Gott sien Riek
Gott sien Riek (hebr. מלכות malchut, greek. Βασιλεία του Θεού basileia tou theou) is en Begreep ut dat Ole Testament vun de Bibel oder ut den “Tanach”. Mol is dor mit meent, dat Gott vun siene Aart as en König uptreden deit, mol is dor mit meent, dat he in sunnerliche Gemarken un Länner as König regeern deit, mol is dor mit meent, dat JHWH, de Gott vun Israel, de Macht in siene Hannen höllt un dörsetten deit, wat he will.[1]
De Evangelien in dat Nee Testament vertellt, dat Jesus vun Nazaret künnig maakt hett, Gott sien Riek weer „neeg rankamen“ (Mk. 1,15 na Schade siene Översetten). Dat duer also nich mehr lang un jedereen scholl dat sehn, dat Gott regeern dö. Düsse Naricht hett he düütlich maakt, u. a. mit Wunnerwarks un Gesundmaken, Glieknissen un Predigten, as de Bargpredigt. För de Eersten Christen stünn dor mit fast: Wat de Propheten in dat Ole Testament vörherseggt harrn (u. a. Jes. 25,8), dat weer nu endgüllig indrapen (u. a. bi Openb. 21,4).
Översicht
ännernDe Begreep knütt dor an, dat in den Olen Orient de hööchste Gott El „König“ (hebr. מלך melech) nömmt wurrn is. In de Geschicht vun Israel warrt Gott vun de Tied vun de Königen af an (üm un bi 1000 v. Chr. bit 586 v. Chr.) mit en König vergleken un ok so nömmt. Later, in dat Exil vun Babylon un in de Tieden achterna, hefft de Propheten un de Apokalyptikers düssen Titel anknütt an ehren Gloven, dat Gott sien Willen in de ganze Welt dörsetten woll. Dor woll he de Welt wedder heel mit maken, so, as he dat in de Torah kunnig maakt harr. As en König scholl he ok kamen, all Israeliten free to maken vun Höhnergloven un verkehrten Gloven un verkehrte Gödder, man ok vun Exil un vun de Herrschop vun frömme Völker, kortweg: Wenn Gott sien Riek kamen dö, denn so scholl ganz Israel heel un Deel free weern. Amenne is de Gedanken an Gott sien Riek ok verbunnen wurrn mit dat Endgericht un mit den Gloven, dat Gott vun Güntsiet her de ole Welt ümstötten un en nee Welt boen scholl.
För Joden un Christenminschen is Gott sien Riek en Welt, wo Gott sien Willen passeert, wo dat keen Quaat mehr gifft, wo all Schuld vergeven is. Dood, Pien un Leed hefft en Enne funnen. Nich eerst güntsiet in’n Heven schall dat kamen, man Gott sien Riek schall al up düsse Eer boot weern. För Christenlüde steiht fast: Mit dat Leven, den Dood un dat Upstahn vun Jesus geiht dat mit Gott sien Riek al los.[2] In den Chiliasmus un in den Messianismus un ok in de Politische Theologie speelt Gott sien Riek en sunnerliche Rull.