Goin’ South
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Goin’ South |
| Düütsch Titel: | Der Galgenstrick |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1978 |
| Läng: | 105 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Jack Nicholson |
| Dreihbook: | John Herman Shaner Al Ramrus Charles Shyer Alan Mandel |
| Produkschoon: | Harry Gittes Harold Schneider |
| Musik: | Perry Botkin Jr. Van Dyke Parks |
| Kamera: | Néstor Almendros |
| Snitt: | John Fitzgerald Beck Richard Chew |
| Szenenbild: | Toby Carr Rafelson |
| Kledaasch: | William Ware Theiss |
| Dorstellers | |
| |
Goin’ South (op Platt so veel as „Süüdwarts gahn“; dt. Titel: Der Galgenstrick) is de Titel vun en US-amerikaansch Western-Kummedie vun 1978. Jack Nicholson hett dorin de Hööftrull speelt un weer ok gliektietig de Speelbaas. De wieflich Hööftrull weer mit Mary Steenburgen besett, de in dissen Film dat eerste mol vör de Kamera stahn hett.
Inholt ännern
Henry Moon is en drüttklassigen Bandit, en lütten Veehdeef un Inbreker, opletzt en lütten Fisch, de för sik nich jüst dat Arbeiten utfunnen hett. Bi den Versök, na Mexiko uttoneihn, warrt he vun eenige Deputies inhollt un fangen sett. As Veehdeef schall he natürlich glieks ophangen warrn. Man dat gifft in dat Rebeet een Verorden, de beseggt, dat Gesettlose, de an’n Galgen ophungen warrn schüllt, reddt warrn künnt, wenn sik en Fro finnt, de praat is, den Veroordeelten to heiraaten. Un so hett Moon in letzte Sekunn noch mol Dusel, as sik de junge Julia Tate praat findt, mit em de Eh intogahn.
Man de „heiraatswillige“ Julia hett ehr egen Vörstellen vun jemehr Eh un will Moon an sik blots as billigen Arbeiter un nich as Mann. Se steiht nämlich düchtig ünner Druck dör de Iesenbahn, de ehr Land hebben will. Ehr groot Hapen liggt op en Goldmien, de se vun ehrn Vadder arft hett. Dat Problem dormit is man: Bit hüüt hett de Mien noch nich en Krömel Gold afsmetten. Dör Moon hofft Julia nu aver, doch noch wat to finnen, dormit se sik den Droom na Philadelphia tehn to künnen, wohr maken kann.
Henry hett vun de Schuffteree man gau noog, tomol he ok de annere Siet vun de Eh vermissen deit, neemlich sik en beten mit sien Fro to vergnögen, so to’n Utgliek. Gau warrt em klor, dat Julia sik noch nie mit Keerls afgeven hett un noch Jungfro is, un em dücht nix Goots dorbi, aver liekers mag he ehr woll. So kummt twüschen de beiden to en twiefelhaftig Ehleven, dat to lieke Delen vun Afgunst un Argdenkern bestimmt is, to glieken Tiet aver ok vun dat tyypsch Antrekken vun twee Lüüd, de ganz ünnerscheedlich sünd.
As se denn doch Gold finnen doot, warrt jemehr gegensietig Achten grötter, man denn aver ok wedder dat Argdenkern. Ketteliger warrt de Saak noch dör de anneren Parteien, as t. B. de Deputies vör Oort. So neemlich Deputy Towfield, de sik dör Moon vun sien Bruut berooft föhlt, opfschonst Julia gor nix vun em weten will. Oder ok de olle Moon-Bande, de Henry in de öörtlich Bank sehn hebbt un glieks Verdacht kriegt, dat he nu woll to Riekdömer kamen is. Dorvun wüllt se natürlich wat afhebben.
Dat gegensietig Argdenkern föhrt dorto, dat bit to’n End nich klor is, of nun nich doch opletzt een de annern bedrüggt. Tomol man Henry as veroordelten Bandit jo ok nich so rech Glöven schenken kann. Man, opletzt wiest sik Moon as een Mann, de sien Woort hollt. Und so kummt dat to’n Sluss na all dat Verbiestern doch noch to en Happy End.
Kritiken ännern
- Auftritte von John Belushi, Christopher Lloyd und Danny DeVito machen die Western-Komödie (bei der Nicholson auch Regie führte) zu einem besonderen Spaß.[1]
- Nicholsons zweite Regiearbeit ist eine ausgelassene, fast slapstickhafte Komödie, die auf wunderbare Weise die Annäherung von einem Haudegen und einer Kratzbürste zeigt.[2]
Utteken ännern
De eenzig Nomineeren för dissen Film güng an Mary Steenburgen. Se weer 1979 för den Golden Globe in de Kategorie Best Filmdebut in en Speelfilm, Fro nomineert.
Bornen ännern
Weblinks ännern
- Goin’ South in de Internet Movie Database (engelsch)