/irmin (dat heet groot) un Gard (dat heet Schutz) achter. De Naam Irmgard beduut also so wat as Groote Schutz.
De plattdüütsche Naam ännern
As dat bi de Plattsnackers fröher begäng weer, is de lange Naam Irmgard eerst mal afkört wurrn. So is dor denn een korten Naam vun wurrn. Kann wenn, dat dat Irme oder ok Irma weer. Vunwegen dat ut düssen korten Naam een Smusenaam för lüttje Gören vun maakt weern scholl, hefft se dor denn to'n lüttjer maken (as Diminutiv) een Suffix achteranbackt. Dat weer dat Anbacksel -ke. Nu heet de Naam eerst mal Irmeke. Dat is denn mit de Tiet afslepen wurrn to Immeke un tolest Imke. Imke heet Lüttje Irma un Lüttje Irmgard. To glieke Tiet bedutt de Naam, so as de vundage dor steiht, Lüttje Imme, ofschoonst dat dor an un for sik nix mit to kriegen hett.
De Naam Imke is hüdigendags noch ganz begäng.
Fundöörd ännern
- 1622 in Bremen (Imecke)
- 1667 in Ganderkesee (Imcke)