Wikipedia

Neil Diamond

Neil Leslie Diamond (* 24. Januar 1941 in New York City) is en US-amerikaansch Singer un Songwriter. He harr vör allen in de laat 1960er un in den1970er Johren Top-Ten-Hits as Sweet Caroline, I Am… I Said,[1] Song Sung Blue, Desireé, Beautiful Noise un Cracklin’ Rosie. Mit över 125 Millionen verköfft Schallplatten (bit Mai 2009) is Neil Diamond en vun de spoodriekst Musiker weltwiet. Diamond schreev ok Hits as I’m a Believer för de Monkees un Sunflower för Glen Campbell as ok (den eerst dör UB40 bekannt wurrn Titel) Red Red Wine. He wurr mit tallriek Sülvern, Golden un Platin-Schallplatten uttekent. För den Soundtrack Jonathan Livingston Seagull kreeg he 1973 en Grammy Award.

Neil Diamond, 2012
Neil Diamond, 2007

Leven

ännern

Neil Diamond is in den New Yorker Stadtdeel Brooklyn in en poolsch-russisch Inwannererfamilie mit jöödsch Gloven upwussen. Nah den Besöök vun de School muss he meestens in den Laden vun sien Vader uthelpen. [2] To sien 16. Gebortsdag kreeg he en Gitarr schunken, de he to spelen lehrt hett.

He gung mit Barbra Streisand up de Erasmus Hall High School in Flatbush un hett mit hör in den Eerstsemester-Chor (Vörlaag:EnS) vun de High School sungen.[3]

Diamond weer af 1963 mit Jaye Posner verheiraadt, mit de he twee Döchter harr.[4] 1967 hemm se sück trennt un 1969 wurr de Ehe schett.[4] Ut sien tweete Ehe mit Marcia Murphey harr he twee Söhns, de 1970 un 1978 boren wurrn. Neil Diamond un Murphey hemm sück 1994 trennt[4] un leeten sück 1995 nah 26 Johren scheeden.[5] In‘n April 2012 hett de nu 71-Johrige in Los Angeles sien 42-johrige Managerin, de Produzentin Katie McNeil heiraadt.[4]

Musikalisch Loopbahn

ännern

In de fröh 1960er Jahren hett Diamond tonächst as Songwriter mit ehrder minn Erfolg arbeit (bispeelswies mit Sunday and Me, dat he för Jay and the Americans schreev un dat up Platz 18 lannen dee). Mit den Titel I’m a Believer, den he den Monkees to’n Gebruuk överleet, harr he sien eersten Welterfolg. Dornah folgten de bekannten eegen Hits, de ok in’t Repertoire vun tallriek anner Popgrötten as Roy Orbison, Elvis Presley, Frank Sinatra, Shirley Bassey, Harry Belafonte, Engelbert Humperdinck, Julio Iglesias, Tom Jones, Daliah Lavi, Tina Turner oder Johnny Cash to finnen weern bzw. sünd.

 
Neil Diamond, 1972

Sien eerst komponeert un sülvst sungen Titel in den US-Musikcharts Billboard Hot 100 van 1966 Solitary Man keem up Platz 55 un bleev negen Week, de latere Singleversion vun den Titel bleev 1970 24 Week (Platz 21) in disse Charts. Mit de nächst, in’n Harvst 1966 herutbrocht Single Cherry Cherry gelung hüm sien eerst Top-Ten-Hit över twalf Week un Bestplatzeeren up 6.[6] De eerste Nummer-1-Hit weer 1970 Cracklin’ Rosie,[7] I Am… I Said reck 1971 de Top 5 in England un den USA, un Song Sung Blue reck 1972 weer de Tipp vun de US-Charts. In dat glieker Johr kreeg he dör Afstimmen vun de Leserschap vun de düütschsprakig Jöögdtietschrift Bravo den Bronzenen Bravo Otto as Singer.

As spoodriekst Song, de vun hüm sungen, aber nich vun hüm schreeven wurr, gellt He Ain’t Heavy … He’s My Brother, en Platz-20-Hit ut dat Johr 1970, den tovör de Hollies upnommen harrn.1976 hett Diamond dat Album Beautiful Noise upnommen, dat vun Robbie Robertson produzeert wurr. Dat Album reck on in’n düütschsprakigen Ruum dde Tipp vun de Albumcharts (1976 Öösterriek, 1977 Düütschland).

 
Neil Diamond in England, 1977

1977 hett he den Song You Don’t Bring Me Flowers up dat Album I’m Glad You’re Here With Me Tonight herutbrocht. De Song wurr vun Barbra Streisand up hör Album Songbird covert. En Radio-DJ hett beid Versionen tosommen mixt un sörg dormit för Upsehn. Diamond un Streisand hemm dat Leed sluutend gemeensam nee upnommen. Disse Upnahm wurr en wieder Nr.-1-Hit.

1980 wurr de Film Der Jazz-Sänger herutbrocht, in den Neil Diamond neben Laurence Olivier de Hööftrull speel un tosätzlich de Filmmusik leefern dee. Mit den Song America, de Platz 8 vun de Billboard Single-Charts recken dee un de Ballade Love on the Rocks (Platz 2) wurr de Soundtrack enorm spoodriek un reck Platz 1 der Billboard Charts; de Film dorgegen weer en Flop un He kreeg dorför de „Golden Himbeere“. Dornah truck sück Diamond as Schauspeler wietgahnd ut de Filmwelt torüch, eerst goot 20 Johr later harr he in Zickenterror – Der Teufel ist eine Frau en Gastupträe.

1973 nehm Diamond för de Romanverfilmung vun Richard Bach sien Die Möwe Jonathan den glieknamigen Soundtrack up. 1982 hett hüm de Film E.T. to sien Hit Heartlight brocht.

1996 hett he mit Tennessee Moon ein Country-Album upnommen, dat hüm en Platz 14 inbroch. In dat Johr 2000 kreeg Neil Diamond in New York den Lifetime Achievement Award vun de Songwriters Hall of Fame. In’n November 2005 keem sien Album 12 Songs (Platz Nr. 4 vun de Billboard Charts) herut. Produzeert wurr dat vun Rick Rubin, de ok de letzt veer Studioalben vun Johnny Cash produzeert harr. An‘n 9. Mai 2008 keem – ok weer in Tosommenarbeit mit Rubin – sien 29. Studioalbum mit den Titel Home Before Dark herut, up dat he ünner annern in en Duett mit Natalie Maines, de Leadsingerin vun de Dixie Chicks, to hören is. Dat Album weer Neil Diamond sien eerst Nummer-een-Album in den Billboard Charts. In‘n Sömmer 2008 weer he weer to en Konzert-Tournee in Europa; he is dorbi ünner annern in Hamborg, Köln un München as ok eerstmals bi dat Glastonbury Festival uptreeden.

1997 wurr in de USA sien Leed Sweet Caroline eerstmals to’n Anfang vun en Football-Speel speelt.[8] In de Folgetiet entwickel sück dat Afspelen vun Sweet Caroline to’n Anfang vun US-amerikaansch Footballspelen to en Traditschoon vun mehreren Football-Teams. Dat wurr en Stadion-Hymne, to de vör den Anfang vun de Spelen dat Publikum mitsingt. Mittlerwiel passeert dat ok bi europääschen Footballmannschapen.[9][10][11]

Up sien Album van 2009 A Cherry Cherry Christmas hett Diamond den bekannten Musiktitel The Chanukah Song vun den Comedian Adam Sandler covert. Dat Musikvideo dorto wurr vun DJ Ashba, Gitarrist bi Guns N’ Roses, produzeert. Neil Diamond hett hier en Musikwark passend to dat acht Daag lang düürn jöödsch Fest Chanukka, den Vöravend vun den 12. Dezember 2009, ableefert.

 
Neil Diamond, 2015

An‘n 14. März 2011 wurr Diamond in de Rock and Roll Hall of Fame upnommen, inführt wurr he dorbi vun Paul Simon. An‘n 10. August 2012 kreeg Diamond en Steern in de Kategorie Musikupnahmen up den Hollywood Walk of Fame bi de Adresse 1750 North Vine Street, tegenöver vun den Capitol Tower. De Rolling Stone hett Diamond 2015 up Rang 47 vun de 100 gröttsten Songwriter vun all Tieden uplist.[12] Dornah entwickel Neil Diamond en Leev to de Country-Musik („Melody Road“).[13]

In‘n Januar 2018 geev Diamond bekannt, an Parkinson to lieden. He würr dorüm nich blots sien loopend Australien- un Niegseeland-Tournee afbreeken, sonnern generell kien Konzerte mehr geven. He wull aber wiederhen Musik in‘n Studio upnehmen.[14][15] In‘n Juli 2018 is he in de Kommandozentrale vun de Füürwehrinsatzkräfte uptreeden, de en Busch- un Waldbrand in Colorado bekämpen deen. Diamond sülvst leevt siet goot 20 Johren in Basalt, Colorado.[16][17]

An‘n 4. Dezember 2022 fier dat up de Biographie vun Neil Diamond footen Jukebox-Musical A Beautiful Noise: The Neil Diamond Musical Premiere an’n dat Broadhurst Theatre in New York.[18]

ännern
  Neil Diamond. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen

ännern
  1. ↑ Neil Diamond - “I Am … I Said”. swr.de, archiveert von dat Original am 11. September 2012; afropen an’n 26. Februar 2023 (engelsch).
  2. ↑ Radikal ernsthaft. In: Augsburger Allgemeine, 3. März 2006.
  3. ↑ Richar Alleman: New York: The Movie Lover's Guide. Random House, New York City 1988, ISBN 0-7679-1634-4, S. 415–416.
  4. ↑ a b c d Neil Diamond, 71, Marries His Manager, 42. In: Us Weekly. 22. April 2012, afropen an’n 10. Dezember 2023.
  5. ↑ Karen S. Schneider: Period of Change. (Memento von’n 12. Mai 2012 in dat Internet Archive) In: People, 29. April 1996.
  6. ↑ Clay Cole: Sh-Boom!: The Explosion of Rock 'n' Roll (1953–1968). Morgan James. New York City 2009, ISBN 978-1-60037-638-2, S. 256.
  7. ↑ Wiedere Informatschonen to dissen Titel in: Bronson, Fred: The Billboard Book of Number One Hits. 3., överarbeit un utwiet Uplaag. Billboard Publications, New York City 1992, S. 282.
  8. ↑ Fenway Park’s anthem started innocuously. (Nich mehr online verföögbor.) Archiveert von dat Original am 25. Februar 2021; afropen an’n 30. Juli 2019.
  9. ↑ Lutz Wöckener: Fußball-Charts: Top 11 – Diese Popsongs schafften es bis in die Fankurven. In: Die Welt. 20. Mai 2017, afropen an’n 10. Dezember 2023.
  10. ↑ Tyler Beck: Warum. Afropen an’n 26. Februar 2023 (de-DE).
  11. ↑ Neil Diamond Reveals the Cute, Pervy Roots of ‘Sweet Caroline’. Afropen an’n 26. Februar 2023 (amerikaansch Engelsch).
  12. ↑ The 100 Greatest Songwriters of All Time. Rolling Stone, August 2015, afropen an’n 7. August 2017 (engelsch).
  13. ↑ Jan Wiehle: „Ich sagte ja, und dann war keiner da“. In: FAZ, 23. Januar 2021.
  14. ↑ dpa: Neil Diamond beendet Tour wegen Parkinson. In: FAZ.net. 23. Januar 2018, afropen an’n 13. Oktober 2018.
  15. ↑ Parkinson! Neil Diamond verkündet Rückzug aus dem Tourleben. Afropen an’n 30. Juli 2019.
  16. ↑ A. B. C. News: Neil Diamond thanks firefighters battling wildfire with surprise performance. Afropen an’n 26. Februar 2023 (engelsch).
  17. ↑ dpa-infocom GmbH: Neil Diamond überrascht mit Ständchen. In: welt.de. 30. Juli 2018, afropen an’n 7. Oktober 2018.
  18. ↑ Greg Evans: Neil Diamond Musical ‘A Beautiful Noise’ Sets Fall Broadway Opening. In: Deadline. 18. Mai 2022, afropen an’n 26. Februar 2023 (amerikaansch Engelsch).
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Neil_Diamond&oldid=1028764“