Pius VII.

Pius VII. (boren as Graf Luigi Barnaba Niccolò Maria Chiaramonti; * 14. August 1742 in Cesena, Karkenstaat; † 20. August 1823 in Rom) weer Paapst van 1800 bit to sien Dood.

Leven

Mit 16 Johr is he in dat Benediktinerkloster Santa Maria del Monte bi Cesena intreden. Nah Studien vun de Philosophie un Theologie hett he as Perfesser in Seminarien vun sien Orden in Parma un Rom lehrt.

Paapst Pius VI., en Früend vun sien Familie, hett hüm as Abt vun dat Kloster San Callisto in Rom insett un in de Folg as Bischop eerst vun Tivoli, denn vun Imola un denn hett he hüm 1786 to'n Kardinalspreester vun San Callisto maakt.

Bi de franzöösch Invasion in Böveritalien 1797 is Kardinal Chiaramonti apenlich gegen den nutzlosen Wedderstand uptreden. As sück de Stadt Lugo aber liekers weddersetten dee un to de Plünderung freegeeven wurr, is de Kardinal vör den franzööschen General Augereau up de Knee falen un hett dormit de Plünderung en Enn' sett.

Nah den Dood vun Pius VI. 1799, Pius „den Letzten“ (Spott vun de revolutschonären Kraften), in Valence keem dat 1800 to en Konklave in de Abtei San Giorgio Maggiore in Venedig ünner öösterrieksch Schuul. Dat düer dree Maand, wiel mehrere Kandidaten nich de Mehrheit vun de Öösterriekers bzw. vun de Franzoosen kreegen. Toletzt wurr Barnaba Chiaramonti as neutraler Kandidat vörslahn, mit Ünnerstütten vun den Sekretär vun dat Konklave un inflootriek Vatikan-Politiker Ercole Consalvi an' 14. März 1800 wählt un an' 21. März 1800 to'n Paapst Pius VII. kröönt.

Pontifikat

Wappen Pius VII.

Papst Pius VII.

Sien Tiet as Paapst weer meest bestimmt vun de Situatschoon in Frankriek, wo de Kark dör de Revolutschoon wietgahnd enteignet un völlig daal slahn weer. Dör Verhanneln mit Napoleon Bonaparte, in de he up de Ergevnisse vun de Revolutschoon ingung, sowiet se för de Kark annehmbor weern, keem dat to dat historsch Konkordat van 1801, dat dat Verhältnis vun de kathoolsch Kark to'n franzööschen Staat för de nächst 104 Johren regeln dee. Dorin muss de Paapst anerkennen, dat de kathoolsch Kark nich mehr Staatskark weer, ofschons de Mehrheit vun de Franzoosen to de Kark hörrn dee.

Pius VII. hett vergeevens versöcht, Napoleon to de Wedderherstellung vun den Karkenstaat to bewegen. Sien Versöök hebbt 1804 dorto führt, dat he dorto dwungen wurr, Napoleon to'n Kaiser to kröönen. As Gegenleistung för disse Demöödigung kreeg Pius VII. blots eenig Oorden weer tolaaten un dat Upheven vun den republikaanschen Klenner. 1806 wurr de Striet tüschen Paapst un Kaiser up de Spitz dreven: Napoleon hett verkloort, dat de Paapst de facto sien Ünnerdahn weer, un he de verwachten, dat de Paapst apen gegen de Feinde vun Napoleon Maatnahmen griepen dee. De Paapst hett diplomatisch – aber düütlich – gegen beides protesteert un sück wiegert, in en Krieg Partei to nehmen. Napoleon hett toletzt den Karkenstaat annekteert, de Paapst hett dorgegen Napoleon exkommunizeert, worup de hüm wedderum in Savona in Ligurien un denn in dat Slott Fontainebleau fangensetten dee.

Trotz den starken Druck hett Pius nich tegenöver Napoleon nahgeven. He hett sück ok wiegert, in Frankriek nee Bischöpen intosetten, solang he noch fangen weer. Eenmal is he sogor in den Hungerstreik treden.

1814 wurr Pius vun de Allieerten befreet. 1815 kreeg he dör de Besluuten vun den Wiener Kongress den Karkenstaat torüch. Up disse Wies kehr de Katholizismus up de diplomatische Ebene vun dat Völkerrecht torüch. Dör sien diplomatisch Geschick un sien Anpassungsfähigkeit hett he doför sörgt, dat dat Paapstdom as Zentrum vun de kathoolsch Kark un as moralisch Autorität weer starker wurr.

1815 hett de Paapst ok den Jesuitenorden restaureert. He hett sück dorvan de Överwinnen vun de Upklärung un en weer Upblöhen vun dat religiöös un karklich verspraken.

Ok, wenn he dör Napoleon so slecht behannelt wurrn weer, hett Pius VII. de Familie vun Napoleon in Rom Asyl gewährt un hett bi de Engländers togunsten vun Napoleon interverneert.

1818 wurr Pius VII. in Rom in' Updrag vun Prinzregent Georg (af 1820 Georg IV.) dör den engelschen Maler Thomas Lawrence porträteert. De salute animarum is de Titel vun de Zirkumskriptschonsbulle vun dat an' 16. Juli 1821 mit Preußen afslooten Konkordats zur Neuordnung der kirchlichen Organisation in Preussen.

Dat Graffmal vun den Paapst, dat Bertel Thorvaldsen maakt hett, befind sück in de Cappella Clementina vun den Petersdom.

Literatur

Michael Matheus, Lutz Klinkhammer (Hrsg.): Eigenbild im Konflikt. Krisensituationen des Papsttums zwischen Gregor VII. und Benedikt XV. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2009, ISBN 978-3-534-20936-1.

Weblenken

Pius VII. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Anmarken/Enkeld Nahwiesen

Vörgänger	Amt	Nafolger
Pius VI.	Paapst 1800 - 1823	Leo XII..