Plektrudis (Bliktrud; * vor 670; † 10. August 725) stamm ut vornehmen Adel in Austrasien un warrt verehrt as Hillige.

Plectrudis in St. Maria im Kapitol in Köln

Wohrschienlich stamm Plektrudis ut dat Huus vun de Hugobertiners un weer de Dochter vun Irmina vun Oeren un den Palzgreven Hugobert. Wenn dat stimmt, denn is se de Suster vun de Abtsche Adela vun Pfalzel bi Trier ween. Vun um un bi 670/675 af an weer se verheiraat mit den Huusmeier Pippin den Middelsten ut dat Huus vun de Karolingers. Mit em tohopen hett se bannig an Karken un Kloosters to Gewe schunken. Na de Historikers dücht dat wohrschienlich, dat de Göder, de se in de Eh mitbrocht hett, Pippin bannig unner de Arms grepen hefft, dat he mit de Krise vun dat Huus vun de Arnulfingers torecht kamen konn. Kann angohn, dat Plektrudis ok vundeswegen bi all Geschäfte, de Pippin bedreven hett, mit bi weer. Ehre Söhns Drogo un Grimoald de Jüngere sünd vun Pippin mit wichtige Ämter utstaffeert wurrn.

Ehre Söhns weern al doot, as Pippin to starven keem. Dor versöch se, de Rechte vun ehre Enkelsöhns gegen de Ansprüch vun Pippin sien unehlichen Söhn Karl Martell to verdeffenderen. Pippin hett toseggt, dat Theudoald sien Arven weern scholl. Dat weer en unehlichen Söhn vun Grimoald, den Jüngeren. Plektrudis hett denn glieks Karl Martell in Köln achter Trallen sett, man he konn utkniepen. He stell denn en Strietmacht up un amenne hett he Plektrudis nödigt, se möss siene Ansprüch gellen laten (717).

Plektrudis hett Klooster un Kark vun St. Maria in’t Kapitol in Köln grünnt. Wohrschienlich is se dor ok begraven.

Literatur

ännern
  • Silvia Konecny: Die Frauen des karolingischen Königshauses: Die politische Bedeutung der Ehe und die Stellung der Frau in der fränkischen Herrscherfamilie vom 7. bis zum 10. Jh., Wien: VWGÖ, 1976.
  • Rudolf Schieffer: Die Karolinger, W. Kohlhammer Druckerei GmbH + Co. Stuttgart, 2000, S. 23,31-33,35-38,40
  • Lexikon des Mittelalters: Band VII Reeg 19
  • Matthias Werner: Adelsfamilien im Umkreis der frühen Karolinger. Jan Thorbecke Verlag, Sigmaringen 1982, ISBN 3-7995-6688-0, Seite 15, 27-31, 36, 60, 62, 70, 72, 74-77, 89, 99, 107, 111, 119, 121-123, 126, 128, 131, 133, 137, 165, 167, 169, 172-176, 186, 193, 197, 213, 221, 226, 229, 234, 236, 239, 241-243, 247-256, 258, 261-263, 265-270, 274-282, 285, 289, 291-294, 322, 324, 326

Weblenken

ännern
  Plektrudis. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.