Irminsul
De Irminsul weer en sassisch Hilligdom. De Naam stünn för grote Süül.
Vun de Irminsul weet wi kuum wat af. Bekannt is se vör allen ut Berichen vun franksche Karkenlüüd. To’n Bispeel ut de Annales regni Francorum un ut Rudolf vun Fulda sien De miraculis sancti Alexandri.
In de Annales steiht:
Tunc domnus Carolus mitissimus rex sinodum tenuit ad Warmatiam. Et inde perrexit partibus Saxoniae prima vice, Eresburgum castrum coepit, ad Ermensul usque pervenit et ipsum fanum destruxit et aurum vel argentum, quod ibi repperit, abstulit. Et fuit siccitas magna, ita ut aqua deficeret in supradicto loco, ubi Ermensul stabat; et dum voluit ibi duos aut tres praedictus gloriosus rex stare dies fanum ipsum ad perdestruendum et aquam non haberent, tunc subito divina largiente gratia media die cuncto exercitu quiescente in quodam torrente omnibus hominibus ignorantibus aquae effusae sunt largissimae, ita ut cunctus exercitus sufficienter haberet. Tunc super Wisoram fluvium venit suprascriptus magnus rex et ibi cum Saxonibus placitum habuit et recepit obsides XII et reversus est in Franciam.
„Don hööl de milde König Korl ene Versammlung in Worms un begeev sik vun hier dat eerste Maal na Sassen, nehm he de Borg Eresborg in, keem bet na de Ermensul, hett dat Hilligdom sülvst toschannen slagen un nehm dat Gold un Sülver weg, dat he dor fünn.“
Rudolf schrifft:
Truncum quoque ligni non parvae magnitudinis in altum erectum sub divo colebant, patria eum lingua Irminsul appellantes, quod Latine dicitur universalis columna, quasi sustinens omnia.
„En Stamm vun Holt vun nich ringe Grött, de in de Hööchd opricht weer, hebbt se verehrt, de in jemehr Moderspraak Irminsul nöömt worrn is, wat op Latiensch All-Süül heet, vun wegen dat se allens driggt.“
In’t Johr 772 bi de Sassenkriege hett Karl de Grote de Irminsul bi de Eresborg tweibreken laten.