Bernhard Winter
Bernhard Winter (* 14. März 1871 in Neenbrook; † 6. August 1964 in Ollnborg) weer en düütschen Maler.
Berhard Winter hett siene Kinnertiet in Moorriem tobrocht. Dat hett em för sien ganze Leven mit ländliche Kultuur, Traditschoon, Bruukdoom un de plattdüütsche Spraak eng verbunnen. De Familje toog um na Ollnborg, un dar kunn de junge Bernhard ene högere School besöken. Siene Verbinnung mit dat Landleven bleef aver wieterhen bestahn. Ok as he darna up de Kunstakademien Dresden, Berlin, München un Düsseldorp studeerde, muss he twüschendöör ümmer wedder na Ollnborg torüchkamen un siene künstlerischen Vörstellungen na dat Heimatliche utrichten. He keem up Utstellungen aver ok goot mit de Biller an, de nix mit de Ollnborger Heimat to doon harrn.
Bi siene Besöök un längern Feerjen in Ollnborg keem he ok mit den Hoff von den Groothertog in Kontakt. Dat verhulp em to grode Updrääg un maakde em bekannt in dat Ollnborger Land. Mit de Tiet woor he de beröhmteste Kunstmaler in de Ollnborger Sellschup. Vele Porträäts von Ollnborger Prominente hett he maalt. 1903 verlehnde de Groothertog em den Professorentitel, un de Ollnborger Künstlerbund wählde em to sienen Vörsitter.
Professor Bernhard Winters Biller stimmt faken mit de Wirlichkeit övereen, so dat man annehmen kunn, dat hannel sik um Fotografien. Nu gifft dat jo Kritiker, de sowat nich as Kunst gellen laten wüllt, aver se geeft ok to, dat dat ene hoge Kunst is, natuurgetrolich to malen un liekers noch wat anners darbi uttodrücken. Wat Winter in siene Biller uttodrücken verstund, dat weer to’n Bispeel de Charakter von Personen, de Stimmung in Sellschuppen un socke Egenaarten as Stolt, Beschedenheit,Tofrädenheit un Uprichtigkeit. Winter weer befründ mit den Badberger Künstler Karl Allöder, de ok natuurgetrolich malen de, un de em foken in Ollnborg besöchte, wo se tosomen fachsimpelten.
Professor Winter hett sien Huus un siene Warken de Stadt Ollnborg vermaakt. In dat Stadtmuseum hangt ünner annern ok dat Bild „Pingstutfloog“. Dat is nich bloot en Bild von enen Buurnhoff, sünnern ok dat Darstellen von enen Fierdag. Allns is uprüümt. De Hoff strahlt angenähme Rauh un Stillte ut. Den Buur geiht dat goot. He freut sik över den Besöök,de nich in ene vörnehme Kutsch, sünnern up enen eenfachen Ackerwagen angereist kummt. Stolt un Beschedenheit liggt hier dicht bi’nannern.
