Murder She Said
Murder She Said (op plattdüütsch so veel as „Moord segg se“; dt. Titel: 16 Uhr 50 ab Paddington) is de Titel vun en britischen Kriminalfilm ut dat Johr 1961. De Film baseert op den Roman 4.50 From Paddington vun de britischen Schrieversche Agatha Christie un is de eerste vun veer Miss-Marple-Filmen mit Margaret Rutherford in de Hööftrull. Christie sülvst weer mit de Produkschoon nicht tofreden.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Murder She Said |
| Düütsch Titel: | 16 Uhr 50 ab Paddington |
| Produkschoonsland: | Grootbritannien |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1961 |
| Läng: | 83 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | George Pollock |
| Dreihbook: | Agatha Christie (Roman) David D. Osborn David Pursall Jack Seddon |
| Produkschoon: | Metro-Goldwyn-Mayer |
| Musik: | Ron Goodwin |
| Kamera: | Geoffrey Faithfull |
| Snitt: | Ernest Walter |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernMiss Marple is en schrullige olle Fro, de för ehr Leven geern Kriminalromanen leest un sik sülvst as Expertin sütt bi’t Opkloren vun Kriminalfäll. As se mit’n Tog ünnerwegens is, mutt se mitansehn, as in en Afdeel vun en överholen Tog en Fro vun en Mann to Dood wörgt warrt. Inspektor Craddock vun de Moordkomisschoon vertellt ehr aver, dat de Polizei keen Liek finnen künn un man opletzt to den Sluss keem, dat se sik dat blots inbillt hett. Miss Marple beslutt dorophen, den Fall op egen Fuust to ünnersöken. Ünnerstütt warrt se dorbi vun den Bökeree-Anstellten Mr Stringer.
Se lopt de Gleisen af un finnt an de Iesenbohnlien ok wohrhaftig Sporen, de na’n Landbesitt vun de Familie Ackenthorpe henwiest. Üm op dat Goot wieter na Sporen söken to künnen ahn dorbi optofallen, lett se dor sik över’n Arbeitsvermiddler as Huusweertschoppersche anstellen. Dat duert nich lang, bit se fünnig warrt: in de Nacht slickt se in en Ruum, woneem olle Saken ut Ägypten opbewohrt warrt. In en Sarkophag finnt se de Liek vun en Fro. Foorts seggt se Mr. Stringer Bescheed, de de Naricht anonym an Inspektor Craddock wietergifft. Nadem de Ünnersöken afslaten is, stellt de Dokter Quimper fast, dat de Kledaasch vun de Fro ut Frankriek to kamen schient. Emma Ackenthorpe harr aver vörher en Breef vun en Martine ut Frankriek kregen, de in’n Breef seggen de, dat se mit Emma ehrn Broder verheiraat weer, vördem de in’n Krieg fallen is. Se schreev ok, dat se op’n Weg na England weer, üm de Anhöörigen to drapen. Emma vermoodt dorüm, dat de Dode de Fro is, de den Breef schreven hett, un seggt dat ok de Polizei. Dormit staht nu all de Famlienliddmaten ünner Verdacht, de en Anrecht op dat Arv vun de Ackenthorpes hebbt.
Korte Tiet later blifft Albert Ackenthorpe na en Avendmahltiet dood. As sik rutstellt, is he mit Arsen vergifft worrn. Harold Ackenthorpe dorgegen warrt doodschaten op’n Weg funnen. In de Twüschentiet hett Miss Marple aver noog Henwiesen tosamensöcht un is sik seker, dat se nu weet, wokeen de Möörder is. Blots en Bewies hett se nich. Un so speelt se sülvst den Lockvagel un seggt Dr. Quimper op’n Kopp to, dat he de Möörder is und de eerste Liek sien egen Fro weer. As he dorophen versöcht ehr an de Siet to maken, steiht de Polizei al praat un nehmt Quimper fast.
Kritik
ännern- Meinolf Zurhorst: Wesentlich zum Erfolg der vier Filme (…) trug die britische Schauspielerin Margaret Rutherford bei, die als ‚englische Adele Sandrock‘ zwar äußerlich der Romanfigur nicht entsprach, aber die Rolle so sehr dominierte und die Figur mit Leben versah, daß niemand anders als Miss Marple vorstellbar wurde. (…) Die nicht sonderlich originellen Geschichten gewannen aber durch die leise Ironie und den britischen Humor, den die Hauptdarstellerin und ihr Regisseur George Pollock in die Filme einbrachten.[1]
- Süddeutsche Zeitung: Der Film ist so altmodisch wie die Dame Rutherford und dennoch höchst liebenswert und amüsant.
- Lexikon vunn internatschonalen Film: Ein sympathischer Kriminalfilm mit vielen amüsanten und auch spannenden Details und kleinen satirischen Seitenhieben.
- Die Welt: Diese Christie-Rutherford-Filme gehören zum Besten, was die Branche an Einschlägigem zu bieten hat. Sie sind spannend und verbreiten doch intensive Gemütlichkeit.
- Evangelischer Film-Beobachter, Kritik Nr. 92/1962: Humorgewürzte englische Kriminalunterhaltung nach Agatha Christie mit köstlichen Schauspielern.
Anners wat
ännern- Joan Hicks, de in dissen Film de Huusholtshelp Mrs. Kidder speelt, weer int högere Öller sülvst Hööftdorstellersche in en engelsche Miss-Marple-Reeg. 1987 speel se in’t Feernseh-Remake vun dissen Film.
- De Rull Mr. Stringer vun Margaret Rutherford infoddert un dorophen in den Film schreven worrn. Se weer mit ehrn Ehmann Stringer Davis besett. Christie weer dormit nich jüst tofreden.
- Magaret Rutherford hett dorop bestahn, in den Film ehr egen Kledaasch antotehn.
- In den Film seggt Mrs. Marple, dat se 1921 de Golfmeesterschoppen vun de Fronslüüd wunnen hett. In Wohrheit weer dat Cecil Leitch.
- Wiel de Togfohrt to’n Anfang vun’n Film lest MRs. Marple in den Krimi Death has Windows vun Michael Southcott, man dat Book as ok den Schriever gifft dat in Wohrheit gor nich. To’n Enn vun’n Film hett se in ehr Kamer den Roman Murder is Easy vun Agatha Christie liggen.
Literatur
ännern- Agatha Christie: The 4:50 From Paddington (oolt Titel: What Mrs. McGillicuddy Saw!), Harpercollins - ISBN 0061003832 (engelsch)
- Agatha Christie: 16 Uhr 50 ab Paddington, Scherz – ISBN 3502518106
- Agatha Christie: 16 Uhr 50 ab Paddington, Höörroman op 3 CDs, Dhv der Hörverlag – ISBN 3899403339
- Georg Seeßlen: George Pollock und die britischen Miss Marple-Filme: Mord im Kino. Geschichte und Mythologie des Detektiv-Films. Rowohlt, Reinbek bi Hamborg 1981, ISBN 3-499-17396-4.
Borns
ännern- ↑ Meinolf Zurhorst: Lexikon des Kriminalfilms. Mit mehr als 400 Filmen von 1900 bis heute. Heyne, München 1993, ISBN 3-453-05210-2, S. 264
Weblenken
ännern- Murder She Said in de Internet Movie Database (engelsch)