Bunny Berigan

Bunny Berigan, eegentlich Rowland Bernard Berigan (* 2. November 1908 in Fox Lake (Wisconsin); † 2. Juni 1942 in New York City) weer en vun de bedüüdenst Jazztrompeter vun de Swing-Ära.

Lenen

Berigan weer en musikalisch Wunnerkind, dat all fröh Violine un Trompete lernte. Nah verscheedenen Engagements in lokalen Orchestern hett he sück Enn’ vun de 1920er Johren bi dat Orchester vun Hal Kemp bewurben, wurr dor aber eerstmal aflehnt. Midden 1930 harr de tweete Bewerbung Spood un he wurr annommen. Mit Kemp hett Berigan sien eersten Plattenupnahmen makt un nehm an en England-Tournee deel: Af 1931 weer he ok as Studiomusiker fragt un speel in Bands vun Fred Rich, Freddy Martin un Ben Selvin.

Af Enn’ 1932 un dat Johr 1933 dör weer Berigan Liddmaat vun dat Orchester vun Paul Whiteman, 1934 speel he bi Abe Lyman. In dat folgend Johr nehm he as Gast vun bekannt Bands as dat Dorsey Brothers Orchestra un Glenn Miller an tallriek Plattenupnahmen un Radiosendungen deel. Wiederhenn tour Berigan ok mit de Big Band vun Benny Goodman. Dornah folg en Engagement bi Tommy Dorsey. 1937 nehm he ünner eegen Naam "I Can't Get Started" up, en legendär Stück vun Vernon Duke, dat to sien Markenteken wurr.

He hett sien eegen Big Band grünnd, dat aber trotz en Reeg vun good Upnahmen för Brunswick, Vocalion, Victor un Decca kien finanziell Spood bescheeden weer un de he dorüm 1940 wegen Geldmangel weer uplösen muss. Liekers gelung hüm dat – anfangend mit Leo Robins „Ebb Tide“ (1937) - insgesamt 13 Hits in de Billboard-Charts to positioneeren; sien letzte Hit weer „Turn on That Red Hot Heat (Burn Your Blues Away)“ in’ August 1937. In sien Orchester hett en Rieg vun bekannt Musiker speelt, u. a. Georgie Auld, Dave Barbour, Joe Bushkin, Cozy Cole, Ray Conniff, Bud Freeman, Vido Musso, Buddy Rich, Edgar Sampson, Hymie Schertzer, George Wettling un Dave Tough. In’ April 1940 entstunnen noch Upnahmen mit de Singerin Lee Wiley.

Denn folg noch en wieder kört Engagement bi Tommy Dorsey vun Anfang März bit Enn’ Juni 1940; dorbi es he denn ok up en Reeg vun Studioupnahmen vun de jung Frank Sinatra as Solist uptreden.

Um disse Tiet hebbt sück aber ok tonehmend Gesundheitsprobleme bemarkbar makt, de in eerster Linie up övermaatigen Alkoholkonsum torüchtoführen weern. Berigan sloog sück mit lütt vun hüm leit Formation mehr slecht as recht dör. In’ Fröhjohr 1942 wurr he mit en Lungenentzündung in Pittsburgh in’t Krankenhaus inlefert, wo man denn ok noch en fortschreeden Leberzirrhose faststellt hett. De Dokters hebbt hüm seggt, dat he mit dat Drinken un Trompetenspelen uphollen sull. He hett dor aber nich drup hört un is torüch nah New York gahn, wo he an’ 2. Juni an de Folgen vun swoor binnere Blutungen storven is.

Bedüüden

Bunny Berigan hörrt as Bix Beiderbecke, vun de sien Speel he beinfloot weer, to de tragisch Gestalten in’ Jazz, de dör en fröhen Dood to Legenden wurrn. Berigan sülvst hett immer seggt, dat Louis Armstrong sein gröttst Vörbild weer, aber dat gelung hüm, en eegen charakteristisch Speelwies to entwickeln. De teken sück dör en bannig grooten Tonumfang un virtuos Speel ut. In’ Vergliek to anner bedüüdend Jazztrompeters weer Berigan aber ok en Mestervun dat lyrisch Speel in för de Trompet ungewöhnlich deep Lagen.

Born

• Leo Walker: The Big Band Almanac. Ward Ritchie Press, Pasadena. 1978
• Biographie in de Bigband Library
• Berigan in de Katalog vun de Deutsche Nationalbücherei
• Personennaamdatei