Moorkolonisatschoon
Moorkolonisatschoon betekent dat Anleggen von Öörd op Moorgrund, de vörher för de Bueree nich döggt hett. In’n Rahmen von de Moorkolonisatschoon mutt dat Water in dat Moor afleidt un de Bodden oorbor maakt warrn. De Kanaals harrn gliektiedig de Opgaav, dat Rebeed dröögtoleggen un as Transportweg. Dat is vör allen in dat 17. bet fröhe 20. Johrhunnert in de Noord-Nedderlannen un in Noordwestdüütschland daan worrn as en Form von Binnenkolonisatschoon.
De Snack Den Eersten sien Dood, den Tweten sien Noot, den Drüdden sien Brood drückt dat harte Leven in de Moorkolonien ut.
Dat Inkamen keem besünners in de eersten Tieden to en groten Deel ut dat Törfsteken un den Törfverkoop. De Törf is över de Kanaals na de Städer schippert worrn.
In dat Elv-Werser-Dreeeck hett de modeerne Moorkoloniatschoon ünner’n hannöverschen Kurförst Georg II. anfungen, de 1751 Jürgen Christian Findörp beopdragt hett, dat Düvelsmoor twüschen Bremen un Bremervöör to koloniseren. De letzte Moorkolonie, de in dat Düvelsmoor anleggt worrn is, weer 1808 Nee Mooringen. Findörp hett ok de Kolonisatschoon von dat Grote Moor un de Rebeden üm Bremervöör bet an de Meh anfungen.
In dat Grote Moor bi Gifhorn sünd 1796 de Moorkolonien Niedörp un Platendörp anleggt worrn.