Autonome Spraak

En autonome Spraak is ene Spraak, de egene Normen hett un vull gellen deit. Autonome Spraken doot Wöör- un Grammatikböker hebben un dat gifft Literatur in de Spraak. Autonome Spraken sünd also in’e Regel Standardspraken. De Gegensatz is ene heteronome Spraak, de nich för sik vull gellen deit. En Spraak is linguistisch also nich autonom an sik, man blot soziopolietsch un in Betog op annere Spraken.

En Bispeel sünd de Spraken Kroaatsch, Bosnisch un Serbsch, de tohoop de serbokroaatsche Spraak billen deen, man denn all en egen Status as autonome Spraken wunnen hebbt. En anner Bispeel is dat Afrikaansche, dat mit de Tiet Autonomie vun dat Nedderlandsche wunnen hett un nich mehr blot as Dialekt bekeken warrt.