Makalu
De Makalu (in China amtlich Makaru Shan,[1] chineesch 马卡鲁山 Mǎkǎlǔ Shān) is mit en Hööcht vun 8485 m de fievthööchste Barg vun de Welt.
| Makalu | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Barggrupp: | Himalaya | ||
| Hööchd: | 8.485 m över de See | ||
| Land: | Nepal | ||
| Laag: | Distrikt Sankhuwasabha/Tibet | ||
| Kuntinent: | Asien|- | Toeerst bestegen: | 15. Mai 1955 dör Lionel Terray un Jean Couzy |
| Normaalweg | vergletscherte Hoochtour | ||
| Koordinaten: | Koordinaten:27° 53′ N, 87° 5′ O27° 53′ N, 87° 5′ O | ||
| |||
De Barg liggt östlich vun den Mount Everest an de Grenz tüschen Nepal un dat Autonoom Rebeet Tibet in den Mahalangur Himal. Sien nepaleesch Siet hörrt to den Makalu-Barun-Natschonalpark. De Eerstbestiegen gelung 1955 Lionel Terray un Jean Couzy as eerste Seilschap vun en negenköppig franzöösch Expeditschoon.
Bestiegenshistorie ännern
1954 hett en US-amerikaansch Expeditschoon eerstmals de Bestiegen vun den Makalu versöcht. Up den Südostgrat wurr dat hööchste Lager (V) up 7000 m Hööcht upricht. An’ 2. Juni hemm William Long un Willi Unsoeld mit etwa 7070 Meter de maximale Hööcht vun disse Expeditschoon reckt, bevör se wegen starken Schneefall weer afstiegen mussen.
De Eerstbestiegen keem denn dör en negenköppig franzöösch Expeditschoon ünner de Leiden vun Jean Franco tostannen, bi de dat – eerstmals bi en Achtdusender – all Expeditschonsdeelnehmers dat schafft hemm, den Tipp to bestiegen. As Eerstbestieger wurrn aber meestens blots de Bargstieger Lionel Terray un Jean Couzy tellt, de an’ 15. Mai 1955 den hööchsten Punkt recken deen. Een Dag later stunnen Jean Franco, Guido Magnone und der Sherpa Gyalzen Norbu up den Tipp, de an’ 17. ok vun Jean Bouvier, Serge Coupé, Pierre Leroux un André Vialatte reckt wurr. De Weg führ vun Norden över Makalu La un Nordwestgrat up den Tipp un wurrd hüüd as „Franzosenroute“ betekent.
1970 hett en japaansch Expeditschoon de swoor Südostgrat-Route versöcht. An’ 23. Mai hemm Hajime Tanaka un Yuichi Ozaki den Tipp reckt un dormit de Eerstbegahn vun den Südostgrat to Enn’ brocht. In den Upstieg harrn se ok den Makalu-Südost (7860 m) eerstbestiegen.
1975 wurr de Makalu dör Marjan Manfreda eerstmals ahn tosätzlichen Suerstoff besteegen.
Lang Johren weer de Makalu de eenzige Achtdusender in Nepal, de nich in’ Winter besteegen wurr. Völ bekannt Bargstiegers hemm dat vergevens versöcht, so as Renato Casarotto, Jean-Christophe Lafaille, de siet sien Versöök in’ Wiinter 2005/2006 verschullen is, un ok Nives Meroi. Eerst an’ 9. Februar 2009 hemm Simone Moro un Denis Urubko as eerste den hööchsten Punkt vun den Makalu in’ Winter reckt.[2]
Tippen vun den Makalu ännern
| Tipp | Tipphööcht | Prominenz | Koordinaten |
| Makalu | 8485 m | 2378 m | 27° 53′ N, 87° 5′ O |
| Makalu Südosttipp | 7860 m | 140 m | 27° 53′ N, 87° 6′ O |
| Kangchungtse (Makalu II) | 7678 m | 251 m | 27° 55′ N, 87° 5′ O |
De Chomo Lönzo (7818 m) wurrd ebenfalls to’n Massiv vun den Makalu tellt. De liggt etwa Kilometer nordnordöstlich vun den Hööfttipp un is vun de dör en etwa 7200 hooch Saddel trennt. Mit en Schortenhööcht vun 590 m gellt he as eegenstännig Barg.[3]
Literatur ännern
- W. Dunmire und W. Unsoeld: Makalu 1954 - California Himalayan Expedition. in American Alpine Journal 1955
- Jean Franco: Makalu. Die Eroberung des 8470 Meter hohen Himalaja-Riesen. Orell Füssli Verlag, Zürich 1956
- Hermann und Dietlinde Warth: Makalu. Expedition in die Stille. EOS Verlag, St. Ottilien 1979
- Frank Gräfe: Grenzgang am Makalu. Erinnerungen einer Himalaya-Reise. Verlag D.J.M., Dresden 2000
Weblenken ännern
Enkeld Nahwiesen ännern
- ↑ Guójiā cèhuìjú dìmíng yánjiūsuǒ 国家测绘局地名研究所 (Hg.): Zhōngguó dìmínglù – Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó dìtújí dìmíng suǒyǐn 《中国地名录——中华人民共和国地图及地名索引》. Beijing: Zhōngguó dìtú chūbǎnshè 中国地图出版社, 1997, ISBN 7-5031-1718-4, S. 146, 307.
- ↑ Julia Pröll: Simone Moro besteigt Makalu im Winter, alpin.de, afropen an’ 13. Februar 2009 (geiht nu nich mehr)
- ↑ (engelsch)