Oscar/Best Originaldreihbook
In de Kategorie Best Originaldreihbook (Academy Award for Writing – Original Screenplay) warrt siet 1941 en Oscar vergeven.
As Originaldreihbook (Original Screenplay) warrt dorbi en Form vun Dreihbook betekend, bi de dat Skript ganz nee schreven warrt un nich op en Geschicht opboot, de al mol vörher publizeert woorn is. Dat Originaldreihbook gifft dat faken bi Autorenfilmen. Twüschendör geev dat ok mol de Kategorien Best Originalgeschicht (Best Original Story) un Best Dreihbook.
In’n Ünnerscheed to dat Originaldreihbook steiht de Literaturverfilmen. Dorvör gifft de egen Kategorie Best Dreihbook na Vörlaag (Academy Award for Writing – Adapted Screenplay), in de al siet 1929 Priesen verlehnt warrt.
1941–1950
ännern1951–1960
ännernJohr | Priesdreger | för den Film | Nomineeren |
1951 | Charles Brackett D. M. Marshman Jr. Billy Wilder |
Sunset Blvd. (dt.: Boulevard der Dämmerung) |
Ruth Gordon un Garson Kanin för Adam’s Rib (dt.: Ehekrieg) Virginia Kellogg un Bernard C. Schoenfeld för Caged (dt.: Verlorene Frauen) Carl Foreman för The Men (dt.: Die Männer) Joseph L. Mankiewicz un Lesser Samuels för No Way Out (dt.: Der Hass ist blind) |
1952 | Alan Jay Lerner | An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris) |
Billy Wilder, Lesser Samuels un Walter Newman för Ace in the Hole (dt.: Reporter des Satans) Philip Dunne för David and Bathsheba (dt.: David und Bathsheba) Robert Pirosh för Go for Broke! Clarence Greene un Russell Rouse för The Well (dt.: Stadt in Aufruhr) |
1953 | T. E. B. Clarke | The Lavender Hill Mob (dt.: Das Glück kam über Nacht) |
Sydney Boehm för Atomic City (dt.: Die Stadt der tausend Gefahren) Ruth Gordon un Garson Kanin för Pat and Mike (dt.: Pat und Mike) Terence Rattigan för The Sound Barrier (dt.: Der unbekannte Feind) John Steinbeck för Viva Zapata |
1954 | Charles Brackett Richard L. Breen Walter Reisch |
Titanic (dt.: Untergang der Titanic) |
Betty Comden un Adolph Green för The Band Wagon (dt.: Vorhang auf!) Richard Murphy för The Desert Rats (dt.: Die Wüstenratten) Sam Rolfe un Harold Jack Bloom för The Naked Spur (dt: Nackte Gewalt) Millard Kaufman för Take the High Ground! (dt.: Sprung auf, marsch, marsch!) |
1955 | Budd Schulberg | On the Waterfront (dt.: Die Faust im Nacken) |
Joseph L. Mankiewicz för The Barefoot Contessa (dt.: Die barfüßige Gräfin) William Rose för Genevieve (dt.: Die feurige Isabella) Valentine Davies un Oscar Brodney för The Glenn Miller Story (dt.: Die Glenn Miller Story) Norman Panama un Melvin Frank för Knock on Wood (dt.: Die Lachbombe) |
1956 | William Ludwig Sonya Levien |
Interrupted Melody (dt.: Unterbrochene Melodie) |
Milton Sperling un Emmet Lavery för The Court-Martial of Billy Mitchell (dt.: Verdammt zum Schweigen) Betty Comden un Adolph Green för It’s Always Fair Weather (dt.: Vorwiegend heiter) Melville Shavelson un Jack Rose för The Seven Little Foys (dt.: Komödiantenkinder) Jacques Tati un Henri Marquet för Les vacances de Monsieur Hulot (dt.: Die Ferien des Monsieur Hulot) |
1957 | Albert Lamorisse | Le ballon rouge (dt.: Der rote Ballon) |
Robert Lewin für The Bold and the Brave (dt.: Ein Fetzen Leben) Andrew L. Stone für Julie (dt.: Mord in den Wolken) William Rose für The Ladykillers Federico Fellini und Tullio Pinelli für La Strada (dt.: Das Lied der Straße) |
1958 | George Wells | Designing Woman (dt.: Warum hab ich ja gesagt) |
Leonard Gershe för Funny Face (dt.: Ein süßer Fratz) Ralph Wheelwright, R. Wright Campbell, Ivan Goff un Ben Roberts för Man of a Thousand Faces (dt.: Der Mann mit den 1000 Gesichtern) Barney Slater, Joel Kane un Dudley Nichols för The Tin Star (dt.: Der Stern des Gesetzes) Federico Fellini, Ennio Flaiano un Tullio Pinelli för I Vitelloni (dt.: Die Müßiggänger) |
1959 | Nedrick Young Harold Jacob Smith |
The Defiant Ones (dt.: Flucht in Ketten) |
Paddy Chayefsky för The Goddess (dt.: Die Göttin) Melville Shavelson un Jack Rose för Houseboat (dt.: Hausboot) William Bowers un James Edward Grant för The Sheepman (dt.: In Colorado ist der Teufel los) Fay Kanin un Michael Kanin för Teacher’s Pet (dt.: Reporter der Liebe) |
1960 | Russell Rouse Clarence Greene Stanley Shapiro Maurice Richlin |
Pillow Talk (dt.: Bettgeflüster) |
Ernest Lehman för North by Northwest (dt.: Der unsichtbare Dritte) Paul King, Joseph Stone, Stanley Shapiro un Maurice Richlin för Operation Petticoat (dt.: Unternehmen Petticoat) François Truffaut un Marcel Moussy för Les quatre cents coups (dt.: Sie küssten und sie schlugen ihn) Ingmar Bergman för Smultronstället (dt.: Wilde Erdbeeren) |
1961–1970
ännern1971–1980
ännernJohr | Priesdreger | för den Film | Nomineeren |
1971 | Francis Ford Coppola Edmund H. North |
Patton (dt.: Patton – Rebell in Uniform) |
Bob Rafelson un Carole Eastman för Five Easy Pieces (dt.: Ein Mann sucht sich selbst) Norman Wexler för Joe (dt.: Joe – Rache für Amerika) Erich Segal för Love Story Eric Rohmer för Ma nuit chez Maud (dt.: Meine Nacht bei Maud) |
1972 | Paddy Chayefsky | The Hospital (dt.: Hospital) |
Elio Petri un Ugo Pirro för Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto (dt.: Ermittlungen gegen einen über jeden Verdacht erhabenen Bürger) Andy Lewis un David P. Lewis för Klute Herman Raucher för Summer of ’42 (dt.: Frühling einen Sommer lang) Penelope Gilliatt för Sunday Bloody Sunday |
1973 | Jeremy Larner | The Candidate (dt.: Bill McKay – Der Kandidat) |
Luis Buñuel un Jean-Claude Carrière för Le charme discret de la bourgeoisie (dt.: Der diskrete Charme der Bourgeoisie) Terence McCloy, Chris Clark un Suzanne De Passe för Lady Sings the Blues Louis Malle för Le souffle au coeur (dt.: Herzflimmern) Carl Foreman för Young Winston (dt.: Der junge Löwe) |
1974 | David S. Ward | The Sting (dt.: Der Clou) |
George Lucas, Gloria Katz un Willard Huyck för American Graffiti Steve Shagan för Save the Tiger (dt.: Rettet den Tiger!) Melvin Frank un Jack Rose för A Touch of Class (dt.: Mann, bist du Klasse!) Ingmar Bergman för Viskningar och rop (dt.: Schreie und Flüstern) |
1975 | Robert Towne | Chinatown | Robert Getchell för Alice Doesn't Live Here Anymore (dt.: Alice lebt hier nicht mehr) Francis Ford Coppola för The Conversation (dt.: Der Dialog Paul Mazursky un Josh Greenfeld för Harry and Tonto (dt.: Harry und Tonto) François Truffaut, Jean-Louis Richard un Suzanne Schiffman för La nuit américaine (dt.: Die amerikanische Nacht) |
1976 | Frank Pierson | Dog Day Afternoon (dt.: Hundstage) |
Federico Fellini un Tonino Guerra för Amarcord Ted Allan för Lies My Father Told Me (dt.: Geliebte Lügen) Robert Towne un Warren Beatty för Shampoo Claude Lelouch un Pierre Uytterhoeven för Toute une vie (dt.: Ein Leben lang) |
1977 | Paddy Chayefski | Network | Jean Charles Tacchella un Danièle Thompson för Cousin, Cousine Walter Bernstein för The Front (dt.: Der Strohmann) Lina Wertmüller för Pasqualino Settebellezze (dt.: Sieben Schönheiten) Sylvester Stallone för Rocky |
1978 | Woody Allen | Annie Hall (dt.: Der Stadtneurotiker) |
Neil Simon för The Goodbye Girl (dt.: Der Untermieter) Robert Benton för The Late Show (dt.: Die Katze kennt den Mörder) George Lucas för Star Wars (dt.: Krieg der Sterne) Arthur Laurents för The Turning Point (dt.: Am Wendepunkt) |
1979 | Nancy Dowd Waldo Salt Robert C. Jones |
Coming Home (dt.: Coming Home – Sie kehren heim) |
Michael Cimino, Deric Washburn, Louis Garfinkle un Quinn K. Redeker för The Deer Hunter (dt.: Die durch die Hölle gehen) Ingmar Bergman för Höstsonaten (dt.: Herbstsonate) Woody Allen för Interiors (dt.: Innenleben) Paul Mazursky för An Unmarried Woman (dt.: Eine entheiratete Frau) |
1980 | Steve Tesich | Breaking Away (dt.: Vier irre Typen) |
Valerie Curtin un Barry Levinson för ...And Justice for All. (dt.: ... und Gerechtigkeit für alle) Robert Alan Aurthur un Bob Fosse för All That Jazz (dt.: Hinter dem Rampenlicht) Mike Gray, T. S. Cook un James Bridges för The China Syndrome (dt.: Das China-Syndrom) Woody Allen un Marshall Brickman för Manhattan |