Paulus Melchers

Paulus Ludolf Kardinal Melchers SJ (* 6. Januar 1813 in Mönster; † 14. Dezember 1895 in Rom) weer Arzbischop vun Köln un Bischop vun Ossenbrügge.

Paulus Kardinal Melchers, Foto mit Ünnerschrift (tüschen 1885 und 1895)

Paulus Kardinal Melchers (Gemälde etwa 1885)

Leven

Paulus Ludolf Melchers weer de Söhn vun en wohlhebbend Koopmann ut Mönster. Nah dat Abitur 1829 an dat Gymnasium Paulinum hett he Philosophie in Mönster un Rechtswetenschapen in Bonn studeert. 1833 legg he sien Staatsexamen af un hett ansluutend bit 1834 sien Wehrdeenst afleist. Dornah hett he en juristisch Beropsloopbahn inslahn, hett sück dat 1839 aber anners överleggt un studeer in München München Kathoolsch Theologie.

Karriere vun den Preester to’n Arzbischop vun Köln

An‘n 5. Juni 1841 wurr Melchers in Mönster to’n Preest weeht, 1844 wurr he Subregens van dat Kathoolsch Preesterseminar un söben Johr later Regens. Van’n 18. Mai bit to’n 21. Juli 1848 hörr he as Afordneter de Frankforter Natschonalversammlung an. 1852 hett he de Nahfolg vun sien Unkel Franz Arnold Melchers as Generalvikar vun dat Bisdom Mönster an un hett de Uügaav vun en Domkapitular annommen. 1854 wurr Melchers Domdechant, 1847 un 1856 hett he för de Wahl to’n Bischop vun Mönster bzw. Patterbuorn kandideert. 1857 wurr he vun de Stadt Mönster to’n Ehrenbörger nömmt. In dat glieker Johr hett man hüm to’n eersten resideeren Bischop vun Ossenbrügge siet Säkulariseeren wählt. De Bischopsweehn kreeg he an’n 20. April 1858 in den Dom St. Petrus dör Eduard Jakob Wedekin, Bischop vun Hilmessen, Mitkonsekratoren weern Johann Georg Müller, Bischop vun Mönster, un Konrad Martin, Bischop vun Patterbuorn.

Dat Bisdom Ossenbrügge weer dör en Diasporasituatschoon präägt, wiel 1821 wiet evangeelsch Rebeeden Deel van dat Bisdom Ossenbrügge wurrn weern. De Seelsörge vör Oort hett Melchers en överragend Stellung inmeeten. Vun dorher konsequent, hett he binnerhalv vun twee Johren jede eenzelne Pastoree in sien Bisdom besöcht un hett to dat Heeven vun dat christlich Leven de Volksmission fördert. Melchers hett en Bischopskrüüz stift mit de Verfügung, dit much de tokünftige Bischop vun Hamborg dragen, wat nah de Bisdomsneeuprichten van dat Arzbisdom Hamborg 1995 ok passeert is.

Paapst Pius IX. hett hüm 1858 to’n Apostoolschen Provikar för de Nordischen Missionen bestellt. Nahdem de regulär Wahlverhandlungen nich to’n Enn‘ kommen weern, wurr he as Kompromisskandidat an‘ 8. Januar 1866 to’n Arzbischop vun Köln nömmt. 1867 wurr Melchers de Vörsitter vun de Düütsch Bischopskonferenz in Fulda un dormit nah Johren Nahfolger vun Johannes von Geissel, de in dissen Beriek de eerste ween weer.

Kritik an de päpstlich Unfehlbarkeit

Melchers stunn de Fraag vun en Dogmatiseeren vun de Unfehlbarkeit vun den Paapst torüchhollend tegenöver. He hett an dat Eerst Vatikaansch Konzil deelnommen, hull de Dogmatisieeren vun de Unfehlbarkeit för nich opportun un hett dorum de Konzilsvörlaag blots bedingt tostimmt. Vör de Afslussafstimmen van dat Konzil an’n 18. Juli 1870 is he, as 54 Bischööp o, ut Rom afreist. He hett aber de Konzilsentscheedung folgt un hett dat Infallibilitätsdogma in sien Diözese verkünnd.

Kulturkamp un Exil

In Wohrnehmen vun sien bischöplich Rechte hett Melchers geistlich Ämter verleeht, ahn um de dör de Maigesetten vörschreeven staatlich Genehmigung nahtosöken. Gegen hüm wurrn dorüm mehrere Straafverfohren dörführt. De Geldstraafen hett he immer nich betallt, un so muss he 1874 en mehr Maand düern Ersatzfreeheitsstraaf in dat Kölner Gefängnis Klingelpütz afsitten. Todem wurr dör Möbelpännen un penlich Verstiegern in sien Vermögen vullstreckt. 1875 hett sück, intüschen mit Steckbreef söcht, um en nee Verhaften to umgahn, in de Nedderlannen flücht. 1876 wurrhe in Anwennen vun de Maigesetten dör den preußischen Gerichtshoff för karklich Angelegenheiten van sien Amt enthaben. Melchers hett denn versöcht, ut dat Exil in de nedderlannsch Provinz Limburg, dat Arzbisdom Köln to leiten.

Bi de Fier to de Fardigstellen vun den Kölner Dom in‘n Januar 1880, an de ok de Düütsch Kaiser Wilhelm I. deelnehmen dee, weer Melchers nich dorbi. Etwa teihn Johr hett he bi de Franziskaner in Maastricht in dat nedderlannsch Exil leevt un kunn blots över Middelsmänner sien Diözese leiten. Nah dat Enn‘ vun den Kulturkamp hett he, nahdem dat de Paapst un de König vun Preußen ok all so beslooten harrn, up dat Arzbisdom Köln verzicht.

Rom

1884 gung he nah Rom, wo hüm Paapst Leo XIII. an’n 27. Juli 1885 as Kardinalpreester mit de Titelkark Santo Stefano al Monte Celio in dat Kardinalskollegium upnehm. Melchers hett dorphen sien Amt as Arzbischop vun Köln daal leggt. In Rom kunn he aber wegen sien Gesundheitstostand kien wirksame Tätigkeit utööven. 1892 is he mit Erloovnis vun den Paapst de Sellschopp Jesu bitreeden.

Nah sien Dood an‘n 14. Dezember 1895 wurrn sien starvlich Överreste nah Köln överführt un an’n 27. Dezember in de bischöplich Gruft vun den Kölner Dom bisett. Dorto weer en besünner Genehmigung vun de Regeeren vun dat Königriek Preußen nödig.

Gedenken

Ok in’n Gedenken an Melchers sien Verdeeensten wiels den Kulturkamp wurr de Neestadtkark St. Paul in Köln 1908 weeht.

Literatur

• Hans-Georg Aschoff: Das Verhältnis von Staat und katholischer Kirche im Königreich Hannover (1813–1866). 1976.
• Theodor Granderath: Geschichte des Vatikanischen Konzils. 3 Bände, 1903/1906.
• Klaus Schatz: Kirchenbild und päpstliche Unfehlbarkeit bei den deutschsprachigen Minoritätsbischöfen auf dem Ersten Vaticanum. (= Miscellanea Historiae Pontificiae, Band 40.) 1975, Register.
• Klaus Schatz: Vaticanum I. 1869–1870, 1: Vor der Eröffnung. 1992.
• Ernst Raßmann: Nachrichten von dem Leben und den Schriften Münsterländischer Schriftsteller des achtzehnten und neunzehnten Jahrhunderts. Neue Folge, Münster 1881.
• Wilhelm Kosch: Das katholische Deutschland. Band 2, Haas & Grabherr, Augsburg 1937, mit Bild.
• Kurt Galling (Hrsg.): Die Religion in Geschichte und Gegenwart. 3. Auflage, Band 4, Tübingen 1960.
• Wilhelm Kosch (Hrsg.; fortgeführt von Eugen Kuri): Biographisches Staatshandbuch. Band 1, Francke, Bern et al. 1963.
• Erwin Gatz: Paul Melchers In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 17, Duncker & Humblot, Berlin 1994, ISBN 3-428-00198-2, S. 4 f.
• Heinrich Best, Wilhelm Weege: Biographisches Handbuch der Abgeordneten der Frankfurter Nationalversammlung 1848/49 (= Handbücher zur Geschichte des Parlamentarismus und der politischen Parteien. Band 8). Droste, Düsseldorf 1996, ISBN 3-7700-5193-9.
• Walther Killy, Rudolf Vierhaus (Hrsg.): Deutsche Biographische Enzyklopädie. Band 7, Saur, München et al. 1998.

Weblinks

• Paul Melchers In: Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. fiu.edu, Website vun de Florida International University; afropen an’n 22. Dezember 2018.
• Paul Ludolf Melchers up catholic-hierarchy.org; afropen an’n 22. Dezember 2018