Family Plot

Family Plot (op plattdüütsch so veel as „Plaan/Graff vun de Familie“; dt. Titel: Familiengrab) ist de Titel vun en US-amerikaanschen Speelfilm ut dat Johr 1976. De Thrillerkummedie weer de letzte Film vun Alfred Hitchcock. Dat Dreihbook baseert op den Roman The Rainbird Pattern (dt.: Auf der Spur) vun Victor Canning

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Family Plot
Düütsch Titel:	Familiengrab
Produkschoonsland:	USA
Johr vun’t Rutkamen:	1976
Läng:	115 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Alfred Hitchcock
Dreihbook:	Ernest Lehman
Produkschoon:	Alfred Hitchcock
Musik:	John Williams
Kamera:	Leonard J. South
Snitt:	J. Terry Williams
Szenenbild:	Henry Bumstead
Kledaasch:	Edith Head
Dorstellers
Karen Black: Fran Bruce Dern: George Lumley Barbara Harris: Blanche Tyler William Devane: Arthur Adamson Cathleen Nesbitt: Julia Rainbird Ed Lauter: Joseph Maloney Katherine Helmond: Mrs. Maloney Nicholas Colasanto: Mr. Constantine Louise Lorimer: Ida Cookson

Inholt

Blanche Tyler is en junge For, de sik as Medium utgifft. Ehr Fründ is de arbeitslose Schauspeler George, de as Taxifohrer arbeit un ehr de nödigen Informatschonen för ehr Arbeit tokamen lett. Een Dag warrt Blanche 10.000 US-Dollar vun de ollen Weetfro Julia Rainbird versproken, wenn se ehrn Neffen finnt, den se vör lange Tiet al för de Adopschoon freegeven hett, nu aver as rechtmatig Arv insett warrn schall.

Togliek roovt de Juwelier Arthur Adamson tosamen mit sien Fründin Fran op raffineerte Oort un Wies en Reeg vun Lüüd un foddert Löösgeld in Form vun hoochkaratige Brillanten, de Adamson in’n Kroonlüüchter vun sien Huus versteken deit.

George finnt intwüschen rut, dat de söchte Jung vun dat Ehpoor Shoebridge adopteert worrn is, dat dormols mit den Fohrer vun de Rainbirds bekannt weer. De Familie is aver bi en Füer ümkamen. An’t Familiengraff fallt George op, dat de Graffsteen vun den Jungen veel weniger verwedert is as de annern un finnt rut, dat de Liek vun den Jungen nie funnen worrn is un de Graffsteen eerst later vun den Tankwart Maloney bestellt worrn is. George gifft sik also as en Afkaat ut un fraagt Maloney na den Jungen. Dat stellt sik rut, dat Adamson de söchte Jung is, de Maloney dormols den Opdrag geven harr, dat Huus vun de Shoebridge-Familie antosteken.

Jüst as George den Bischop utfragen will, de dormols as Dörpspaster den Jungen dööpt harr, warrt de vun Arthur un Fran roovt. De Juwelier is ’n beten dörhen, vunwegen dat George un Blanche togegen sünd. He seggt Maloney Bescheed, jem beid ümtobringen. De Tankwart maakt en Drapen mit jem an en Bargstraat af, kummt aver nich. Eerst fummelt he an jemehr Auto rüm, as dat keen Spood hett versöcht he, dat Poor mit sien Auto to överfohren, stört dorbi he sülvst in en Slucht.

Vun Maloney sien Weetfro warrt George bi’t Gräffnis wies, dat de Jung siek hüüt Arthur Adamson nöömt. Blanche maakt sik glieks doran, em in’t Telefonbook to söken un söcht em tohuus op. As se dor ankummt, hebbt Arthur un Fran jüst den roovten Bischop in jemehr Auto packt. Woll kann Blanche sik wat utdenken, worüm se Adamson söcht, man Fran sütt en Stück vun den Bischop sien Soutane ut de Autodöör hangen un will dat richten. Dorbi fallt de Bischop ut dat Auto.

As Tüügsche warrt se bedoovt un in en Achterkamer versteken. To’n Glück harr Blanche de Address bi de Taxizentrale dörgeven, so dat George bald na dat Huus kummt, woneem he Blanche ehr Auto sütt. He stiggt in dat Huus in. As de Rovers torüchkamt, sliekt he Arthur na un finnt dat Versteek.

As Arthur Blanche ehrn vörgeevlichen Sülvstmoord dör Autoafgas vörbereiden deit, warrt he vun Blanche un George ünnerkrgen. Se sparrt de beiden in dat Versteek in. In de Slussszeen wannelt Blanche as schienbore Spökenkiekersche na den Kroonlüüchter hen, woneem de Diamanten versteken sünd. Se plinkert na de Tokiekers, vunwegen dat Arthur vörher al veraat harr, woneem de Eddelstenen versteken sünd.

Kritik

• Adolf Heinzlmeier un Berndt Schulz schreven in’t Lexikon „Filme im Fernsehen“ vun en ironischen Krimipersiflaasch, de dat egene virtuose Wark ziteert. Se geven dree Steerns (bannig goot)
• Meinolf Zurhorst meen in’t Lexikon des Kriminalfilms dat Hitchcock noch eenmol meesterlich wiest hett, wo kunstfardig he Filmen Inszeneren künn, un dat de Film en dubbelboddig un humorvull Speel mit sien Figuren un mit de Vermoden vun de Tokiekers bargen de. He wies dorop hen, dat de Hoochdüütsche Titel de Dubbeldüdigkeit nich recht weddergeven de, vunwegen dat plot nich blots Graff oder Landstück bedüüt, man ok Intrige/Verswören.
• De tz München schreev vun en raffineerte Krimi-Persiflaasch mit en albern Geschicht, de blots en Gerüstweer, op de Hitchcock den speelereische Irtonie leggt.

Utteken

De Film weer för tosamen fief Priesen vörslahn, dorünner ok för den Golden Globe. Uttekent weer de Film mit twee Priesen:

• 1976: mit den NBR Award in de Kategorie Top Ten Film
• 1977: mit den Edgar in de Kategorie Best Speelfilm för Ernest Lehman

Achtergrünnen

Hitchcock hett in sien Filmen jümmer veel Weert dorop leggt, dat sik de Schauspelers nipp un nau an dat Dreihbook hollen deen. In dissen Film weer dat anners; he geev jem ditmol de Freeheit to improviseeren un egene Dialogen to bruken.

Ofschoonst Hitchcock ok as teemlich pütscherig gelln de, wat den ümgang mit Kamera un Dreihbook angeiht, geev dat in den Film eenige Fehlers. So grippt George to’n Bispeel in een Szeen en Buddel Ketchup un maakt se apen. In de nafolgen Szeen steiht de Buddel wedder to op’n Disch un warrt vun George nochmal nahmen un apenmaakt.

Sien Cameo-Optritt besteiht in dissen Film ut sien Schatten achter de Döör vun den Standesbeamten.

Literatur

• Victor Canning: The Rainbird Pattern; hoochdüütsche Utgaav: Auf der Spur, Günther, Stuttgart 1974, ISBN 3-7746-0105-4

Weblenken

• Family Plot in de Internet Movie Database (engelsch)