Theia is de inoffizielle Naam vun en hypotheetschen Protoplanet, de na en Theorie vör ruchweg 4,5 Milliarden Johren mit de Protoeer tosamenstött is. Bi de Kollision schall na disse Theorie de Maand entstahn wesen. Theia sülvst is bi dat Begeevnis vullstännig tonichten maakt worrn. De Materie vun Theia hett sik na de Kollision in en Ümloopbahn üm de Eer sammelt, worut sik later denn de Maand formt hett. Na disse Theorie weer Theia ruchweg so groot as de Planet Mars un hett sik na den vun de Modellen as Trojaner in’n Lagrangepunkt L4 vun System Eer-Sünn billt, vördem se mit de Eer tosamenstött is[1].

Künstlerisch Dorstellen vun’t Tosamenstöten vun Eer un Theia
Animatschoon, to’n Verkloren woans de Maand dör en Kollision vun de Eer mit Theia as L4-Trojaner entstahn wesen schall.

Naam ännern

De Naam Theia för den hypotheetschen Planet is to’n eersten mol 2000 in en Arbeit vun A.N. Halliday bruukt worrn. He stammt ut de greekschen Mythologie. Dor weer Theia en Titansche, de de Maandgöddin Selene boren hett. De hypotheetsche Planet warrt mitünner ok as Orpheus betekent.

Entstahn ännern

Bi’n Vergliek vun de Isotopen in de Steens vun de Eer un vun’n Maand künn afleidt warrn, dat de gröttste Deel vun dat Material, worut de Maand tosamensett is, ut’n Eerdmantel stammt. Dat Material vun Theia hett ogenschienlich keen ännerte Isotopentosamensetten vun de Protoeer mit sik bröcht. Disse Ümstand kann op ünnerscheedliche Oort interpreteert warrn: De Protoplanet künn in’n glieken Afstand to de Sünn entstahn wesen as de Protoeer un sik dorüm ut de glieken Silikaten tosamen setten oder Theia bestünn to’n gröttsten Deel ut Ies[2].

De Theorie, na de Theia in’n Lagrangepunkt L4 vun Eer-Sünn-System tostannen kamen is, snackt för de eerste Mööglichkeit. Ne’e Simulatschonen, de de chaootschen Effekten vun de Bewegen in de Neeg vun Lagrangepunkten inbetehn deit, wiest, dat en Körper, de sik in L4 billt, wohrhaftig de nödige Snelligkeit hebben kann, üm den Maand tostannen kamen to laten[1].

Borns ännern

  1. a b E. Belbruno und R. Gott III: Where did the moon come from? In: The Astronomical Journal 129/2005, S. 1724–1745, ISSN 0004-6256.
  2. Junjun Zhang, Nicolas Dauphas, Andrew M. Davis, Ingo Leya & Alexei Fedkin, The proto-Earth as a significant source of lunar material, Nature Geoscience 5, 251–255 (2012) doi:10.1038/ngeo1429

Literatur ännern

  • Münker, C., Pfänder, J.A., Weyer, S., Büchl, A., Kleine, T., Mezger, K. Evolution of planetary cores and the Earth – Moon system from Nb/Ta systematics. In: Science 301/2003, S. 84–87, ISSN 1095-9203
  • Ulrich Wiechert et al: Oxygen Isotopes and the Moon-Forming Giant Impact. In: Science 294/2001, S. 345–348, ISSN 1095-9203
  • A. N. Halliday: Terrestrial accretion rates and the origin of the Moon. In: Earth and Planetary Science Letters 176/2000, S. 17–30, ISSN 0012-821X
  • K. Pahlevan und D. J. Stevenson: The Oxygen Isotope Similarity of the Earth and Moon: Source Region or Formation Process?" In: Proceedings of the 36th Annual Lunar and Planetary Science Conference, March 14-18, 2005, in League City, Texas Nr. 2382/2005.
  • Robin M. Canup, Southwest Research Institut, Icarus, Bd. 168, S. 433–456

Weblenken ännern

  Big Splash (Theia). Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.