I Confess
I Confess (op plattdüütsch so veel as „Ik geev to“; dt. Titel: Ich beichte) is de Titel vun en US-amerikaanschen Thriller vun den Speelbaas Alfred Hitchcock, de den Film 1953 na en Dreihbook vun George Tabori maakt hett.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | I Confess |
| Düütsch Titel: | Ich beichte ok: Zum Schweigen verurteilt |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1953 |
| Läng: | 91 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Alfred Hitchcock |
| Dreihbook: | Paul Anthelme George Tabori William Archibald |
| Produkschoon: | Alfred Hitchcock för Warner Bros. |
| Musik: | Dimitri Tiomkin |
| Kamera: | Robert Burks |
| Snitt: | Rudi Fehr |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernOtto Keller un sien Fro Alma arbeit an en kathoolsche Kark in de Stadt Québec in Kanada. Otto arbeit jeden Middeweken in’n Goorn vun den Afkaat Vilette, man een Nacht brickt he bi em in üm Geld to klauen. Keller warrt dorbi vun den Afkaat överrascht un bringt em dorophen üm de Eck. In de Kleedaasch vun en Preester neiht he ut. As he torüch na de Kark kummt, lett he sik vun den jungen Preester Michael Logan de Bicht afnehmen. He vertellt em vun den Moord. Ok sien Fro vertellt he dorvun, verlett sik aver dorop, dat de Preester wegen sien Bichtgeheemnis stillswiegen deit.
Den nächsten Morgen geiht he, as an jeden MIddeweken, na dat Huus un Vilette un „finnt“ dor de Liek vun den Afkaat. He röpt de Polizei. De Fall warrt vun Inspekter Larrue övernahmen, de dorophen den jungen Preester mit en Fro vör dat Huus sehn deit. Wieter vertellt twee junge Deerns, dat se op’n Weg na Huus en Preester sehn harrn, de to de Tiet vun den Moord ut Vilette sien Huus kamen weer. Dormit belast se Logan swoor, vunwegen dat all annern Preesters ümto en Alibi vörwiesen künnt. Logan seggt em, dat he spazeeren gahn weer, aver nich doröver snacken künn. As Otto vun den Verdacht gegen Logan höört, sett he Logan ünner ruck, dat he op jeden Fall dat Bichtgeheemnis wohren mutt, woran sik de Preester ok hollen deit.
De Preester hett sien Grund, dat he nich över de Fro snacken kann, mit de he sik drapen hett un mit de he spazeeren weer. Ruth Grandfort neemlich is de Fro vun en ansehen Politiker. Bito sünd de Grandforts mit den tostännigen Staatsafkaat gott befrünnt. Twüschen Ruth un Logan is to fröherer Tiet wat wesen, wat Logan nich verraden will. As Larrue Logan överwachen lett, finnt he rut, wokeen de Fro is. He vertellt dat den Staatsafkaat, de Logan un de Grandforts to sik herropen lett.
Ünner den Druck vun de Fragen un üm Logan sien Unschuld to bewiesen, verkloort Ruth jem de Tosamenhäng, dat se un Logan sik vör den Tweeten Weltkrieg drapen un inenanner verkeken hebbt. Man, Logan müss in’n Krieg tehn un hett Ruth seggt, dat se nich op em töven schüll. Se hett dorüm Grandfort heiraat, för den se aver nie wat föhlt hett. As Logan ut’n Krieg torüch weer, hebbt de beiden en Dag tosamen verleeft. Vun ehr Hochtiet hett Ruth em nix vertellt hatt, un as noch en Unweder optogen is, weern se dwungen, de Nacht tosamen buten totobringen. An’n nächsten Dag weer Vilette kamen un harr Ruth kennt. Op disse Wies hett Logan mitkregen, dat Ruth intwüschen verheiraat weer. Fief Johren lang hebbt se sik dorna nich mehr sehn. Logan hett sik dorna to’n Preester weihn laten, man na en Tiet füng Vilette an, Ruth to erpressen. Se wüss nich witer un hett Logan dorvun vertellt. Un de weer an den Avend vun den Moord bi Vilette, üm de Saak to verkloren.
Ruth gifft an, dat se mit Logan an den Moordavend mit Logan tosamen wesen is. Intwüschen weet Inspekter Larrue aver dat Resultat vun de Obdukschoon. Dorna weer de Moord gegen half twölf – en halve Stünn later as dat Drapen mit Logan. Somit hett Ruth em dör ehr Utseggen eher noch belast, as dat se em dormit freespreken künn. Bito noch is kloor worrn, dat de Preester en Motiv hatt hett.
Keller sütt nu sien Mööglichkeit: he verstickt de Soutane, de he bi’n Moord antogen harr, in de Kamer vun Logan, woneem se vun de Polizei funnen warrt. Logan warrt anklaagt un dat kummt to en Verhanneln, bi de Keller verkehrt gegen Logan utseggen deit. Logan seggt woll, dat Keller legen deit, man bunnen dör dat Bichtgeheemnis wohrt he wieter Stillswiegen doröver, dat he den wohren Möörder kennt.
Ofschoonst de Indizien gegen em snacken doot, warrt Logan freesproken. De Richter gifft aver to verstahn, dat he dat för en Fehloordeel hollt. As Logan ut dat Gerichtshuus geiht, warrt he vun de Lüüd mit Schimp un Schannen bedacht, vunwegen dat se sik al lang sülvst en Oordeel över den Preester maakt hebbt. Alma Keller, de vun Anfang an blots ut Leev un Solidarität to ehrn Ehmann nich seggt harr, kann dat nu nich länger torüch hollen: Se entlast Logan. Man, noch vördem se Otto as den wohren Möörder blotstellen kann, warrt se vun em doodschaten. Otto löpt weg, warrt opletzt aver stellt. As he keen Utweg mehr sütt, gifft he den Moord to, as he verkehrterwies dorvun utgeiht, dat Logan ut Bang sien BIchtgeheemnis broken harr. Otto warrt vun de Polizei anschaten un blifft dood. Noch in’t Starven fraagt he Logan üm Vergeven, un de Preester gifft em de Absolutschoon.
Kritik
ännernDat Lexikon vun’n internatschonalen Film stellt de Bedüden vun den Film för Hitchcock sien Samtwark na vörn. De Spannung bo sik ut de psycholoogschen un theoloogschen Kunflikten op, wobi de kriminalistischen Vörgäng in’n Achtergrund bleven. Liekers weer de Film as ’n beten swoorfallig un konstrueert betekent.
Ulrich Behrens schreev in de Filmzentrale, dat de Film an Dramatik kuum to överbeden weer, alleen dör dat Dorstellen vun dat Dilemma vun en Preester un sien Bichtgeheemnis[1] .
Adolf Heinzlmeier un Berndt Schulz hebbt den Film in jemehr Lexikon „Filme im Fernsehen“ mit 2½ Steerns beweert. De Film weer na jemehr Ansicht nich so straff inszeneert un typiseer teemlich dull, liekers weer he spannend, ok wenn jem dat Enn nich so toseggt hett[2].
Achtergrünnen
ännernI Confess baseert op dat Theaterstück Nos deux consciences vun Paul Anthelmes ut dat Johr 1902, dat Hitchcock al Anfang vun de 1930er Johren sehn harr. He weer de Kunflikt vun den Priester, de sik blots dör’t Breken vun sien Bichtgeheemnis vun en Moordverdacht freemaken künn, teemlich andoon. Johrteihnten lang harr he doröver nadacht, den Stoff to verfilmen. De Rechten weern Enn vun de 1940er Johren bi Warner Bros. un dat geev ok al eenige Vörslääg vun verschedene Schrievers, de Hitchcock aver all nich gefallen hebbt. Na sien Film Strangers on a Train hett sien Fro Alma de ollen Ünnerlagen dorto wedder ruthalt, wat Hitchcock op de Idee bröcht hett, de Motiv vun’t „Schuldöverdrägen“ wieter to entwickeln.
As Dreihbookschriever wull Hitchcock eerst Samson Raphaelson halen, de al ölven Johren fröher dat Book to Suspicion schreven harr. Man, he lehn af. Dat Dreihbook weer denn vun den Theaterschriever William Archibald schreven. För’t Överarbeiten vun de Dialogen hett Hitchcock George Tabori winnen künnt, de vör allen de Persönlichkeit vun den düütschen Flüchtling Otto Keller rutarbeiten schüll. Toletzt is vun de oorsprünglichen Vörlaag nich veel överbleven, afsehn vun de Grundidee.
Hitchcock weer sik kloor doröver, dat Nich-Katholiken den Kunflikt, de dör de Nich-Besehrborkeit vun’t Bichtgeheemnis tostannen keem, blots swoor begriepen künnen. He hett dorüm en wat exotisch Ümfeld (tomindst för US-Amerikaners) wählt, neemlich dat kathoolsch prägte kanaadsche Quebec mit sien drangen Straten un de velen Karken. As Method Actor weer Montgomery Clift dat wennt, sik de Rullen vun binnen her optosluten, wat för Hitchcock keen licht arbeiten weer, vunwegen dat he de Schauspelers blots as utföhren Person sehn de. Clift weer butendem neurootsch, depressiv un alkoholafhangig. Man, sien utdruckslos, meist fatalistisch Speel hett den Film opletzt en beklemmen Atmosphäär geven.
De Frons-Hööftrull schüll an sik mit de sweedschen Anita Björk besett warrn. De Plaan müss aver fallen laten warrn, as Björk mit ehrn Leefsten un en unehlich Kind anreisen de. Bi de Thematik vun den Film un ok in Henblick op de Moralvörstellen in de USA vun de 1950er Johren hett de Produkschoonsfirma glieks ehr Verto inleggt. An de Steed vun Anita Björk weer denn Anne Baxter ünner Verdrag nahmen.
Bi de Tokiekers un ok bi de Kritikers keem de Film slecht an. As dat nich anners to vermoden weer, hebbt sik de Lüüd swoor dormit doon, dat de Priester sien Bichtgeheemnis noch över sien egen Leven stellen de. Klaagt weer ok doröver, dat in den Film de tyypsche Humor vun Hitchcock vuillstännig fehlen de.
Afsehn vun disse Defiziten dör de Grundkonstellatschoon is de Film aver stilistisch een vun de besten Hitchcock-Thrillers överhaupt. Hitchcock sien Billerspraak, sien Speel mit Licht un Schadden, mit Hell un Düster, de suggestive Kameraföhren un de naue Bildkompositschoon mit de velen visuellen Enkeltheiten sünd utermatig.
Literatur
ännern- François Truffaut: Le cinéma selon Hitchcock (dt. „Der Film gemäß Hitchcock“) Simon und Schuster, 1984, ISBN 0-671-52601-4; dt. Utgaav: François Truffaut: Mr. Hitchcock, wie haben Sie das gemacht?. Heyne, 2003, ISBN 3-453-86141-8 .
- Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
- John Russel Taylor: Die Hitchcock-Biographie, Fischer Cinema 1982, ISBN 3-596-23680-0
- Donald Spoto: Alfred Hitchcock – Die dunkle Seite des Genies. Heyne, München 1984, ISBN 3-453-55146-X (dt. Översetten vun Bodo Fründt)
- Bodo Fründt: Alfred Hitchcock und seine Filme. Heyne Filmbibliothek Band Nr. 91, 1986, ISBN 3-453-86091-8
Borns
ännern- ↑ Kritik op filmzentrale.de
- ↑ Lexikon „Filme im Fernsehen“, utwiete Neeutgaav, Rasch und Röhring, Hamborg, 1990, ISBN 3-89136-392-3, S. 381