Haploidie
Haploidie (gr.: απλόος „eenfack“) is en Begreep ut de Genetik. De beseggt, dat de Chromosomensatz vun en Zell blots eenmol vörliggt. In den Zellkarn kummt also vun all de ünnerschedlichen Chromosomentypen jeedeen blots eenmol vör.
Tyypscherwies sünd de Chromosomensätz in de Eizellen un Spermien haploid. Jemehr beiden haploiden Chromosomensätz versmölt bi’t Befruchtento en dubbelten Chromosomensatz vun en diploide Zell, de as Zygoot betekent warrt.
Bi de minschlichen Keemzell besteiht de haploide Chromosomensatz ut 23 verscheden Chromosomen, neemlich ut een Gonosom un ut tweeuntwintig Autosomen. Bi de Keemzell vun de Fro, de Eizell, is dat Gonosom jümmer dat X-Chromosom, wiel dat bi de hekschen Keemzell, dat Spermium dat X- oder dat Y-Chromosom wesen kann. De Tall von de Chromosomen kann bi verscheden Oorden vun Leevwesen ünnerscheedlich groot wesen. Dormit is ok jemehr Tall in’n halpoiden Chromosomensatz jüst so ünnerscheedlich.
As Formelteken warrt för halpoide Grundtallen x bruukt. In’n Gegensatz dorto steiht n as Teken för en vullstännig Genom vun een Organismus, de na Grad vun sien Ploidie vun 2n bit 8n bedrägen kann.