Pillow Talk (Film)
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Pillow Talk |
| Düütsch Titel: | Bettgeflüster |
| Produkschoonsland: | Verenigten Staten vun Amerika |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1959 |
| Läng: | 102 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 6 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Michael Gordon |
| Dreihbook: | Russell Rouse, Maurice Richlin, Stanley Shapiro, Clarence Greene |
| Produkschoon: | Ross Hunter, Martin Melcher Universal |
| Musik: | Frank De Vol |
| Kamera: | Arthur E. Arling |
| Snitt: | Milton Carruth |
| Dorstellers | |
| |
Pillow Talk (op platt so veel as „Küssen-Klöönsnack“; dt. Titel: Bettgeflüster) is en US-amerikaansche Filmkummedie ut dat Johr 1959 vun den Speelbaas Michael Gordon. In de Hööftrullen spelen Doris Day un Rock Hudson. De Film is de eerste in en Reeg vun dree Kummedien, bi de dat Trio Rock Hudson, Doris Day un Tony Randall de Hööftrullen spelen deen. Dorna kemen noch de Filmen Lover Come Back (dt.: Ein Pyjama für zwei) un Send Me No Flowers (dt.: Schick mir keine Blumen)
Inholt ännern
In New York City in de 1950er Johren ist dat Telefonnett noch nicht goot noog utboet, dat jeedeen en egenen Ansluss hebben kann. So mutt sik to’n Bispeel ok de Architektsche Jan Morrow en Telefonansluss mit den Komponist Brad Allen delen. Dordör kann dat angahn, dat de Leitung vun den annern besett is un man sik gegensietig bi’t Telefoneren tohöörn kann. Brad is en Kerl, de faken mit verscheden Fronslüüd telefoneert un mit jem flirten deit. Ehr Huushollersche Alma dorgegen luustert geern mol bi Brad, sünners wenn he sien Leevleed vörspelen deit, dat he jeedeen Fro as jüst för ehr komponeert vörstellt. Man, Jan mag dat nich länger mitmaken un snackt jümmer fakener in Brad sien Verbinnen rin, vunwegen dat se kuum noch sülvst telefoneren kann. Brad nimmt ehr aver nich eernst un hollt ehr för en niedsche olle Jumfer.
Ümso mehr kiekt he, as he faststellt, dat Jan en feine Blonne is, de een Avend in en Nachtclub mit en fein Kleed an em vörbi sweven deit. Man, nu is he bang, dat he nich an ehr rankummt, wenn he sien wohren Naam seggt, un stellt sik dorüm as Rex Stenton vör, en Gewarfsmann ut Texas. Wohrhaftig is Jan vun Brad, alias Rex, andoon, vunwegen dat he sik bannig goot benehmen deit. Also fangt se an, mit em uttogahn. Dat finnt ehr go’en Fründ un Millionenarv Jonathan Forbes, de al lang achter ehr her is un ehr heiraden will, gor nich goot. He sett en Privatdetektiv op den geheemnisvullen Texaner an. Togliek bruukt Brad nu den dubbelten Ansluss nu, üm Jan ehr Gespreken mit Rex vörtohollen un slecht över em to snacken: as he na mehrere Weken noch nich mol en Söten för Jan över hett, schien he sik woll mehr för Kaakrezepten to intresseren as för Fronslüüd. Intwüschen verlütt sülvst Jan de Düür un versöcht nu sülvst Rex to verföhren – jüst so as Brad dat plaant harr.
Brad sien dullen Plaan hett blots nich dormit rekent, dat Forbes em op en Foto vun den Detektiv kennen deit. De markt foorts, dat sien ollen Fründ Brad, den sien Slagers un Broadwayshows he siet Johren finanzeert, achter de Geschicht mit den Texaner steken deit. Jonathan snackt mit em, un seggt em op’n Kopp to, dat he foorts ut de Stadt verswinnen schall, üm sien ne’e Musikshow fardig to stellen. He stellt em dorför sien Landhuus an, dat he in Roh komponeren kann. He töövt, bit Brad wohrhaftig affohrt is. Man, Brad denkt gor nich an’t Opgeven. He maakt sik as Rex op’n Weg na Jan un gifft ehr den eersten Söten. Dorophen is se licht to övertügen mit em op en romantische Utfohrt mittokamen.
In’t Landhuus kummt dat denn as dat kamen müss: As Brad/Rex Holt för de Füürsteed naholt, finnt Jan en Notenblatt un versöcht sik an dat Klavier an de Melodie. Brad singt ahn Nadeknen vun sülvst mit, vun wegen dat dat sien egen Leed is. So finnt Jan unvermodens rut, dat Rex in Wohrheit Brad is. Intwüschen is ok Jonathan indrapen, de Brad sien Doon spitz kregen hett. He sett Jan in’t Auto in föhrt mit ehr na New York torüch. Brad dorgegen blifft alleen torüch. De Daag dorna smuustert Jonathan över Brad, dat sik de Wieverheld nu wohrhaftig verkeken hett. Und dat utrekent in jüst de Fro, de em an’n wenigsten lieden kann.
Brad versöcht dat opletzt över de Huushollersche Alma, de he an’t Telefon andrapen deit. Von ehr kriggt he den Raat, dat he ehr mit dat Inrichten vun sien Wahnung beopdragen schall. Un as ok Jan ehr Baas mithülpt, geiht de Plaan op. As Jan aver faststellt, dat Brad sien Wahnung vull is mit technische Speelereen, üm sik de Fronslüüd noch eenfacker kaduuk tomaken, geiht dat mit ehr dör. So lett sik över’n Knoop de Döör tomaken, dat Licht rünnerdreihn un de Musik anmaken. Se smitt Brad eerst mol ut sien Wahnung, vunwgen dat se aleen arbeiten will, un betahlt em denn torüch, wat he över em denken deit: Se maakt ut sien Wahung en bunte-kitschige Speelhöhl, de keen Twievel doran lett, wat de Besitter för’n verdorven Charakter hett.
Nu warrt aver ok Brad böös. He sleept Jan torüch in sien Wahnung un vertellt ehr, dat he sik en leeve Bruut, för de he sien heel fröher’t Leven opgeven will, anners vörstellt harr. Dormit hett Jan nich rekent. Opletzt glöövt se em, un as sik beid mit Lüüchten in de Ogen ankieken doot, hebbt se sik opletzt doch funnen.
Kritik ännern
Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film oordeel, dat de Film charmant un amüsant weer un knapphannig mit dat frivole Potential vun den Stoff ümgeiht, ahn dorbi to wiet to gahn. Dat leeg vör allen an dat lustige Dreihbook un an de Speelluun vun de Dorstellers.[1]
Utteken ännern
De spoodrieke Film weer alltosamen 17 mol för Filmpreisen vörslahn, dorünner in fief Kategorien för den Oscar. Uttekent worrn is he mit negen Priesen, dorünner:
- 1960: de Oscar in de Kategorie Best Originaldreihbook för Russell Rouse, Maurice Richlin, Stanley Shapiro, Clarence Greene
- 1960: de Bambi in de Kategorie Bst Dorsteller – Internatschonal för Rock Hudson
- 1960: de Golden Laurel in de Kategorie Best Kummedie
- 1960: de Golden Laurel in de Kategorie Best Kummediespeel vun en Hööftdorstellersche för Doris Day
- 1960: de Golden Laurel (2. Platz) in de Kategorie Best Kummediespeel vun en Nevendorstellersche för Thelma Ritter
- 1960: de Golden Laurel (3. Platz) in de Kategorie Best Kummediespeel vun en Hööftdorsteller för Rock Hudson
Anners wat ännern
- De Film is an’n 18. Dezember 1959 in de düütschen Kinos kamen. In’t Feernsehn weer he to’n eersten mol an’n 8. Juli 1971 in de ARD to sehn.
- 2002 is de Stoff vun ProSieben ünner den Titel Kein Mann für eine Nummer ünner de Regie vun Jakob Schäuffelen nee verfilmt worrn. De Hööftrullen weern dorbi vun Anne Brendler un Heio von Stetten speelt.
Borns ännern
- ↑ Filmkritik to den Film in’t Lexikon vun’n internatschonalen Film
Weblenken ännern
- Pillow Talk in de Internet Movie Database (engelsch)