Heteronome Spraak

En heteronome Spraak is ene Spraak, de keen egene Normen hett un nich vull gellen deit. Heteronome Spraken hebbt normalerwies keen fasten Woortschatz un keen faste Grammatik, de in Wöör- un Grammatikböker fastleggt is, un dat gifft kuum Literatur in de Spraak. De Gegensatz is ene autonome Spraak, de för sik vull gellen deit. En Spraak is linguistisch also nich heteronom an sik, man blot soziopolietsch un in Betog op en anner Spraak. De Begrepen autonome un heteronome Spraak sünd to verglieken mit dat Poor Begrepen Spraak un Dialekt, man bi autonome un heteronome Spraak warrt keen Utsaag maakt över de Hierarchie (en Dialekt steiht ünner ene Spraak), över den Weert vun de Spraken (blot en Dialekt) un över Verwandtschop (so is dat Sorbsche en heteronome Spraak, de ahn dat Hoochdüütsche nich utkummt, man keen Dialekt vun dat Düütsche). Dorvun sünd autonome un heteronome Spraak wat neetralere Begrepen as Dialekt un Spraak.

To’n Bispeel mutt dat Plattdüütsche hüüt as heteronome Spraak ansehn warrn. De Spraak warrt nich unafhängig vun dat Hoochdüütsche sehn. Dat gifft meist keen Saak- un Lehrböker op Platt, meist kene Medien un allerhand annere Saken, de dat op Platt eenfach nich geven deit, för de een op dat Hoochdüütsche trüchgriepen mutt. Dat dat en heteronome Spraak is, deit aver nich heten, dat dat Plattdütsche en Dialekt is.