Hämatokrit

Hämatokrit (Afk.: Hct, Hkt oder Hk) betekent den Andeel vun zellular Bestanddeelen an’t Gesamtvolumen vun’t Blood un is en Maat dorför, wo taachfletig dat Blood is (Viskosität).

Bestimmt warrt de Hämatokritweert dör Zentrifugeeren vun en stollfre’e Bloodproov in en Röhrken. De sworen Roden Bloodkörpers sett sik dorbi vun’t Bloodplasma af un warrt meten. De Andeel vun de Witten Bloodkörpers is so lütt, dat de keen Rull speelt. De Proportschoon vun de Bloodkörpers to’t Plasma kann man in dat Röhrken mit’ bloot Oog aflesen.

De Hämatokritweert gifft Bescheed över den Erythrozytenandeel vun’t Blood un den Waterhuusholt vun den Patienten.

Is de Weert düchtig hooch, den is de Erythrozyten-Andeel teemlich hooch (Polyglobulie) oder de Patient hett en Mangel an Fletigkeit (Dehydratschoon bit Exsikkoos). Lütte Hämatokrit-Weerten dorgegen düüdt op en Överwatern vun den Patienten hen (bispeelswies dör dat Toföhren vun rein Fletigkeiten to’n Utglieken vun Bloodverlust) oder op den Verlust oder en minnerte Billn vun Erythrozyten. De normale Weert liggt bi Mannslüüd twüschen 40 un 53 %, un bi de Fronslüüd twüschen 36 un 48 %.

Hööchstweerten künnt t. B. bi’t Bargstiegen in grote Hööch oder längeren Ophollt in grote Hööch tostannen kamen un reckt hooch bit över 70 %. De Viskosität vun’t Blood warrt dorbi op natürliche Wies dör mehr stollentörnend Enzymen op en verknusbor Hööch hollen (kiek ok Bloodstollen un Antikoagulatschoon). Dat bargt wietere Gefahren in’n Tosamenhang mit Blooddoping.