Flight of the Phoenix (2004)

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Flight of the Phoenix
Düütsch Titel:	Der Flug des Phoenix
Produkschoonsland:	USA
Johr vun’t Rutkamen:	2004
Läng:	108 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	John Moore
Dreihbook:	Scott Frank Edward Burns
Produkschoon:	William Aldrich Alex Blum John Davis Wyck Godfrey
Musik:	Marco Beltrami
Kamera:	Brendan Galvin
Snitt:	Don Zimmerman
Szenenbild:	Patrick Lumb
Kledaasch:	George L. Little
Dorstellers
Dennis Quaid: Frank Towns Tyrese Gibson: A.J. Giovanni Ribisi: Elliot Miranda Otto: Kelly Tony Curran: Rodney Sticky Fingaz: Jeremy Jacob Vargas: Sammi Hugh Laurie: Ian Scott Michael Campbell: Liddle Kevork Malikyan: Rady Jared Padalecki: Davis

Flight of the Phoenix (op plattdüütsch so veel as: „Flaag vun’n Phoenix“; dt. Titel: Der Flug des Phönix) is en US-amerikaanschen Actionfilm vun den Speelbaas John Moore ut dat Johr 2004. De Hööftrull speelt Dennis Quaid. Bi den Film hannelt sik dat üm en Remake vun den Film The Flight of the Phoenix ut dat Johr 1965, in den James Stewart de Rull vun den Fleger Towns speelt hett. Beide Filmen baseert op den Roman vun Elleston Trevor.

De Film weer in Namibia dreiht^[1]. De Produkschoon hett üm un bi 45 Millionen US-Dollar köst. In de US-amerikaanschen Kinos hett he ruchweg 21 Millionen US-Dollar inspeelt.^[2]

Inholt ännern

De Bohrsteed vun een Öölfirma schall dicht maakt warrn. De Arbeiters warrt vun Frank Towns afholt, de mit en Fairchild C-119 kummt un de Lüüd un dat Material insaameln deit. Man de Fleger kummt över de Wööst Gobi midden in en Sandstörm, woneem he afstört. Dree vun de Arbeiters – dorünner ok de Doktor – vlieft dorbi doot. In sien Positschoon as Kaptein is de Fleger towns vun Natur ut de Anföhrer vun de Lüüd, de överleevt hebbt. He sett sien Hapen doropn, dat se mööglichst wenig Water un Eten verbruken doot, üm so lang dörtohollen, bit Söökmannschoppen vun de Öölfirma jem finnen deit.

Elliot, de egentlich nich to de Firma höört un mehr oder minner dör Tofall na de Bohrsteed kamen is, stellt sik sülvst as Flegerkonstrukteur vör. Sien Vörslag is, ut den Rest vun de Fairchild, de noch intakt is, en ne’en Fleger to boen. Towns lehnt dat af, vunwegen dat dorbi toveel Water verbruukt warrt. Opletzt lett he sik övertügen, dat de Wohrschinelichkeit, dat vun buten Hülp kummt, nicht groot noog is. Vun dorher weer dat beter, aktiv an en ne’en Fleger to arbeiten as blots rümtositten. Also maakt se sik an’t Wark. Twüschendör gifft dat ok Lüüd, de versöökt sik op egen Verantwoorten en Weg dör de Wööst to söken – wiet kamt se aver nich.

De Lüüd blieft nich alleen: Een Nacht kummt en Koppel vun Smugglers oder Inheemsche, mit de se sik in de Hoor kriegt. Dorbi verleert se een wieteren Minschen. De ne’e Fleger schall den Naam Phoenix hebben. As swoor wiest sik ok de Tosamenarbeit mit Elliot, de sik nich ünnerorden mag un vun Anfang an Towns de Schuld an den Unfall geven deit. He verlangt, dat all na sien Fleit dansen doot – ok Towns. Opletzt gifft Towns lütt bi. Mit de Tiet leegt de Nevern blank. Bi en Twüschenfall warrt Elliott meist ümbrocht, as he vertellen deit, dat sien Firma egentlich blots Modellflegers boen deit. Wat anners harr he nienich konstrueert. De Fleger warrt liekers doch toenn boet un warrt jüst rechttietig fardig vördem inheemsche Rieders mit Wapen op jem daal gaht. To’n Starten hebbt se blots en lütte Tall vun Patronen för den Coffman-Starter. Se mööt meist all dorvun opbruken, man den gifft dat doch noch en Happy End.

Kritik ännern

FILMSTARTS.de beschreev dat Wark as en Neeoplaag, de mit Action oplaadt weer. Veel Loof geev dat ok för den Soundtrack, de den Tokieker mit Countrymusik vun Johnny Cash begröten un denn mit utwählte Musik dör den Film begleiden de. Ünner'n Streek weer vun en ünnerhollern Kinoavend snackt, de sien Mööglichkeiten för en Aventüerfilm goot utnütten de.

James Berardinelli schreev op ReelViews, dat dat Original keen groten Film wesen weer, man allemal beter as dat Remake. In dissen Film weer de Spannung dör Langewiel uttuuscht, un lustige Snackereen dör lahme Dialogregen, de optoseggen jeedeen Schauspeler mit Respekt för sik sülvst jeneerlig wesen schülln.^[3]

dat Lexikon vun’n internatschonalen Film meen, dat dat Remake överscherig weer. Vun’t Handwark her weer de Film woll ordig maakt, man de meisten Figuren harrn to wenig egen Profil kregen, as dat op Duer de Andeelnahm waak to hollen weer.^[4]

Utteken ännern

De Film hett keen Filmpriesen wunnen, weer aver in’t Johr 2005 för twee Priesen vörslahn. Dat een weer Brendan Galvin, de as Best Kameramann för den IFTA Award nomineert weer, dat annere Bob Brown, de in de Kategory Best Specialty Stunt för den Taurus Award vörslahn weer.