Koornsnieders
De Koornsnieders (Libellulidae) sünd ene Familie mank de Echten Goldpeer (Anisoptera). Dor höört se ok to de Goldpeer (Odonata) mit to. Mit 969 Aarden över de ganze Welt hen[1] is düsse Familie en vun de gröttsten mank de Goldpeer. In Düütschland gifft dat dor 22 Aarden vun, dormank en Reeg vun Aarden, de bannig faken vörkaamt. Vunwegen dat se tämlich groot sünd, fallt düsse Goldpeer tomeist duchtig up.
| Koornsnieders | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Libellulidae | ||||||||||||||||
| Rambur 1842 |
Kennteken ännern
De Koornsnieders weert 3 bit 5 cm lang un jem ehr Flunken spannt sik tomeist över üm un bi 8 cm. De Deerter sünd tomeist geel-bruun, towielen mit’n blauen Ring ümto. Man nienich hefft se en Glanz as vun Metall. Dat gifft en paar Aarden, as den Plattbuuk (Libellula depressa), dor is dat Lief kort un stuuf. De Leegbohrer bi de Seken is man eenfach. De Deerter fangt Insekten in’n Flegen. Man alltolang hoolt se dat nich ut mit de Fleegeree.
Wie sik de Koornsnieders vermehrt un wie se wassen doot ännern
De Eier leggt de Seken af, ohn dat de Heken dor bi sünd. Bloß bi de Heidegoldpeer vun dat Geslecht Sympetrum is dat anners. Mit en Achterlief, dat dor bi wippen deit, weert de Eier direktemang in’t Water leggt. En paar Heidegoldpeer leggt jem ehre Eier up drögen Grund dune bi’t Över. Hier geiht dat mit’n Wassen den los, wenn in dat neegste Vörjohr dat Water den Grund överswemmt.
De Deerter leevt tominnst twee Johr as Larve. De junge un de ole Larve överwintert een Mol. Anners is dat wedder bi de Heidegoldpeer. De överwintert toeerst as Ei un wasst denn bloß een Johr as Larve un överwintert dor denn ok bloß een Mol.
Systematik ännern
Familie Koornsnieders (Libellulidae)
- Geslecht Libellula
- Oort Veerplack (Libellula quadrimaculata)
- Oort Plattbuuk (Libellula depressa)
- Oort Bruun Koornsnieder (Libellula fulva)
- Geslecht Övergoldpeer (Orthetrum)
- Oort Normol Övergoldpeerd (Orthetrum cancellatum)
- Oort Beekövergoldpeerd (Orthetrum coerulescens)
- Oort Süüdlich Övergoldpeerd (Orthetrum brunneum)
- Geslecht Wittsnuutgoldpeer (Leucorrhinia)
- Oort Fehnwittsnuutgoldpeerd (Leucorrhinia dubia)
- Oort Nöördlich Wittsnuutgoldpeerd (Leucorrhinia rubicunda)
- Oort Placken-Wittsnuutgoldpeerd (Leucorrhinia pectoralis)
- Oort Ööstlich Wittsnuutgoldpeerd (Leucorrhinia albifrons)
- Oort Lütt Wittsnuutgoldpeerd (Leucorrhinia caudalis)
- Geslecht Heidegoldpeer (Sympetrum)
- Oort Swart Heidegoldpeerd (Sympetrum danae)
- Oort Bandheidegoldpeerd (Sympetrum pedemontanum)
- Oort Blootroot Heidegoldpeerd (Sympetrum sanguineum)
- Oort Kemper Heidegoldpeerd (Sympetrum depressiusculum)
- Oort Geelplacken-Heidegoldpeerd (Sympetrum flaveolum)
- Oort Fröh Heidegoldpeerd (Sympetrum fonscolombii)
- Oort Bruunroot Heidegoldpeerd (Sympetrum striolatum)
- Oort Steenroot Heidegoldpeerd (Sympetrum vulgatum)
- Oort Süüdlich Heidegoldpeerd (Sympetrum meridionale)
- Geslecht Füergoldpeer (Crocothemis)
- Oort Füergoldpeerd (Crocothemis erythraea)
Belegen ännern
Literatur ännern
- Heiko Bellmann: Libellen beobachten - bestimmen, Naturbuch Verlag Augsburg, 1993, ISBN 3-89440-107-9
- Gerhard Jurzitza: Der Kosmos-Libellenführer, Franckh-Kosmos Verlags GmbH & Co., Stuttgart, 2000, ISBN 3-440-08402-7
- J. Silsby: Dragonflies of the world, Smithsonian Institution Press, 2001
- Klaus Sternberg, Rainer Buchwald: Libellen Baden-Württembergs, Band 2, Großlibellen, Eugen Ulmer Verlag, 2000, ISBN 3-8001-3514-0 (allens Hoochdüütsch)
