Steve Gilmore

Steven Dirk „Steve“ Gilmore (* 21. Januar 1943 in Trenton, New Jersey) is en US-amerikaansch Bassist vun den Modern Jazz.

Gilmore fung mit 12 Johren an, up dat Kontrabass to spelen; 1957 is he all in Philadelphia uptreeden. He hett bi 1961 an de Oscar Peterson sien „Advanced School of Contemporary Music“, wo Ray Brown sien Lehrer weer. Ansluutend speel he in sien Heimatstadt mit Bob Newman, Jerry Dodgion un Ray Bryant. Van 1967 bit 1971 weer he bi Flip Phillips tätig, is aber ok mit Ira Sullivan un Paul Winter uptreeden. Denn hett he en fast Rhythmusgrupp mit Bill Goodwin billd, de tonächst för Al Cohn, Zoot Sims un Mose Allison (1972/73) arbeit hett, aber ok för Tom Waits un dat National Jazz Ensemble (ünner de Leitung vun Chuck Israels). Af 1974 hett dit Team Phil Woods (tonächst gemeensam mit Hal Galper) begleit. Dorneben weer he in de Band vun Thad Jones/ Mel Lewis tätig. Mit John Coates Jr., Toshiko Akiyoshi, Dave Liebman, Susannah McCorkle, Tom Harrell, Jimmy Amadie oder Dizzy Gillespie gung he up Tournee bzw. in‘t Studio.

Sien Bassliens gellen luut Martin Kunzler as „Optimallösungen“ vun en Walking Bass, an de sück goot wiesen lett, „wie sehr Drive von der melodischen Komponente abhängt“. Entsprekend wurrn disse Bassliens för Lehrwarken as „Steve Gilmore Bass Lines, Exactly as Recorded“ överdragen.

Diskographisch Henwiesen

• Silver Threads (1984)
• I’m All Smiles (1994)

Literatur

• Martin Kunzler: Jazz-Lexikon. Band 1: A–L (= rororo-Sachbuch. Bd. 16512). 2. Uplaag. Rowohlt, Reinbek bei Hamburg 2004, ISBN 3-499-16512-0.

Weblinks

• DNB-Katalog
• Biographie (engelsch)