Edzard I.
Edzard I. (nömmt "de Grote"), Graaf vun Oostfreesland (* 1461; † 14. Februar 1528 in Emden), de tweete Söhn vun de Graaf Ulrich, föhr siet 1492, jüst eerst vun en Pilgerfohrt nah Jerusalem torüchkommen, eerst noch tosommen mit sien Moder Theda, un, as se 1494 storven weer, tosommen mit sien wenig bedüüdend Bröer Uko de Regeeren över Oostfreesland.
Edzard I. is vör allen hervörtreden dör sien spoodriek Energie, mit de he de Hööftlinge Hero Omken ut dat Harlingerland un Edo Wiemken vun Jever, de tegen hüm weern, so wiet kriegen de, dat se sien Böverhoheit anerkennen mussen, aber ok dör de Begünstigung vun de Reformatschoon in sien Land, dör de Schöpfung vun en nee Landrecht, de Reform vun dat Müntrecht un de Inföhren vun de Primogenitur in dat Huus Cirksena.
In de Butenpolitik harr he nich so vööl Spood. De Bedeeligung an de Sassisch Fehde föhr hüm in swoor Verwicklungen. Edzard nehm Partei tegen den kaiserlichen Stattholler vun de Nedderlannen, Hartog Georg von Sachsen, den sien Gewalt sück de Stadt Grunneng nich fögen wull. He weer ok woll drup an dran, sien Macht bi disse Gelegenheit düersam up de Provinz Grunneng uttodehnen. Een paar Johr lang (siet 1506) weer he ok tatsächlich Schuulherr vun Grunneng un de weer somit ok faktisch ok in sien Besitt un is dordör ok in de Acht vun dat Riek un in de Bann vun de Kark fallen. Oostfreesland hett vun Sieden vun de kaiserlich Stattholler swoor Verwöstungen beleevt. Letzten Ennen weer Edzard dwungen, Grunneng to rüümen.
Eerst as Karl V., de nee Herr vun de Nedderlannen, sien Herrschap antreden harr, kunn Edzard Gnade erlangen, vun de Rieksacht befreet un mit Oostfreesland belehnt wurrn.
Edzard I. ist an’ 14. Februar 1528 in Emden storven un hett in dat Kloster Marienthal to Nörden sien letzt Ruhestäh kregen.
Literatur
ännern- Günther Möhlmann: Edzard I. der Große. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, ISBN 3-428-00185-0, S. 317 f.