Leo XII.
Leo XII. (Annibale Francesco Clemente Melchiore Girolamo Nicola Sermattei della Genga), (* 22. August 1760 up Slott La Genga bi Spoleto, Karkenstaat; † 10. Februar 1829 in Rom) weer van 1823 bit 1829 Paapst.
Herkunft un klerikale Karriere
ännernAnnibale Sermattei della Genga hörr to en italieensch Grafenfamilie. Siet 1793 weer de Karkenjurist Titulararzbischop vun Tyrus. 1794 wurr he to'n Nuntius vun de päpstlich Kurie in Köln beropen. He kunn aber wegen de Besetten vun dat Rhienland dör franzöösch Truppen sien Amtsgeschäfte dor nich upnehmen un nehm sien Sitt dorum in München, wo he formal van 1795 bit 1796 Internuntius weer. 1814 wurr he Nuntius in Paris, 1816 Bischop vun Senigallia un Kardinal (Titelkark: Santa Maria in Trastevere). 1820 wurr he Generalvikar vun de Diözese Rom. Dat Konklave hett hüm an' 28. September 1823 to'n Paapst wählt.
Pontifikat
ännernIn dat 19. un 20. Johrhunnert wurrn de Papsten gern nah de mehr oder weniger konstant antodrapen Flögels in dat Kardinalskollegium as Ieferer (zelanti) betekent bzw. den Diplomaten (politicanti) toordnet. Siet Leo XII. schienen sück disse Temperamente up den Hilligen Stohl erstaunlich präzise aftowesseln. De Zelanti hebbt sück dör en grötteren Iefer togunsten vun den reliösen Updrag vun de Kark uttekent, hebbt dat Utnannersetten mit de modern Geistesströöms offensiv upnommen un Konflikte mit den Staaten in Koop nommen. To disse Ieferers hörr ok Leo XII. Glieks to'n Anfang vun sien Pontifikat hett he den Tolerantismus, den Indifferentismus un de Togehörigkeit to Bibelsellschopen, de sück överall bild harrm, veroordeelt. Dit Vörgahn brook mit de Reformpolitik, vun de sück de Kardinalstaatssekretär Ercole Consalvi († 1824) ünner sien Vörgänger Pius VII. harr leiten laaten.
As fromm Ieferer fier Leo XII. dat eenzig Hillig Johr in dat 19. Johrhunnert (dat van 1875 wurrd blots formell mittellt), dat 1825 to en binneritalieenschen Spood wurr. Binnenpolitisch weer de Politik vun den Paapst reaktschonär un wurr den Karkenstaat sluutend to'n Verhängnis.
Leo XII. schient de in 19. Johrhunnert upbläuen un vun den Geist vun de Upklooren tehren Wetenschap mit groot Misstroen verfolgt to hemm, sünners denn, wenn dordör religiöös Haltungen Gefohr leepen to wanken.[1]
Hüm wurr dat Zitat toschreven: Chiunque procede alla vaccinazione cessa di essere figlio di Dio: il vaiolo è un castigo voluto da Dio, la vaccinazione è una sfida contro il Cielo.“
„Wer auch immer sich der Impfung unterzieht, hört auf, ein Kind Gottes zu sein. Die Pocken sind ein Strafgericht Gottes, die Impfung ist eine Lästerung des Himmels."
Donald J. Keefe hett nah dit vermeentlich Zitat forscht un kunn kien historschen Belege dorför finnen.[2]
Literatur
ännern- Artaud de Montor: Histoire du Pape Léon XII. 2 Bände, 1841
- Schmidlin I, S. 367–474
- M. Rossi: Il conclave di Leone XII. Lo Stato Pontificio e l'Italia all'indomani del Congresso di Vienna. 1935
- EC VII, 1156–1158
- LThK. Band VI, S. 952–953
- Kelly: Reclams Lexikon der Päpste. 1988, S. 322f.
Weblenken
ännernEnkeld Nahwiesen
ännern- ↑ 2000 Jahre Kirchen- u. Papstgeschichte, Tiettafel, tosommenstellt vun Karl Veitschegger, öösterrieksch Theologe
- ↑ Donald J. Keefe: Tracking the footnote; Fellowship of Catholic Scholars Newsletter, Volume 9, Number 4, September 1986, S. 6–7.
Vörgänger | Amt | Nafolger |
Pius VII. | Paapst 1823 - 1829 |
Pius VIII. |