Murder!

Murder! (op plattdüütsch: „Moord!“; dt. Titel: Mord – Sir John greift ein!) is en Kriminalfilm ut dat Fröhwark vun den engelschen Speelbaas Alfred Hitchcock. De fröhe Toonfilm entstünn in’t Johr 1930 na de Vörlaag vun den Roman Enter Sir John vun Clemence Dane un Helen Simpson. Hitchcock hett foorts dorna en düütsche Faten ünner den Titel Mary dreiht, mit annere Schauspelers un mit licht ünnerscheedliche Geschicht.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Murder!
Düütsch Titel:	Mord – Sir John greift ein!
Produkschoonsland:	Vereenigt Königriek
Johr vun’t Rutkamen:	1930
Läng:	104 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 16
Filmkru
Speelbaas:	Alfred Hitchcock
Dreihbook:	Alfred Hitchcock Walter C. Mycroft Alma Reville
Produkschoon:	John Maxwell för British International Pictures
Musik:	John Reynders
Kamera:	Jack Cox
Snitt:	Rene Marrison
Szenenbild:	John Mead
Dorstellers
Herbert Marshall: Sir John Menier Norah Baring: Diana Baring Edward Chapman: Ted Markham Phyllis Konstam: Doucie Markham Esme Percy: Handel Fane Donald Calthrop: Ion Stewart S.J. Warmington: Bennett Marie Wright: Miss Mitcham Miles Mander: Gordon Druce R.E. Jeffrey: Vörsitter vun de Jury Joynson Powell: Richter

Inholt

Een Nacht warrt de Lüüd waak, as se en luden Schree un kort dorna dat wille Kloppen an en Döör höört. Gau kummt en Polizist dorto un finnt in en Wahnung de Liek vun de Schauspelersche Edna Druce, de sik wiel en Tournee hier de Whanung nahmen hett. Se is mit en Füürhaken dootslahn worrn, de neven ehr op’n Teppich liggt. Blangen de Liek sitt ehr Kolleegsche Diana Baring, de nich ganz bi sik schient, un ehr Kledaasch mit dat Blood vun de Liek vullsmeert hett. För de Polizei as ok för de annern Lüüd steiht gau fast, dat Diana Baring to veel Brandy – op den Disch steiht blots noch en leere Buddel – drunken harr, sik mit ehr Kolleegsch in de Plünnen kregen hett un ehr in’n Striet doothaut hett.

De Fall kummt vör Gericht. All Henwiesen düüt gegen ehr, un Diana seggt ut, dat se sülvst nix mehr vun den Avend weet. Se stritt af, wat drunken to hebben, gifft aver to, dat dat en Striet geven harr. Vun dor an weet se nix mehr, man, dat se blangen de Liek vun Edna wedder to sik kamen is. Se weet sik anners nich to hülpen as to seggen, dat, wenn se wohrhaftig den Moord begahn hebben schüll, se nich bi sik wesen is un nix dorför künn. Över de Schuld vun de Deern hebbt nu de Sworenen to befinnen, de sik tosamen den Fall diskuteert. Woll gifft dat bi en Afstimmen toeerst noch Lüüd, de Twievel hebbt, na un na seggt se aver doch all, dat Diana schullig is. Alleen Sir John Menier, de sülvst Schauspeler un Theaterproduzent is, un Diana vun en fröheret Drapen kennt, is vun ehr Unschuld övertüügt. Liekers kann ok he de annern Sworenen keen Antwoorten geven, woans dat anners aflopen hebben schall. Opletzt fehlt em de Bewiesen, un so warrt Diana veroordeelt to’n Dood dör’n Strick.

Na dat oordeel plaagt Sir John wieter sien Tweivel. He föhlt sik verantwoortlich för Diana, vunwegen dat he ehr inst den Raat geven harr, mit en Theatergrupp in de Provinz Insichten to sammeln, wodör se de Fro, de ümbröcht worrn is, överhaupt eerst drapen hett. Em fallt op, dat Diana togeven hett, dat se mööglicherwies den Moord maakt hett, as se nich bi sik weer, man mit Hannen un Fööt afstreden hett, den Brandy drunken to hebben. Nu is Sir John övertüügt, dat sien Geföhl richtig weer und Diana den Moord nich begahn hett. Tosamen mit den Theaterinspizient Markham un sien Fro Doucie geiht he den Fall noch mol vun Anfang an dör. He versöcht ut de Sicht vun en Schauspeler, de dat wennt is, dat Leven aftobillen un natospelen, nu anners ut dat Bild vun de Schauplätz op de Wohrheit torüchtosluten.

Bi jemehr Naforschen stööt de dree op Handel Fane, en Akrobat mit Hang to’n Transvestitismus, in den sik Diana verkeken harr. Över jüst dissen Kolleeg harrn sik de beiden Schauspelersches ok in de Wull kregen, wat Diana aver nich vertellen wull, üm em dor nich mit rintotehn. Dat Opper neemlich wull Diana verraden, dat Fane en „Mischling“ (original: Half-caste) weer. Fane is dat gewohr worrn un hett Edna dorüm an de Siet maakt. Ofschoonst sik Sir John nu kloor worrn is, wat in Wohrheit passeert is, hett he jümmer noch keen Bewies dorför. Also stellt he em en Fall un laadt Fane to en Vörspreken in för en wichtige Rull in sien nee Stück. Fane schall dorbi de Rull vun den wohren Möörder övernehmen. Natürlich weer Fane foorts, dat Sir John em op de Spoor kamen is. Bi en Trapez-Vörstellen in’n Zirkus kriggt he dat mit de Angst un mit dat Geweten un nimmt sik sülvst dat Leven. Vörher aver hett he noch en schriftlich Geständnis afleggt. Diana kummt wedder free un blifft nu in’t Theater as ok in’t Leven mit Sir John tohopen.

Produkschoon un Achtergrund

Murder! weer na The Lodger: A Story of the London Fog un Blackmail de drüdde Thriller vun Hitchcock. Bito is de Film een vun de wenigen Whodunits in sien Loopbahn, vunwegen dat he sülvst disse Vertellform jümmer langwielig funnen hett. De Film halt sien Spannung vör allen ut de Fraag, wat an’n Enn de veroordeelte Diana vör’n Strick reddt warrn kann oder nich.

Ofschoonst de Geschicht Swacksteden hett, is Murder! en teemlich kumples anleggten Thriller mit verschedene Vertellevenen un verschedene Muster un Motiven, de in Hitchcock sien Loopbahn jümmer wedder in sien Filmwark to beoabchten weern. Dorto tellt dat Motiv vun de unschullig Veroordeelte, dat Mischen vun Speel un Theater mit de Realität, dat Unvermögen vun de Polizei, lange Kamerainstellen, de to de Tiet noch swoor to maken weern, un dat Utreizen, wat technisch to maken weer – hier: dat Speel mit den Toon un de Tooneffekten.

So höört Sir John in een Szeen bi’t Raseren Opernmusik ut’n Radio, wiel togliek sien Gedanken to höörn sünd. Dat hett Hitchcock so ümsett, dat he den Schauspeler Marshall de Gedanken op en Toonband snacken laten hett, dat denn wiel de Szeen afspeelt worrn is. Togliek hett achter de Wand en Orchester vun dörtig Lüüd seten un de Musik dorto speelt, vunwegen dat dat dormols noch nich mööglich weer, en Dialogszeen nadräglich mit Musik natobearbeiten.

Lasten geev dat ok mit dat Dreihbook, dat noch nich fardig weer, as de Dreiharbeiten losgüngen. An en poor Steden fehlen noch Dialogen, so dat Hitchcok de Schauspelers Verlööf geven hett, jemehrn Text to improviseren. Mit dat Resultat weer he achteran aver nich tofreden. Gegenöver François Truffaut segg he 1962, dat dat toveel Posen geven harr un de Dialoog nich so spontan utfallen weer, as he sik dat vörstellt harr.

Dat Thematiseren vun den Transvestitismus, vörgeevliche oder wohrhaftige Homosexualität un vun rassistische Tohörigkeiten (vör allen as Moordmotiv) weer ut dormolige Sicht driest un is ut hüütige Sicht ok teemlich twievelhaft. Disse dramaturgische Swackpunkt weer mit en Grund, worüm Murrder! gegenöver annere Thrillers vun Hitchcock tomeist minner ansehn warrt. Liekers tellen Éric Rohmer un Claude Chabrol den Film 1955 in jemehr Hitchcock-Book to de dree besten „britischen“ Hitchcock-Filmen.

Literatur

• Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rutgever Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme. (OT: The Films of Alfred Hitchcock.) Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4.
• John Russel Taylor: Die Hitchcock-Biographie. Fischer Cinema 1982, ISBN 3-596-23680-0.
• Donald Spoto: Alfred Hitchcock – Die dunkle Seite des Genies. Düütsche Översetten vun Bodo Fründt. Heyne, München 1984, ISBN 3-453-55146-X.
• Bodo Fründt: Alfred Hitchcock und seine Filme. Heyne Filmbibliothek Band Nr. 91, 1986, ISBN 3-453-86091-8.

Weblenken

• Murder! in de Internet Movie Database (engelsch)