Siel

Siel (de oder dat) is ene lüttje Diekslüüs. As de eersten Dieken boot woorn, mutt ok de Sielbo insett hebben, anners weer’t nich mööglich wesen, dat Baberwater ut de Masch in’t Meer aftoleiten. De eersten Siele weern eenfache Höhlen, de mit en Schott dichtmaakt weern kunnen. Bold kemen aver ok de Ständersielen up. Dat weern twee dichte Palisadenregen mit dicke holten Doren dartwüschen, de van Minschenhand slaten un wedder apen maakt woorn.

Bommhöhl un Ständersiel

Siel op de Neenslüüser Wettern in Neenslüüs (Bossel)

Wiel de Dieken ok as Verkehrswege deenden, weer dat nödig, de Siele aftodecken mit ene Balkenlaag un Eer. Na ene Saag schall al vör dusend Jahr en Ollnborger Graaf den Schlickersiel mit kopperne Doren anleggt hebben. Vermodens leeg disse Siel twüschen de Dörper Bant un Dauens, de in ene Stormfloot unnergahn sünd.

De Buten-un Binnendore von de Siele laat sik von den Waterdruck tosluten un apenmaken. De Butendore weert von dat uplopen Water slaten un bi Ebb von dat aflopen Water tomaakt. Dat Binnendoor is darför dar, dat bi Watermangel dat Water an’t Aflopen hinnert weern kann, un dat Veeh genoog to supen behollt.