Hoor (Beroop)

En Hoor (Oolthoochdüüsch huora, Middelhoochdüütsch huore) is en Beteken für en Fro, de mit Prostitutschoon Geld verdeent, d. h. de annere Minschen Sex gegen Betahlen anbeden deit. Oorsprünglich weer de Begreep en Schimpwoort un warrt ok vundaag faken noch as afwerten Beteken bruukt. In de Ümgangsspraak warrt dat woort ton Bispeel ok för Fronslüüd bruukt, de faken jemehrn Sexualpartner wesselt (Promiskuität). Annere Wöör sünd ünner annern Nutt, Pute oder Punke.

Etymologie

Dat Woort is vun de indogermaansche Wörtel *qār „verlangen, leef“, worut sik ok dat latiensche carus „leef, düür“ entwickelt hett. In’t Oolthoochdüütsche stünn de Beteken huor nich blots för de Prostitutschoon in’t Sünnere, man allgemeen för den Bisplaap buten de Eh. De Begreep huora weer ok in de Bedüden „Ehbrekersche“ bruukt. För Mannslüüd is wat vergliekbor’t blots in de Gootsche (hôrs) un in’t Ooltnoordsche (horr) betüügt.

Literatur

• Felix Ihlefeldt: Abenteuer Hure. Schwarzkopf & Schwarzkopf, 2003, ISBN 3896024302.
• Martin Auer: Hurentaxi – Aus dem Leben der Callgirls. LIT Verlag, Wien/Berlin/Mönster 2006, ISBN 3-8258-9939-X.