Neobiota

Neobiota (Sing. Neobiont; vun greeksch néos „nee“ un bíos „Leven“) weert Aarden un annere Taxa nömmt, de sik in en Deel vun’e Welt utbreedt hefft, wo se vordem nich tohuse ween sünd. Dat kann angahn, datt se dor mit Hölp vun Minschen henkamen sünd, oder ok nich. Neobiootsche Planten weert Neophyten (Sing. Neophyt) nömmt, neobiootsche Deerter Neozoen (Sing. Neozoon) un neobiootsche Swämme Neomyceten (Sing. Neomycet). Düsse dree Begreepe sünd sunnerlich in de Gemarken begäng, wo Düütsch snackt warrt. Wo Engelsch snackt warrt, weert Begreepe bruukt, de de Saak mehr tohopenfaten doot, as alien species (frömme Aart) oder, wenn se de inheemschen Aarden an’n Rand schuven doot, invasive species (invasive Aart). Dor warrt keen Unnerscheed maakt twuschen Planten, Deerter un Swämme.

Dickstengel-Waterhyazinthe (Eichhornia crassipes), en Neophyt, de in’e ganze Welt vorkamen deit

Wannerrotte (Rattus norvegicus), en Neozoon, dat sik in’e ganze Welt utbreedt hett

Sargassum muticum, en invasiven Seetang ut de Grupp vun de Bruunalgen

Transportmiddel

To de wichtigsten Transportmiddels for Neobiota (Vekters) höört hüdigendags de weltwiede Verkehr vun Göder. Ohn Afsicht weert dor faken Neobiota mit insleept. Düt Inslepen vun Aarden in nee Gemarken warrt bioloogsche Invasion nömmt.

Wie en stabile Populatschoon vun Neobiota tostanne kummt

Kennteken vun Neobiota is meist, datt se sik goot anpassen könnt, datt se fruchtbor sünd un faken ok, datt se goot mit Minschen tohopenpasst. Wenn denn en neet Rebeed ok open steiht for bioloogsche Eroverers (Invasibilität) un wenn de Tahl vun versleepte Individuen groot noog is, besteiht de Mööglichkeit, datt en stabile Populatschoon upboot weern kann.

Folgen

Dat gifft tahlrieke Neobiota, de keen Schaden for ehr neet Umto mit sik bringt. Bi annere is dat anners un se stöört de Biodiversität vun ehr neet Umto bannig un bringt de dör’nanner. Faken weert annere Aarden an’e Sieten schaven vunwegen de nee Konkurrenz oder vunwegen datt se upfreten weert. Neobiota könnt weertschopplichen Schaden mit sik bringen, u.a, as Untüüch in Forsten, an Dieke oder in’e Landweertschop. Tolest könnt se ok noch sülms Transportmiddel ween for Süken un Krankheiten, de to’n Deel ok up Deerter un Planten overgaht, de for’n Minschen bruukt weert, un ok de Minsch sülms befallt.

Literatur

• Mark A. Davis: Invasion Biology (= Oxford Biology.). Oxford University Press. Oxford u. a. 2009, ISBN 978-0-19-921875-2.
• Philip E. Hulme: Handbook of alien species in Europe (= Invading nature. 3). Springer, Dordrecht 2009, ISBN 978-1-4020-8279-5.
• Bernhard Kegel: Die Ameise als Tramp. Von biologischen Invasionen. Aktualisierte und erweiterte Neuausgabe. DuMont, Köln 2013, ISBN 978-3-8321-6237-5.
• Julie L. Lockwood, Martha F. Hoopes, Michael P. Marchetti: Invasion Ecology. Blackwell, Malden u. a. 2007, ISBN 1-4051-1418-5.
• Wolfgang Nentwig: Invasive Arten. UTB, Stuttgart 2010, ISBN 978-3-8252-3383-9 (= UTB Profile).
• Fred Pearce: Die neuen Wilden: Wie es mit fremden Tieren und Pflanzen gelingt, die Natur zu retten. Oekom, München 2016, ISBN 978-3-86581-768-6.
• Charles Perrings, Harold A. Mooney, Mark Williamson (Rutg.): Bioinvasions and Globalization: Ecology, Economics, Management, and Policy. Oxford University Press, Oxford u. a. 2009, ISBN 978-0-19-956016-5.
• David M. Richardson (Rutg.): Fifty Years of Invasion Ecology: The Legacy of Charles Elton. Wiley-Blackwell, Oxford u. a. 2011, ISBN 978-1-4443-3585-9.
• Daniel Simberloff, Marcel Rejmánek (Rutg.): Encyclopedia of Biological Invasions. University of California Press, Berkeley, Calif. u. a. 2011, ISBN 978-0-520-26421-2.
• Yvonne Baskin: A plague of Rats and Rubbervines – The growing threat of species invasions. Island Press / Shearwater Books, Washington, DC. 2002, ISBN 1-55963-051-5 (engl.).