Greeksche Spraak

(wiederwiest vun Greeksch)

De greeksche Spraak is een indoeuropääsche Spraak. Un de gifft dat al siet 1400 v. Chr.. Dormols weer dat dat Greeksch vun Mykene. In de Antike is denn de Ooltgreeksche Spraak bruukt wurrn (vun ca. 800 v. Chr. bit ca. 300 v. Chr.). Över de Tiet hett sik de Spraak verännert to de Koiné (vun ca. 300 v. Chr. bit ca. 600 n. Chr.). Denn keem de Middelgreeksche Spraak an'e Reeg (vun ca. 600 bit 1453), un de Greeksche Spraak, de hüdigendags snackt warrt, warrt Neegreeksche Spraak nömmt.

Vundaag gifft dat üm un bi 16 Millionen Lüüd, de Neegreeksch snacken doot.

Dat Oolgreeksch is noch för de Wetenschop wichtig. Dat gifft vele Wöör to'n Bispeel in de Medizin, de vun 'n greeksch Woort afstammt.

Bit 1827, as de Greken dat osmaansche Jück afsmeten, geev dat nich veel Literatur in greeksche Dialekten. Aver darna wurr dat klassische Vörbild wedder hooch herutstellt. Dat schrevene moderne Greeksch is darum en Produkt van dat 19. Johrhunnert un is en beten künstlich. De Verscheel twüschen de schreven un spraken Spraak is grötter as in jichensene annere europääsche Spraak.

Dat greeksche Alphabet ännern

Α α Alpha Ν ν Ny
Β β Beta Ξ ξ Xi
Γ γ Gamma Ο ο Omikron
Δ δ Delta Π π Pi
Ε ε Epsilon Ρ ρ Rho
Ζ ζ Zeta Σ σς Sigma
Η η Eta Τ τ Tau
Θ θ Theta Υ υ Ypsilon
Ι ι Jota Φ φ Phi
Κ κ Kappa Χ χ Chi
Λ λ Lambda Ψ ψ Psi
Μ μ My Ω ω Omega

Greeksche Vörsülven ännern

(in vereenfachte Luutschrift)

amphi- beide oder rund t.B. in Amphitheater
a-/an- nich asozial
anti- gegen Antithese
auto- sülvst Autommaat
dia- dör diagonaal
ex- ut Exodus
epi- daröver, up Epigramm
eu- goot, moi Euphorie
hemi- half Hemisphäre
hetero- anners heterosexuell
homo- gliek homogen
hypo- unner Hypothek
iso- gliek Isobar
kata- hendal Katastroph
neo- nee Neonazi
pan- all panamerikaansch
para- neven paradox
peri- rüm Periood
poly- veel polygam
pro- vörher Prognoos
proto- toeerst Prototyp
pseudo- verkehrt Pseudonym
sym-/syn- tosamen Symbioos, Synthese

De greekschen Tahlen van 1 bit 10 ännern

  • in greeksche Schrift:
  • ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά, δέκα
  • in vereenfachte Luutschrift:
  • éna, δío, tría, téssera, pénte, éxi, eftá, ochtó, enniá, δéka