Linda Brown Buck
Linda Diane Brown Buck (* 29. Januar 1947 in Seattle, Washington) ist en US-amerikaansch Neurophysiologin. För dat Utforschen vun dat Rööksystem wurr se 2004 gemeensam mit Richard Axel mit den Nobelpries för Physiologie oder Medizin uttekent.
Siet 2003 is Buck Perfessersche för Physiologie an de University of Washington in Seattle. Se is Liddmaat vun de Basic Sciences Division an dat Fred Hutchinson Cancer Research Center as ok Perfessersche för Physiologie und Biophysik an dat Howard Hughes Medical Institute. Tovör harr se all en Professur an de Harvard Medical School inne.
1991 hett se gemeensam mit Richard Axel opdeckt, up welker Wies Minschen un Deerten in de Laag sünd, Duusende vun verscheeden Smacks- un Röökstoffe wohrtonehmen un utnanner to hollen. Dorb´neben hett se de Grundlaag för de molekulargenetische Utforschen vun den Rööksinn schafft. Up disse Wies kunnen Inblicke schafft wurrn, wu de Sinneswohrnehmen vun Geröök un deren Umwanneln in Nervenimpulse un sluutend Geföhlsantworten in dat Gehirn vör sück geiht.
All as Postdoktorandin bi Richard Axel hett se de Gene opdeckt, de de Vörlagen för de Rezeptoren vun den Rööksinn enthollen.
Wark
ännernDe Forschung vun Linda Buck befaat sück mit de Fraag, wu Reize an da Gehirn överdragen wurrn. Dorbi konzentreert se sück, gemeensam mit Richard Axel, up den Beriek vun de olfaktorschen Reize, also up de Verarbeitung vun Gerööksreizen. Se ünnersöcht dat Enstahn un de Etwicklung vun de Geröökrezeptoren as ok de Verarbeitung vun Gerööksreizen in’t Gehirn un deren Umwanneln in Reaktschonen, Gedanken un Verhollen.
De Arbeitsgrupp kunn en Genfamilie von etwa 1000 Genen identifizeeren, de mit de Geröökswohrnehmen to doon hemm, indem se för verscheeden Gerööksrezeptoren codieren. All disse Rezeptoren liggen dorbi in de Ruukschliemhuut un sünd över Nerven direkt mit den Bulbus olfactorius, also de Gehirnregion, de för dat Wohrnehmen vun Röök tostännig is, verbunnen. Disse Region leit de Indrücke to’n eenen in de Groothirnrinde wieder, wo se för Denkprozesse to Verfügung stahn, to’n annern an dat Limbisch System, dat vör allen unbewusst Geföhle un Stimmungen beinflooten deiht.
Dör unafhängige Studien kunnen Axel un Buck nahwiesen, dat jedes Neuron blots en Rezeptortyp anstüert un dat in de Ruukschliemhuut de gliek upbaut Rezeptoren nah en tofällig Muster verdeelt sünd, in’ Bulbus olfactorius aber all in de glieker Region wohrnommen wurrn. Up disse Wies entsteiht in dat Hirn en tosommensett Röökampfinnen ut verscheeden Berieken vun de Schliemhuuten.
Neben disse Arbeiten befaat sück hör Arbeit mit dat Utforschen vun dat Öllerwurrn un de genetisch Beinflooten vun de Levensspann an dat Bispeel vun den Fadenworm Caenorhabditis elegans.
2008 un 2010 truck Buck dree Upsätze torücjh, nahdem se un hör Mitarbeiter de Ergevnisse vun en vörmalig Arbeitsgruppenliddmaat nich reproduzeeren kunnen. De Nobelpriesverleehn hett aber up anner Arbeiten foot.[1]
Ehrungen
ännern- 1996 Rosenstiel Award
- 1996 Unilever Science Award
- 2002 Perl-UNC Neuroscience Prize
- 2003 Gairdner Foundation International Award
- 2004 Nobelpries för Physiologie oder Medizin
- 2008 Liddmaat vun de American Academy of Arts and Sciences
- 2015 Utwärtig Liddmaat vun de Royal Society
Weblenken
ännern
Enkeld Nahwiesen
ännern- ↑ Kenneth Chang: Nobel Laureate Retracts Two Papers Unrelated to Her Prize. In: The New York Times , 23. September 2010