The Lady Vanishes (1938)
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | The Lady Vanishes |
| Düütsch Titel: | Eine Dame verschwindet |
| Produkschoonsland: | Grootbritannien |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1938 |
| Läng: | 96 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Alfred Hitchcock |
| Dreihbook: | Sidney Gilliat Frank Launder |
| Produkschoon: | Edward Black för Gainsborough Pictures |
| Musik: | Charles Williams |
| Kamera: | Jack E. Cox |
| Snitt: | R.E. Dearing |
| Dorstellers | |
| |
The Lady Vanishes (op Plattdüütsch so veel as „En Daam verswinnt“; dt. Titel: Eine Dame verschwindet) is de Titel vun en britischen Kriminalfilm ut dat Johr 1938, bi den Alfred Hitchcock Speelbaas weer. Vörlaag vör den Film weer de gliek nöömte Roman vun Ethel Lina White, de 1936 op’n Markt kamen is.
Inholt ännern
De Tog vun Budapest na Basel blifft wegen en Lawien in en Bargbahnhoff in de Diktatuur Bandrika steken. De Fohrgäst mööt nu in de eenzigen Gaststeed övernachten, de aver mit all de Lüüd vullkamen överlopen is. Dorto höört twee engelsche Cricket-Fans un en Ehbreker-Poor, dat den Urlaub mööglichst gau to Enn bringen will. Al wat länger in’t Hotel is dorgegen de junge Iris Henderson, de kort dorför is to heiraten, as ok de Volkslederforscher Gilbert Redman un de öllere Musikschoolmeestersche un Gouvernante Miss Froy.
Wiel sik Iris mit Gilbert in de Hoor kriggt, de över ehr luutstark sien Forschen bedrifft, höört Miss Froy vör ehr Afreis en Troubadour to, de ünner ehr Finster en Leed singt. Jüst as de mit sien letzten Töön fardig is, warrt he wörgt un an de Siet bröcht. Miss Froy smitt em noch en Geldmünt to, kriggt aver schienbor nix vun den Moord mit.
Den annern Morgen hett Iris, de gor nich recht Lust hett, in de Arms vun ehrn Verlööften torüchtokamen, kort för de Affohrt en Unfall: Ut’n eersten Stock fallt en Blomenkassen rünner un dröpt ehr an’n Kopp. Miss Froy kümmert sik üm de Besehrte un helpt ehr in den Tog, de denn ok glieks afföhren deit.
In en Afdeel kummt se wedder to sik, in dat sik blangen ehr noch de olle Gouvernante sett hett, as ok en düstere bandrikische Baronsche (de Fro vun’n bandrikischen Propagandaminister) un en italieensche Familie sett hebbt (de ehr Vadder sik later as Töverkünstler rutstellt, de op Tournee is). Miss Froy wiest Iris den Weg na’n Spieswagen un rasselt dör dat Wackeln vun’n Tog mit dat Ehbrook-Poor tohopen. In’n Spieswagen mööt se den Sucker meist vun de beiden Cricket-Fans afsnacken, den Miss Fro för ehrn Tee bruukt – en sünnere Marke, den se sik sülvst mitbröcht hett. As se sik vörstellen wüllt, is dat so luud in’n Tog, dat Miss Froy ehrn Naam an de Beslahn Finsterschiev schrieven deit.
As Iris torüch in’t Afdeel is, slööpt se eerst mol wedder in. As se denn wedder waak warrt, is Miss Froy nich mehr dor. Se fraagt bi de annern Fohrgäst un ok bi’t Togpersonal na, man keeneen will wat vun de Fro sehn oder höört hebben. Jümmer mehr fangt se an to glöven, dat de annern Lüüd recht hebbt, neemlich dat se sik Miss Froy blots inbillt hett vun wegen den Slag op’n Kopp. Blots Gilbert. mit den se sik den Vöravend noch in de Hoor harr, nimmt ehr Sorgen eernst.
In’n Tog föhrt ok de Dokter Professer Hartz mit, de as Koryphäe vun de Bregenchirurgie gellt un op en Unfallopper oppassen schall, de later bi en Holt in’n Tog bröcht warrt. De Dokter verkloort Iris un Gilbert, woans dat to en Gedächtnisverlust kamen kann. Se kriggt langsom sülvst Twievel. Man, denn kriggt se vun de Ehbrekersche bestätigt, dat se de olle Fro sehn harr, wat se vörher noch afstreden hett. Ok de beiden Cricket-Fans schient nu wedder vun de Fro to weten, un opletzt deckt Iris an’t Finster in’n Spieswagen ok noch den Naam vun de Fro op. As se opletzt ok noch de Packung vun de sünnern Tee vun Miss Froy finnt, kann se ok Gilbert övertügen, dat in’n Tog wat fuul is. Doran ännert sik ok nix, as de Ehbrekersche nu vör’t Personal doch wedder seggt, de olle Fro nich to kennen.
Iris un Gilbert sünd nu övertüügt, dat en Verswören ingang is. Bi de Söök na Sporen kummt dat in’n Bagaaschwagen to’n Kamp mit den Töverer, de sik as Mitverswörer priesgifft, as he de Brill vun Miss Froy as sien egene betekent.
Opletzt kummt Gilbert dorop, woans de Fro bleven is: neemlich vullstännig bandageert in’nt Afdeel vun’n Dokter, un de Patient, de in’n Tog kamen is, löpt nu as ehr „Dubbelgänger“ in’n Tog rüm. Op ehr passt ok noch en Nonne op, de snaakscherwies in Stöckelschoh rümlöpt. Se un de Professer hinnert Gilbert un Iris doran, de Patientin antokieken. Man, opletzt künnt se Miss Froy doch noch ut de Bandagen utwickeln un an ehr Steed de Dubbelgängersche intüdeln. Den Tuusch kriggt de Professer aver noch vör den letzten Bahnhoff vör de Grenz spitz, as he den Verband afnehmen deit.
De Tog mit den Wagen vun de Englänners warrt afkoppelt un op en Nevengleis ümleidt, dat in en Woold rinföhrt. Dor kummt dat to en Scheeteree mit Agenten un Soldaten, de den Tog angriepen doot. Nu gifft sik Miss Froy as britische Geheemagentsche to kennen un verkloort, dat de Melodie, de ünner ehr Finster speelt worrn is, en musikaalschen Geheemkood dorstellt, den se na London övermiddeln mutt, vun wegen dat dor en Naricht achterstickt. Gau bringt se Gilbert de Melodie bi, ümdat he de musikaalsche Naricht överbringen schall, för den Fall dat se sülvst ehr Misschoon nich to Enn bringen kann. Denn neiht se dör en Finster ut in den Woold.
Den Tog kriegt de Fohrgäst wedder an’t Lopen, un so kamt se opletzt an de Victoria Station in London an. Iris ehr Verlööfte töövt al an’t Gleis, man Iris geiht em in letzte Sekunnut’n Weg un söcht tosamen mit Gilbert, in den se sik lang al verkeken hett, dat Utwärtige Amt op, woneem de Geheemnaricht afgeven warrn schall. Dor mutt he to sien Egen Schreck faststellen, dat he de Melodie vergeten hett un nich mehr tosamenkriggt. Gliektietig aver speelt Miss Froy de Melodie op’t Klaveer, de also doch vör jem un seker na London kamen is.
Kritik ännern
De Film is vun de Tokiekers jüst so goot annahmen worrn as vun de Kritikers. Hitchcock is as „England sien gröttsten Speelbaas“ betekent worrn.
Howard Barnes in’n New York Herald Tribune: Selbst bei einem so synthetischen Medium wie dem Film ist es möglich, die Handschrift eines Meisters zu erkennen. The Lady Vanishes ist im gleichen Maße die Hervorbringung einer persönlichen Imagination und Kunst wie ein Bild von Cézanne oder eine Partitur von Strawinsky.
Newsweek: Es ist charakteristisch für Hitchcock, daß er das Publikum schon frühzeitig in seine Geheimnisse einweiht und dann eine aufregende Sequenz auf die andere türmt, während seine Figuren sich langsam auf die bedrohlichste Art der Wahrheit nähern.
Lexikon vun’n internatschonalen Film: Spannende Spionagekomödie, die den frühen Hitchcock der englischen Periode schon als Meister der Überraschung zeigt.
Utteken ännern
De Film is 1939 mit den NYFCC Award in de Kategorie Best Speelbaas för Alfred Hitchcock uttekent worrn.
Produkschoonshistorie ännern
De Dreihbookschriever Frank Launder, de bi Gainsborough Pictures ünner Verdrag weer, hett al in’n Mai 1936, as dat Book jüst eerst rutkamen weer, de Roman as mööglichen Stoff för en Film vörslahn. As de Produkschoonsfirma dorop ingahn de, harr Launder aver jüst mit en annern Film to doon. Dorüm hett sien Kolleeg Sidnay Gilliat den Opdrag kregen, en Dreihbook uttoarbeiten. As de Rohfaten fardig weer, keem Launder mit dorto un hett tosamen mit Gilliat dat Dreihbook bit August 1936 to Enn schreven.
Toeerst weer de US-Amerikaner Roy William Neill, de in England arbeiten de, as Speelbaas vörsehn. Ünner dat Regeer vun en Helpsmann is en Kru na Jugoslawien schickt worrn, üm dor en poor Opnahmen to dreihn. Man, dorbi hett dat en Twüschenfall geven, bi den de jugoslaawschen Behörden dat Dreihbook inkasseert hebbt. Dat Kamerateam is ut’t Land rutsmeten worrn. Dat keem dorvun, dat de eerste Faten vun’t Dreihbook en gauen Snitt vörsehn hett vun Soldatenm, de marscheeren doot op watchelnde Göös. De Behörden hebbt dat as Affront gegen jemehr Armee opfaat, wat denn vör allen in lütte Boulevardblööd to en lütten politischen Twüschenfall hoochspeelt worrn is.
Disse Trüchslag as ok de swinnen Freid vun Neill hett opletzt dorto föhrt, dat de Film op Ies leggt weer. Eerst as Hitchcock in’n Oktober 1937 dat Dreihbook leest hett, weer dat Projekt wedder rutkraamt. Hitchsock hett lüttere Ännern an’t Book maken laten, üm dat Tempo in’n eersten un letzten Akt ’n beten gauer to maken. So künn dat Skript denn in korte Tiet afdreiht warrn.
De Film weer vullstännig in en Studio dreiht, dat jüst mol 30 Meter lang weer. Mit Torüchprojekschoon-Opnahmen un Modelltricks hett Hitchcock aver dorför sorgt, dat disse Inschränken kuum sichtbor warrt.
In’t Johr 1979 geev dat en Remake vun den Film mit de Protagonisten Elliott Gould un Cybill Shepherd as ok Angela Lansbury as Miss Froy un Herbert Lom as Dr. Hartz.
Een vun de tallrieken komischen Elementen vun’n Inholt stellt de beiden britischen Cricket-Fans dor, de vun Basil Radford un Naunton Wayne speelt weern. Jemehr eenzig Thema in den Film is dat rechttietige Ankamen in jemehr Heimat to en Cricket-Speel. Dör den Film weer dat Duo so geern sehn, dat de Figuren en egen Feernseh-Filmreeg (Charters & Caldicott, 1985, söss Episoden) todacht worrn is.
De düüsche Synchronisatschoon is eerst 1971 maakt worrn. Dat Dialogbook hett Werner Uschkurat schreven, de Synschroonregie hett Lothar Michael Schmitt föhrt[1].
Anners wat ännern
- Bi de Kamerafohrt to Anfang vun’n Film vun’n Bahnhoff över dat alpine Dörp na de Gaststeed sünd an’t Huus dree Schiller to sehn: „Gasthof Petrus, Josef Stedl“, „Bürgen Brau“ un „Wiazen Bier“. Man de Weert heet Boris, un de Fanatasiespraak Bandrikisch schient mehr ut slaawsche un romaansche Elementen tohopen sett to wesen.
- Hitchcock hett in den Film ok een vun sien beropenen Cameo-Optreden: Kort vör’t Enn vun’n Film geiht he in London op’n Bahnhoff dör’t Bild.
Literatur ännern
- Ethel Lina White: Eine Dame verschwindet (Original: The Lady Vanishes, ehmols ok The Wheel Spins). Heyne, München 1994, ISBN 3-453-08220-6
- Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
Borns ännern
- ↑ Thomas Bräutigam: Stars und ihre deutschen Stimmen. Lexikon der Synchronsprecher. Schüren, Marburg 2009, ISBN 978-3-89472-627-0, biliggen Daten-CD / Eine Dame verschwindet in de Synchroondatenbank vun Arne Kaul; afropen an’n 22. April 2009
Weblenken ännern
- The Lady Vanishes in de Internet Movie Database (engelsch)
- The Lady Vanishes bi Internet Archive Movies (engelsch Original, Public Domain, 1,1 GB)