Quickborn (Book)
Quickborn is en Book vun Klaus Groth. De vulle Titel heet: Quickborn. Volksleben in Plattdeutschen Gedichten ditmarscher Mundart.
De Schriever Klaus Groth keem in dat Johr 1847 arm un krank ut Dithmarschen na Landkarken op Fehmarn un fünn bi sien Frönn, de Organist un Schoolmeister Leonhard Selle, Opnahm. In sien Erinnerungen schreevt he: „Oftmals weer ik fief bit söben Maand nich ut Schlafrock un Pantüffeln.“ Mit de Tied hett he sik berappelt un is ut ’t Huus rutgahn. In dat Naberdörp Mummendörp hett he mol tokeken, wie de Buern en Fossbu utgraavt un en doden Haas funnen hebbt. Ut düsse Beleevnis is dat Gedicht „Matten Has’“ worrn. Dat Haas-Gedicht un annere Gedichten, de meist in Dithmarscher Platt schreven sünd, hett Groth to den Gedichtband „Quickborn“ tosamenfaat. Dat Book is 1852 rutkamen, un mit een Slag weer Klaus Groth en bekannten Mann. 1853 is Groth na Kiel trocken un hett mit de Kieler Professer Karl Müllenhoff an de Feststellung vun de plattdüütsche Grammatik arbeidt un wiedere Utgaven vun sien Quickborn-Book klaarmaakt.
För sien Gedichtbook hett Groth ok den Ehrendoktor vun de Universität Bonn kregen.
