Stedinger

De Stedinger sünd de Bewahner von de historische Landschup Stedingen an de Unnerwerser twüschen de Ochtum un de Hunte. Dat sassisch-freesche Burenvolk verwegerde um 1229 den Arzbischop Gerhard II. vun Bremen den schulligen Teihnten. Mit Verlööf von den Paapst woorn de Stedinger in den Karkenbann leggt. En Heer unner dat Leit von den Arzbischop sienen Broder woor utschickt, um de Stüren mit Gewalt intodrieven. De Suldaten woorn aver dootslaan, eder dat se in dat Stedingerland infallen kunnen. Darna woor gegen de Stedinger wegen Ketteree to enen Krüüztog upropen. An'n 27. Mai 1234 drung een grodet Krüüzfahrerheer över ene Schippsbrügg in dat Land in un kreeg dat Burenvolk unner. De meisten Stedinger woorn dootslaan. De Ridders nehmen dat gode Land un de rieken Hoofsteden in Besitt. De wenigen Stedinger, de överbleven, druffen as Knechte oder Hüürlü blieven. Dat Land woor twüschen Bremen un Ollnborg updeelt.

Stedinger Segel, tekent no Afdrück ut dat 16. Johrhunnert vun Gerold Meiners

De öllsten Afdrücke von dat Stedinger Segel stammt ut de Tiet um 1400. De Segel is aver veel öller. Kunstkenners betüügt, dat de Krüüzform un de darstelle Figur in dat 13. Johrhunnert trüggwiest. En Bremer Segelforscher meent, dat man de Jahrestahl aflesen kann. Dat geiht so:
Up de Balkenennen von dat Krüüz sünd 4 x 3 C to sehn. C is dat röömsche Teken för 100. De 12 C staht for dat Jahr 1200. Uterdem kann man up de Dreepassennen 25 Nagelköpp tellen, dat gifft denn mit de 12 C de Tahl 1225. Wenn man de veer Nagelköpp in den Umschrift ok noch mittellt, kummt de Tahl 1229 tostannen, un dat is genau dat Jahr, wo de Stedinger den Arzbischop sien Söldnerkoppel afwehrden un sik sülfstännig maakden. Na ehren Unnergang in dat Johr 1234 weer dat Segel för lange Tiet verswunnen. Eerst um 1392 keem dat woller to'n Vörschien.

Literatur

• Jens Schmeyers: Die Stedinger Bauernkriege. ISBN 3-927697-38-9
• Gerold Meiners: Stedingen und die Stedinger. ISBN 3-920-699-85-8