Labial

Eun Labial (lat. labium „Lippe/Nebben“), auk Labiaal schrieven, is ’n Konsonant, de mit eune oder auk mit beuden Lippen tuigt werrt. Liute, wo beude Lippen för briukt werrn nöömt man Bilabiale, de Liute wo de Unnerlippe de bövere Riege van’n Vörtähnen anröögt, nöömt man Labiodentale.

Artikulatschoonsstied van eunen Labial

De fakenst labialen Phone sind [m] [p] [b], [f] un [v]. Man in’n Austwestfölsken gifft bi’r Hiattilgen auk den Liut [β].

Labilisatschoon gifft’t faken os eune sekundäre Artikulatschoon van Konsonanten. Dat engelske [w] is to’n Bispill so’n labiovelaren Konsonant.

Labiale gifft’t in binoh ollen Sproken up’r Werlt. Blaut in’n gans poor Sproken as Tlingit, Eyak, Wichita un de meusten van’n Cherokee Sproken, finnt man nenne Labiale.

Kük auk büi

• Labialisatschoon
• Artikulatschoonsstied

Literatiur

• McDorman, Richard E. (1999). Labial Instability in Sound Change: Explanations for the Loss of /p/. Chicago: Organizational Knowledge Press. ISBN 0-967-25370-5.