Vivi o, preferibilmente, morti

Vivi o, preferibilmente, morti (Op plattdüütsch so veel as „Lebennig oder, noch beter, dood“; dt. Titel: Friß oder stirb) is de Titel vun en Westernkummedie vun den Speelbaas Duccio Tessari ut dat Johr 1969. Op DVD is de Italowestern in Düütschland ünner den Titel Sundance Cassidy und Butch The Kid rutkamen.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: Vivi o, preferibilmente, morti
Düütsch Titel: Friß oder stirb; ok:
Sundance Cassidy and Butch the Kid
Produkschoonsland: Italien,
Spanien
Johr vun’t Rutkamen: 1969
Läng: 90 Minuten
Originalspraak: Italieensch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 12
Filmkru
Speelbaas: Duccio Tessari
Dreihbook: Duccio Tessari
Giorgio Salvioni
Ennio Flaiano
Produkschoon: Ennio Flaiano
Musik: Gianni Ferrio
Kamera: Manuel Rojas
Dorstellers

Inholt

ännern

De beiden Bröder Monty un Ted sünd bannig verscheden. Monty is en Dropgänger, de mehr Geld verspeelt hett as he beseten hett, Ted dorgegen is Buer. Se möögt sik nich sünners un sünd sik jümmer mit Spood ut’n Weg gahn. Man nu drifft jem jemehr rieke Unkel tohopen, de doodbleven is. Üm an sien Arv to kamen, mütt sik de beiden an een Bedingen hollen: söss Maanden lang mööt sik de beiden tosamen vergahn.

Monty höört, dat Ted sik ennerworrns in’n Willen Westen daallaten hett. Man, kuum is Monty op de Farm indrapen, warrt de vun Peerdeven överfallen, de ünner dat Regeer vun den gewetenlosen Rover Jim staht. De Farm steiht gau in Füer. As de beiden Bröder nu beid ahn Middel dorstaht, versöökt se sik mit lütte Gaunereen över Water to hollen, bit dat se dat Arv in de Hand kriegt.

Dat Roven vun en verwöhnte Bankiersdochter geiht jüst so in de Büx as ok de Överfäll op en Postkutsch, op de Bank oder en Geldtransport. Ok de Versöök, mit Poker Spelen wedder ’n beten Geld rintokriegen geiht scheev. Jümmers münnt dat allens in en gresige Haueree. Liekers hett dat allens ok wat Go’es: de beiden Streitbröders Monty un Ted kamt sik dorbi jümmer neeger… ok wenn sik an’t Enn rutstellt, dat dat in Wohrheit gor keen Arv gifft.

Kritik

ännern

Hermine Fürstweger beschreev den Film in Film-Echo as en flott inszeneerte Western-Groteske mit Dialogen, de dat in sik harrn. Gemma un Benvenuti wiesen sik dorin as wohre Komikers.[1]

Ulrich P. Bruckner fünn den Film anners as Tessari sien vörige Westerns un meen, dat de Kummedie de lateren Kummedien vun Terence Hill & Bud Spencer al vörweg nehmen de. He loov de beiden Hööftdorstellers as ok den Speelbaas, vunwegen dat de den Övergang vun’n harden Italowestern to en Western-Persiflaasch so goot funnen hett.[2]

Günther Pflaum schreev in Film Deenst, dat de Film en Utnahm vun’t Western-Genre weer, den man ansehn künn, dat de Speelbaas mit veel Möh doran arbeit harr. De Humor weer deelwies eenfachen Klamauk, wass aver to goot inszeneerte Slapstick-Szenen an.

Achtergrund

ännern

De Film is ünner mehrere Titels rutkamen. Üm em beter op’n Markt bringen to künnen, weer he in de USA as Sundance Cassidy and Butch the Kid in’t Kino, ofschoonst he nix mit den Film Butch Cassidy and the Sundance Kid to doon hett, de in’t glieke Johr rutkeem. Ok in Düütschland is he ünner jüst so en Titel op DVD rutbröcht worrn. Annere düütsche Titels weern Halleluja für 2 Galgenvögel, Halleluja für zwei Pistolen un Eine verrückte Erbschaft.

De Rull vun Ted hett de italieensche Profiboxer Nino Benvenuti övernahmen, de 1960 de Goldmedaille wunnen hett bi de Olympschen Spelen in Rom un 1967 WBA- un WBC-Weltmeester in’t Halfmiddelgewicht worrn is.

  1. In: Joe Hembus: Das Westernlexikon, München 1995
  2. Ulrich P. Bruckner: Für ein paar Leichen mehr, München 2006, S.214

Weblenken

ännern